Χωρίς διάθεση εγωισμού και περιαυτολόγησης, μετά τα τόσα πολλά χρόνια θητείας μου στην τηλεόραση, μέσα στα οποία έχω κάνει τουλάχιστον πέντε απευθείας, ζωντανές περιγραφές παρελάσεων, Θεσσαλονίκη και Αθήνα, να μην έχω το απόλυτο κριτικό μάτι για την χθεσινή τηλεοπτική μετάδοση της παρέλασης στη Θεσσαλονίκη. Ήταν ό,τι το καλύτερο έχω δει όλα αυτά τα χρόνια που βλέπω παρελάσεις. Και με πολύ καμάρι να βλέπω την μετάδωση να γίνεται από την ΕΡΤ3, το κανάλι της Βόρειας Ελλάδας που έστησε η αφεντιά μου το 1976, με προσωπική εντολή που μου έδωσε ο τότε Πρωθυπουργός Κωσταντίνος Καραμανλής. Μια ιστορία που αξίζει κάποτε να την γράψω σε ένα άρθρο μου ή σε ένα ρεπορτάζ για την HuffPost.
Θα ήθελα από τις λίγες γραμμές σε αυτό το κείμενο να πω ένα τεράστιο μπράβο. Ήταν μία θεαματική παραγωγή, υπερπλήρης, που κάλυψε τα πάντα με τον πιο υποδειγματικό τρόπο. Και μιά εξαιρετική τηλεσκηνοθεσία από τον σκηνοθέτη της ΕΡΤ3 Γιώργο Μπότσο. Καθόλου, μα καθόλου εύκολα η δουλειά του, αν σκεφτεί κανείς ότι έπρεπε να συνδυάσει κάμερες, μικροκάμερες, drones, βίντεο από πάρα πολλά σημεία, που δείχνει και το μέγεθος του σχεδιασμού, της επιμέλειας και της εκτέλεσης μιας υποδειγματικής υπερπαραγωγής. Κάμερες σε κράνη οπλιτών, κάμερες σε κόκπιτ αεροπλάνων και ελικοπτέρων και σε διπλά παράθυρα εικόνες της παρέλασης και παράλληλα εικόνες από απογειώσεις αεροπλάνων από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης. Για να μην ξεχάσω και τις εικόνες που έδειχνε τα πολεμικά πλοία στο Θερμαϊκό, αλλά και τα πανοραμικά πλάνα της πόλης που γεννήθηκα. Και βεβαίως οι κάμερες στον κύριο όγκο της παρέλασης. Εξού και τυχεροί εκείνοι που είδαν την παρέλαση τηλεοπτικά. Τυχεροί κι εκείνοι που πήγαν στην παρέλαση και θαύμασαν από κοντά τα πολιτικά και στρατιωτικά τμήματα και των Σωμάτων Ασφαλείας, αλλά κυρίως όλα τα καινούργια οπλικά συστήματα των ενόπλων δυνάμεων. Ήταν και το Μπελαρά εκεί έξω, από το λιμάνι της πόλης.
Επειδή έχω μάθει να τιμώ τους συναδέλφους μου, δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι όλη αυτή η θεαματική τηλεοπτική παραγωγή σχεδιαζόταν από τα τέλη του καλοκαιριού από την ομάδα παραγωγής του διευθυντή ενημέρωσης της ΕΡΤ Βασίλη Θωμόπουλου. Πλην όμως το κυριότερο είναι ότι όλα αυτά που είδαμε δεν είχαν την εμπλοκή ιδιωτικών συνεργείων. Κανένας ιδιώτης. Τα πάντα έγιναν με τα μηχανήματα και το προσωπικό της Δημόσιας Τηλεόρασης. Το μεγάλο θηρίο, που συνηθίζω να λέω, πως αν το αφήνουν να ξυπνήσει και να δράσει, μπορεί και κάνει θαύματα.
Δεν θα κρύψω την ένταση που προέκυψε μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Μεταξύ των κεντρικών της ΕΡΤ και όλων εκείνων που δίνουν τη μάχη τους καθημερινά ως εργαζόμενοι στην ΕΡΤ3. Έχοντας τη δική τους εμπειρία δεκαετιών, αισθάνθηκαν και διαμαρτυρήθηκαν ότι καπελώνονται από απεσταλμένους από το κτίριο της Αγίας Παρασκευής. Δεν ξέρω αν το υπάρχον δυναμικό της ΕΡΤ3 θα μπορούσε να καλύψει όλο αυτό το εύρος της συγκεκριμένης παραγωγής όπως σχεδιάστηκε και αν ήταν αναγκαίο να υπάρχουν, αν μη τι άλλο, ισόποσες συνδρομές/ενέσεις. Θα υπερασπιστώ, ως δημιουργός της, την αυτονομία της ΕΡΤ3, αλλά δεν μπορώ μα παραβλέψω ότι είναι και πυλώνας της δημόσιας τηλεόρασης, στην οποία ανήκουν και τα άλλα κανάλια που εδρεύουν στην Αθήνα. Και ούτε μπορώ να παραβλέψω την στάση εργασίας 4 ωρών που έκανε η Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας-Θράκης επειδή φέτος δεν επελέγη για την μετάδοση ο συνάδελφος Νίκος Λαδιανός με μία εμπειρία πάνω από 12 χρόνια και προτιμήθηκε (έχοντας στο πλευρό του μία μόνιμη αξιωματικό που αν μη τι άλλο ήξερε την ύλη της) εκείνος ο όποιος είχε πει ότι ο Παλληκαρίδης, ο 18χρονος αγωνιστής της ΕΟΚΑ, απαγχωνίστηκε στα φυλακισμένα μνήματα της Λευκωσίας από τους… Οθωμανούς! Αδικώντας βεβαίως, τότε, τον εαυτό του, γιατί ο Αλέξανδρος Λαχανάς είναι από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές της τηλεόρασης με την εξαιρετική εκπομπή «Σαν σήμερα».
Εκφράζοντας την προσωπική μου άποψη θα έπρεπε να είχε γίνει άλλος πολύ πιο προσεκτικός χειρισμός για τον Νίκο Λαδιανό. Είμαι βέβαιος ότι υπήρχαν διέξοδοι ώστε να είναι όλοι ικανοποιημένοι σε μία τέτοια πολύπλοκη παραγωγή, χωρίς προσβληθεί ένας παλιός καλός συνάδελφος. Και επίσης πρέπει να βρεθεί τρόπος ώστε να πάψει η ΕΡΤ3 να αισθάνεται πίεση από την Αθήνα, που δεν το αξίζει. « Παιδί» μου είναι και το υποστηρίζω. Και αυτό μπορεί να το λύσει μόνο ο Πρόεδρος του φορέα, ο συνάδελφος Γιάννης Παπαδόπουλος.
Τέλος θα ήθελα να κάνω μία επισήμανση που μου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση. Να βλέπω για πρώτη φορά σε μαθητική παρέλαση, στη Θεσσαλονίκη προχθές Τρίτη, που έγινε υπό βροχή, μαθητές να παρελαύνουν κρατώντας ομπρέλες! Δεν με ενδιαφέρει αν ήτανε μόνο 3 ή 13 ή 23. Εάν η βροχή ήταν τόσο δυνατή, θα μπορούσε να καθυστερήσει ή παρέλαση για λίγη ώρα και οι επίσημοι να περιμένουν υπομονετικά. Εξάλλου εκείνοι ήταν κάτω από το υπόστεγο της εξέδρας τους. Στιγμή που αποφασίστηκε να ξεκινήσει η παρέλαση η μαθητική, Πραγματικά απορώ πώς οι καθηγητές τους, σωματικής αγωγής, επέτρεψαν αυτήν την εξωπραγματική εμφάνιση. Παρέλαση έκαναν. Όχι βόλτα προς το Λευκό Πύργο. Και όποιο παιδί αισθανόταν ότι δεν είχε τη δύναμη να είναι κάτω από βροχή, απολύτως θεμιτό, θα μπορούσε να ζητήσει εξαίρεση.
