Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες κάναμε, ως κοινωνία και Πολιτεία, ό,τι περνούσε και από τα δυο μας χέρια και πόδια για να αποσυνθέσουμε τη φιγούρα του εκπαιδευτικού. Του φορτώσαμε όλα τα αναθέματα και του αποδώσαμε με φασιστικό τρόπο συλλογική ευθύνη για όσες άσχημες πρακτικές ορισμένοι συνάδελφοί του επέδειξαν. Ρίξαμε μπόλικο νερό στο μύλο του γραφειοκρατικού κεντρικού Κράτους που θέλει να δικαιώσει το ρόλο του στραγγίζοντας κάθε σταγόνα ζωντάνιας και πρωτότυπης σκέψης που επιζεί μέσα στο πνεύμα του εκπαιδευτικού. Τον θελήσαμε και αυτόν ένα δημόσιο υπάλληλο, σαν τον κλητήρα ή τον ταμία της Υπηρεσίας Ύδρευσης, να εκτελεί προειλημμένα καθήκοντα, ξεχνώντας ότι είναι επιστήμονας και ότι διαμορφώνει ανθρώπους, όχι κατάστιχα.