Το πολιτικό σκηνικό, ιδιαίτερα αυτό που αφορά την λεγόμενη αντιπολίτευση μου θυμίζει μια παλιά ταινία του Χόλυγουντ, το «Βαριετέ» όπου δύο ακροβάτες – που τους υποδύονταν ο Τόνυ Κέρτις και ο Μπαρτ Λάνγκαστερ – ανταγωνίζονταν για τα μάτια της ντίβας του τσίρκου – που την υποδύοταν η Τζίνα Λολομπρίτζιτα – σ´ έναν αγώνα μέχρι θανάτου. 

Εν προκειμένου οι δύο ακροβάτες της πολιτικής είναι ο Αντώνης Σαμαράς και ο Αλέξης Τσίπρας. Ντίβα η κυβέρνηση. Ποιος θα πάρει αγκαλιά την ντίβα; Επί του παρόντος βέβαια την κρατά σφιχταγκαλιασμένη ο Κυριάκος. Ο «κακός» του τσίρκου. Οι άλλοι δύο αυτοπροσδιορίζονται ως οι «καλοί» και φιλοδοξούν, ο καθένας για την πάρτη του, να απαλλαγούν από τον «κακό», όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι δίπλα ή μακριά από την πολύφερνη ντίβα. 

Ο Αντώνης και ο Αλέξης έχουν έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Ήσαν και οι δύο πρωθυπουργοί. Ηττήθηκαν και οι δύο λόγω των μνημονίων. Ας όψεται ο μακαρίτης Σόιμπλε που έλεγε ο κλόουν του τσίρκου. 

Έχουν όμως και διαφορές.

Ο ένας κρέμεται από τα δεξιά στα σχοινιά και ο άλλος από τα αριστερά. Όπως ο Τόνυ και Μπαρτ.

Ο Αντώνης θέλει να εκπροσωπήσει την «λαϊκή και πατριωτική δεξιά», ο Αλέξης επιδιώκει να εκφράσει αυθεντικώς την «προοδευτική κεντροαριστερά».

Ο ένας είναι με τον Ρουβίκωνα και ο άλλος με τις Πρέσπες. Και οι δύο όμως δεν έχουν εκφωνήσει ακόμη  το «Άρατε πύλας».

Επί του παρόντος αρκούνται σε φιλιππικούς εναντίον του καθήμενου επί της έδρας αλλά εν ταλαντώσει «κακού». Ο οποίος εισέτι δεν κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα, παρ´ όλες τις φωτιές που έχει ανάψει καθ´άπασαν την επικράτειαν. 

Οι θεατές – πολίτες αναμένουμε εναγωνίως εάν και πότε η ταλαίπωρος χώρα θα αποκτήσει υπαρκτή και αξιόπιστη αντιπολίτευση αντί για το υπάρχον πολύχρωμο και αβαρές κομφετί. Διότι, ως γνωστόν, με πορδές δεν βάφουν αυγά.