Η χτεσινοβραδινή παρουσία και ευρεία πολιτική τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα επιβεβαίωσε αυτό που οι περισσότεροι περίμεναν. Την άμεση κάθοδο του πρώην πρωθυπουργού στον πολιτικό στίβο και την δημιουργία ενός πολιτικού σχηματισμού που θα τεθεί ευθέως απέναντι στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, με υποσχόμενα χαρακτηριστικά κυβερνησιμότητας.
Στην ομιλία του – που καμμία σχέση δεν είχε με την παρουσίαση ενός βιβλίου – δεν τοποθέτησε ιδεολογικές ταμπέλες (αριστερά – κέντρο – δεξιά) αλλά μίλησε για την αναγέννηση του λεγόμενου προοδευτικού χώρου και κατακεραύνωσε τις ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Συνελόντι ειπείν, σε απλά ελληνικά, σκιαγράφησε ένα νέο κεντροαριστερό κίνημα. Ένα κίνημα που να προσομοιάζει με αυτό που δημιούργησε το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου. Όλες του οι αναφορές για την πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία και την δικαιοσύνη είχαν ως πρόσημο ένα «προοδευτικό κίνημα» και σύνθημα «Δεν πάει άλλο».
Όμως το ζητούμενο είναι με τι θα σχηματισθεί αυτό το κίνημα για να συγκινήσει και στο τέλος να εγείρει το μάλα απογοητευμένο αλλά και εξοργισμένο εκλογικό σώμα. Με παλιές φιγούρες που απωθούν – έως εκνευρισμού – τους πολίτες; Με νέα πρόσωπα που όμως μπορεί να θεωρηθούν καχυπόπτως ως επίδοξοι θεσιθήρες; Ο Αλέξης Τσίπρας σίγουρα δεν είναι Ανδρέας Παπανδρέου. Μπορεί όμως να γίνει ένας νέος δημεγέρτης; Κουβαλώντας, φεύ, τα λάθη, τα πισωγυρίσματα και τις κακές επιλογές προσώπων στα χρόνια που κυβέρνησε; Στη χτεσινή ομιλία ήταν ένας διαφορετικός Τσίπρας από αυτόν ως πρωθυπουργού.
Αλλά πλέον θα κριθεί από τις δυνατότητες και ικανότητες να συνδημιουργήσει αυτό που πρότεινε. Στο χρόνο που πλέον τρέχει με ταχύτητα και κυρίως την ώρα που θα αναμετρηθεί μπροστά στις κάλπες. Όπως λέει και ο λαός – τον οποίον ευλόγως επικαλείται – «στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό».
