Με τα διδάγματα από τις σύγχρονες πολεμικές συγκρούσεις να έχουν αναδείξει τη σημασία των όπλων ακριβείας μακράς εμβέλειας, οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις προχωρούν σε ριζική αναβάθμιση των δυνατοτήτων τους στον τομέα του πυραυλικού πυροβολικού, μέσω απόκτησης νέων συστημάτων και της αναβάθμισης υπαρχόντων.
Η ενίσχυση των δυνατοτήτων του πυραυλικού πυροβολικού– που αυτή τη στιγμή απαρτίζεται από τα συστήματα πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων (ΠΕΠ) MLRS και RM-70 που διαθέτουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις- προκύπτει από την ανάγκη για δυνατότητα πληγμάτων βαθιά στην ενδοχώρα του αντιπάλου, πολύ πίσω από αυτό που θα χαρακτηριζόταν ως «πρώτη γραμμή», εναντίον στόχων στρατηγικής σημασίας. Η ενίσχυση των δυνατοτήτων τέτοιου είδους- σε συνδυασμό και με τα άλλα όπλα μακράς εμβέλειας στο ελληνικό οπλοστάσιο- αυξάνει κατακόρυφα την αποτρεπτική ισχύ, καθώς στέλνει στον εν δυνάμει αντίπαλο το μήνυμα πως «τίποτα δεν είναι ασφαλές» σε περίπτωση κλιμάκωσης, και «κουμπώνει» στην αμυντική φιλοσοφία της (αντιαεροπορικής, αντιπυραυλικής, αντιπλοϊκής, αντιdrone, ανθυποβρυχιακής) «Ασπίδας του Αχιλλέα», παρέχοντας στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις σημαντικές δυνατότητες πληγμάτων σε βάθος.
Το νέο σύστημα που προορίζεται να ενταχθεί στο ελληνικό πυραυλικό πυροβολικό είναι το ισραηλινό PULS της Elbit Systems, με εμβέλεια μέχρι και 300 χλμ. Σύμφωνα με πληροφορίες, στη συγκεκριμένη προμήθεια αναμένεται «οροφή» μέχρι και 36 συστημάτων, με κόστος μεταξύ 700 και 800 εκατ. ευρώ. Τα τροχοφόρα αυτά συστήματα προορίζονται για τη Θράκη και τα νησιά του Αιγαίου και έχουν τη δυνατότητα χρήσης/ εκτόξευσης ενός εύρους πυρομαχικών. Ο εκτοξευτής διαθέτει δύο «pods», για διαφορετικά είδη ρουκετών/ πυραύλων. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται οι Accular των 122 χιλιοστών (18 ρουκέτες, εμβέλειας μέχρι και 35 χλμ), οι Accular των 160 χιλιοστών (10 ρουκέτες, εμβέλειας μέχρι και 40 χλμ), οι EXTRA (4 πύραυλοι, με εμβέλεια μέχρι και 150 χλμ) και οι Predator Hawk (2 πύραυλοι, εμβέλειας μέχρι και 300 χλμ). Όσον αφορά στο σημείο όπου βρίσκονται οι διαδικασίες, στρατιωτικές πηγές αναφέρουν πως οι καθυστερήσεις οφείλονται στον πόλεμο στη Γάζα.
Στο οπλοστάσιο του ελληνικού πυραυλικού πυροβολικού το πιο προηγμένο σύστημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι το MLRS M270. Πρόκειται για ένα αμερικανικής προέλευσης σύστημα που υπάρχει στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις από τη δεκαετία του 1990. Το ελληνικό Πυροβολικό διαθέτει 36 συστήματα του τύπου και, δεδομένης της σημασίας του για το Όπλο (είναι ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό και γνώριμο στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις σύστημα, για το οποίο υπάρχει επίσης μεγάλος διαθέσιμος όγκος πυρομαχικών- μεταξύ των οποίων «έξυπνα» πυρομαχικά όπως τα SADARM και οι ημιβαλλιστικοί πύραυλοι μεγάλης εμβέλειας ATACMS), είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μην απαξιωθούν, οπότε σχεδιάζεται αναβάθμισή τους – ωστόσο αυτή θα γίνει σε δεύτερο χρόνο, καθώς προτεραιότητα έχει η προμήθεια των PULS.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, έχει υπάρξει μια σκέψη για εκσυγχρονισμό των μισών ελληνικών MLRS και ανταλλαγή/ αντικατάσταση των άλλων μισών με HIMARS- στην ουσία την τροχοφόρα έκδοση του συστήματος, η οποία έχει δει ευρύτατη (και πολύ αποτελεσματική) χρήση στην Ουκρανία. Στο ευρύτερο πλαίσιο των MLRS και των HIMARS, υπάρχει ελληνικό ενδιαφέρον και για τον πύραυλο PrSM (Precision Strike Missile), με εμβέλεια περίπου 500 χλμ, που θεωρείται «διάδοχος» του ATACMS- ωστόσο τα πράγματα είναι πολύ πρώιμα στο συγκεκριμένο «μέτωπο», καθώς το εν λόγω όπλο δεν έχει αποδεσμευτεί.
Την «τριάδα» του ελληνικού πυραυλικού πυροβολικού ολοκληρώνουν οι πολλαπλοί εκτοξευτές πυραύλων RM-70, τσεχοσλοβάκικης κατασκευής, που υφίστανται σε ικανούς αριθμούς στο ελληνικό οπλοστάσιο (πάνω από 100). Τα συγκεκριμένα συστήματα, τεχνολογίας της δεκαετίας του 1970, είχαν αποκτηθεί από την πρώην Ανατολική Γερμανία, και αναβαθμίζονται ήδη, με την εμβέλεια των όπλων τους να αυξάνεται στα 40 χλμ.
