Η 8η Σεπτεμβρίου θα είναι μια εξόχως σημαντική μέρα για την Γαλλία και όχι μόνον. Για την Ευρώπη, για τον Ρώσο-ουκρανικό πόλεμο, για την λεγόμενη ομάδα των προθύμων και φεύ δι ημάς τους την ελληνική χερσόνησο και τις νήσους κατοικούντες. Αυτήν την ημέρα η Γαλλική Εθνοσυνέλευση θα δώσει ή δεν θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση των Μακρόν – Μπαϊρού για περικοπές 40 δις ευρώ στα κοινωνικά προγράμματα, προκειμένου αυτή να περιορίσει το δημόσιο χρέος αλλά ταυτόχρονα να αυξήσει τις αμυντικές δαπάνες, αφού έτσι θα αγοράσει από τις ΗΠΑ οπλισμό για να τον στείλει στην Ουκρανία.
Εξ όσων φαίνεται η κυβέρνηση δεν θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, οπότε η Γαλλία θα μπει πάλι σε κρίση και η αντιπολίτευση, με προεξάρχουσα την Μαρί Λεπέν, θα ζητήσει άμεσες εκλογές για Πρόεδρο και ο Μακρόν θα βρεθεί υπό τερατώδη πίεση, γνωρίζοντας βεβαίως ότι αν το αποδεχθεί, στην Προεδρία θα βρεθεί εκπρόσωπος του εθνικιστικού κόμματος, προς μεγάλην τέρψιν των Ντόναλντ Τράμπ και Βλάντιμιρ Πούτιν.
Αν συμβεί κάτι τέτοιο τότε η ήδη παραζαλισμένη Ευρώπη θα βρεθεί σε μια πολιτική δίνη που μπορεί να καταπιεί τις «χρυσές μετριότητες» της γηραιάς ηπείρου. Ήδη στην Γερμανία το εκεί εθνικιστικό κόμμα έχει υπερκεράσει στις δημοσκοπήσεις τους Χριστιανοδημοκράτες του παραπαίοντος καγκελαρίου Μερτς και στην Βρετανία το κόμμα του άοσμου και άχρωμου πρωθυπουργού Στάρμερ έχει καταρρεύσει στις αντίστοιχες δημοσκοπήσεις στο 26% και ο εθνικιστής Νάιτζελ Φάρατζ ορέγεται ήδη την Ντάουνινγκ Στρίτ.
Και δικαιώνεται ο Μάριο Ντράγκι μιλώντας για το τέλος της Ευρωπαϊκής αυταπάτης και το αμερικανικό Politicο που, μόλις χτες, έγραψε ότι η Ευρώπη διανύει πλέον τον «αιώνα της ταπείνωσης». Και εμείς εκτός από το να κολυμπάμε στο Αιγαίο, τσαλαβουτάμε στα θολά νερά της εξωτερικής πολιτικής του Μαξίμου. Του οποίου η πυξίδα κινείται όπως το εκκρεμές του τρόμου του Έντγκαρ Άλαν Πο. Είμαστε με τους προθύμους για την Ουκρανία αλλά και με τον Τραμπ για να τα βρει με την Ρωσία. Και αν φύγει ο Μακρόν και έρθει η Λεπέν και οι «πρόθυμοι» γίνουν απρόθυμοι, εμείς τι θα κάνουμε; Θα κλάψουμε στην αγκαλιά του Ερντογκάν που παίζει σε όλα τα ταμπλό μπας και μας λυπηθεί; Ή θα παίξουμε τάβλι με την ντερ Λάιεν στα Χανιά μπας και κλείσουμε καμμιά πόρτα. Και άμα παίζει με «μιλημένα» ζάρια; Θα το γυρίσουμε στο «φεύγα»; Μας παίρνει;
