Γράφει ο Γιώργος Σταμάτης, Βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ.
*
«Ονειρεύομαι την ισότητα, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και θα ήθελα να μη χρειάζεται να τα ονειρεύομαι πια.» Μια εμβληματική φράση, από έναν κοινωνικό ακτιβιστή, Αφροαμερικανό κληρικό και ηγέτη για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων στις Η.Π.Α., που συμπυκνώνει όλη την πεμπτουσία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κοινωνικής ισότητας. Γεννημένος στις 15 Ιανουαρίου του 1929 στην Ατλάντα της Τζόρτζια, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (Martin Luther King Jr), υπήρξε ο άνθρωπος που άλλαξε καθοριστικά τον ρου της Ιστορίας των μαύρων της Αμερικής και σηματοδότησε τη θεσμική και ουσιαστική κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων στη Χώρα.
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στην θεολογία και την κοινωνιολογία, χειροτονήθηκε ιερέας. Η δράση του υπήρξε πολυεπίπεδη στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αποτελεί σύμβολο του διαρκούς αγώνα για την κατάκτηση της φυλετικής ισότητας στην Αμερική. Είχε καταφέρει να ενεργοποιήσει σε αυτόν τον αγώνα όλη την προοδευτική αμερικανική κοινωνία, υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων τα εξής: «Αν δεν ενεργήσουμε, θα συρθούμε στο μακρύ και σκοτεινό λαγούμι του χρόνου, που προορίζεται για όσους έχουν δύναμη χωρίς οίκτο, ισχύ χωρίς ηθική και εξουσία χωρίς όραμα».
Από το 1950 μέχρι το 1968 που δολοφονήθηκε πρωτοστάτησε στις διαδηλώσεις για την άρση των διακρίσεων εναντίον των μαύρων σε τομείς όπως συγκοινωνίες, υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση, εργασία και ουσιαστική διασφάλιση της συμμετοχής τους στις εκλογές. Αγωνίστηκε σθεναρά για την οικοδόμηση μιας πλουραλιστικής κοινωνίας, στη βάση των αρχών της ελευθερίας, της ίσης μεταχείρισης, της αξιοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, όπου οι άνθρωποι δε θα κρίνονται από τη φυλετική τους καταγωγή.
Στο πλαίσιο της αδιάλειπτης αγωνιστικής του δράσης μετείχε ενεργά τον Αύγουστο του 1963 στην «πορεία προς την Ουάσιγκτον για δουλειά για όλους και ελευθερία», όπου στις 28 του μηνός παρουσία πάνω από 250.000 ανθρώπων εκφωνεί μπροστά από το μνημείο του Αβραάμ Λίνκολν τον εμπνευσμένο εκείνο λόγο “I have a dream”, που καθήλωσε ολόκληρο το δυτικό κόσμο και άφησε το αποτύπωμα του στη σύγχρονη Ιστορία.
«Έχω ένα όνειρο, πως μια μέρα στους κόκκινους λόφους της Τζόρτζια, οι γιοι των πρώην σκλάβων και οι γιοι των πρώην ιδιοκτητών σκλάβων θα μπορούν να καθίσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφοσύνης. Έχω ένα όνειρο, ότι τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζήσουν μια μέρα σε ένα έθνος όπου δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.» Και συνέχισε λέγοντας: «Τώρα είναι η ώρα να βγάλουμε το έθνος μας από την κινούμενη άμμο της φυλετικής αδικίας προς το σταθερό βράχο της αδελφοσύνης.»
Ο Κινγκ, με τον καθηλωτικό λόγο του, κατάφερε να δώσει πνοή στο όνειρο κάθε Αμερικανού και να το μεταμορφώσει σε μια συλλογική ελπίδα για μια κοινωνία ισότητας και αδερφοσύνης. Η πρόοδος και η ευημερία μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και ο δρόμος για τη διασφάλιση της περνάει μέσα από την ενότητα, τη φυλετική ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Η αμερικανική κοινωνία είναι πλέον ώριμη και έτοιμη, για να κάνει το άλμα προς την κοινωνική αλλαγή. Ο σπόρος από τη συγκλονιστική εκείνη ομιλία και εν γένει τους αγώνες του Κινγκ για ισότητα, αξιοπρέπεια, κοινωνική δικαιοσύνη, γρήγορα αποδίδει τους πρώτους καρπούς. Η Αμερική αρχίζει να υψώνεται «από τη σκοτεινή και έρημη κοιλάδα του διαχωρισμού, στο ηλιόλουστο μονοπάτι της φυλετικής δικαιοσύνης».
Στην κατεύθυνση αυτήν, το 1964 ψηφίζεται ο νόμος για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων και τη δίωξη των δραστών, ενώ την ίδια χρονιά απονέμεται στον Κινγκ το βραβείο Νόμπελ. Έναν χρόνο αργότερα, κατοχυρώνονται πλήρως τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων σε ίση βάση με των λευκών πολιτών.
Δυστυχώς όμως, η πολυδιάστατη δράση του Κινγκ ανακόπτεται πρόωρα, αφού η ζωή του τερματίζεται βίαια, όταν στις 4 Απριλίου του 1968 πυροβολείται θανάσιμα από έναν λευκό ελεύθερο σκοπευτή.
Το όραμα του Κινγκ έχει εμπνεύσει πολλούς ακτιβιστές και κινήματα για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέχρι σήμερα. Στις μέρες μας, που η ρητορική μίσους, η πόλωση και ο διχασμός, βρίσκουν όλο και μεγαλύτερο έρεισμα, το μήνυμα του Κινγκ είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Γιατί, όπως άλλωστε είχε τονίσει και ο Γεώργιος Σεφέρης: «Σ’ αυτόν τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους.
Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται.» Σήμερα, που λείπουν οι πολιτικοί ηγέτες με την επιδραστικότητα και την ακτινοβολία του Κινγκ, πρέπει να γίνει κομμάτι της συλλογικής μας συνείδησης, ότι δε μπορεί να υπάρξει πραγματική ελευθερία, ισότητα, ειρήνη, αν αφήνουμε να ορθώνονται τα τείχη του διαχωρισμού, της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού. Αντλώντας έμπνευση από το ισχυρό, ιστορικό πρότυπο του Κινγκ, ας ενώσουμε τη φωνή μας στον αγώνα για την πραγμάτωση του παγκόσμιου ονείρου, για μια κοινωνία δικαιοσύνης και προόδου, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς.
