«Ο ήλιος έλαμπε, ο κόσμος ήταν εκπληκτικά όμορφος – βασικά, χίπις με υπέροχα ρούχα και λουλούδια στα μαλλιά», καθώς ήταν το αποκορύφωμα της Εποχής των Λουλουδιών. «Έβλεπες ένα τεράστιο πλήθος το οποίο ήταν κατά του πολέμου στο Βιετνάμ και τα τραγούδια ήταν συγκλονιστικά. Ήταν μια τεράστια μεταμόρφωση για μένα, αν λάβει κανείς υπόψη το μεθοδιστικό μου υπόβαθρο και την ελαφρώς πουριτανική μου ανατροφή», έλεγε ο Μάικλ Ίβις το 2015 στο BBC.

Ποια είναι η εποχή στην οποία αναφέρεται ο δημιουργός του Φεστιβάλ Glastonbury; Το καλοκαίρι του 1970, όταν κυκλοφόρησε το single «Lola» των The Kinks, και ο ίδιος μαζί με τη σύντροφο και μελλοντική του σύζυγο Τζιν, παρακολουθούσε το Bath Festival of Blues and Progressive Music.

Όμως, η ιστορία του διάσημου βρετανικού μουσικού Φεστιβάλ, το line-up του οποίου γίνεται είδηση και τα εισιτήρια του εξαντλούνται πλέον σε λιγότερο από μία ώρα, ξεκίνησε από την απλή ανάγκη να κρατήσει τη φάρμα της οικογένειάς του ζωντανή.

Η οικογένεια του καλλιεργούσε τη γη στο Σόμερσετ για πάνω από έναν αιώνα. Γεννημένος το 1935, ήταν ο μεγαλύτερος από πέντε αδέλφια και οι γονείς του, ένας ιεροκήρυκας των Μεθοδιστών και μια διευθύντρια σχολείου, είχαν ενσταλάξει στα παιδιά τους ένα ισχυρό αίσθημα κοινωνικής ευθύνης. Ωστόσο από παιδί, ο Μάικλ είχε εμμονή με την ποπ μουσική. Στο οικοτροφείο, σε ηλικία εννέα ετών, τιμωρήθηκε επειδή είχε φέρει κρυφά ένα ασύρματο για να μπορεί τη νύχτα να ακούει το Radio Luxembourg. Ως ενήλικας, παρά το γεγονός ότι η γαλακτοκομία ήταν μια κουραστική και χρονοβόρα εργασία, εξακολουθούσε να βρίσκει χρόνο για να ικανοποιεί το πάθος του, παίζοντας ποπ μουσική στις αγελάδες του την ώρα του αρμέγματος.

Ο Έιβς ανέλαβε τη διεύθυνση της φάρμας από τα 19 του χρόνια, όταν ο πατέρας του πέθανε από καρκίνο. Όμως μαζί με τη Worthy Farm, κληρονόμησε και τα μεγάλα χρέη της.

Τα εμπόδια και ο σωτήρας Bolan

Ο Ίβις βρήκε τελικά έναν τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να ικανοποιήσει την αγάπη του για τη μουσική και την κοινότητα, λύνοντας παράλληλα τα οικονομικά του προβλήματα. «Αυτό ήταν, σκέφτηκα. Θεέ μου, πρέπει να το κάνω. Ήμουν αρκετά φιλόδοξος, αλλά και υπερβολικά σίγουρος, θα έλεγα. Έτσι, την επόμενη μέρα θέλησα να μάθω πώς μπορώ να επικοινωνήσω με τους Kinks», είχε δηλώσει στο BBC. 

Μόλις κατάφερε να τους εντοπίσει, ο Ίβις έκλεισε το αγγλικό ροκ συγκρότημα ως headline για 500 λίρες, παρά το γεγονός ότι δεν είχε καμία εμπειρία στη διοργάνωση φεστιβάλ. Όταν όμως έγινε γνωστή η συμμετοχή των Kinks σε ένα «νέο μίνι φεστιβάλ», όπως το χαρακτήρισε ο δημοσιογράφος στο άρθρο του, ο ατζέντης της μπάντας ξανακάλεσε τον Ίβις λέγοντας του, «το συγκρότημά μου είναι το νούμερο ένα σε όλο τον κόσμο» και αρνήθηκε την συμμετοχή τους.  

Τότε ήταν, που το ένα πρόβλημα έφερε το άλλο. Μπορεί οι Kinks να είχαν αποσυρθεί, ωστόσο οι αφίσες για το φεστιβάλ, το οποίο τότε ονομάζονταν Pilton Pop, Folk and Blues Festival, είχαν ήδη τυπωθεί. Παράλληλα, ο τραγουδιστής Wayne Fontana, γνωστός για την επιτυχία του 1965 «A Groovy Kind of Love», ήταν επίσης καταχωρημένος στο πρόγραμμα, αλλά τελικά δεν θα έπαιζε. 

Παρ’ όλα αυτά, η τύχη χαμογέλασε στον Ίβις. Ένα κοντινό ταξίδι του Marc Bolan και των Tyrannosaurus Rex στη περιοχή, του επέτρεψε να τους ζητήσει μια στάση για να παίξουν στο φεστιβάλ. «Ο Bolan ήταν πολύ πιο μοντέρνος από ό,τι ήταν οι Kinks και ήταν τρομερή τύχη».

Η πρώτη μέρα του Pilton Pop, Folk and Blues Festival

Ο Ίβις ξόδεψε εκατοντάδες λίρες προκειμένου να μετατρέψει το ήσυχο περιβάλλον του αγροκτήματος σε χώρο διεξαγωγής του φεστιβάλ, αφαιρώντας φράχτες ώστε να δημιουργήσει ένα αμφιθέατρο για τα συγκροτήματα. «Τόσο η σκηνή, όσο και η παροχή ρεύματος για αυτή, μας κοστίζει τρομερά χρήματα», έλεγε στο BBC το 1970.

«Είναι το πλέον ιδανικό μέρος για το φεστιβάλ», είπε αναφερόμενος στην φάρμα του. «Ξέρετε, βρίσκεται πολύ μακριά από την απαίσια πραγματικότητα της ζωής», πρόσθεσε για το Vale of Avalon, το Glastonbury και όλη τη μυσταγωγία που το περιβάλλει. 

Η είσοδος στο μονοήμερο φεστιβάλ κοστολογούνταν στη τιμή της μίας λίρας (18,44 δολάρια ή 17,15 ευρώ σε σημερινά χρήματα) και οι επισκέπτες του φεστιβάλ λάμβαναν δωρεάν γάλα από το γαλακτοκομείο. Από την άλλη, η κουζίνα του Worthy Farm λειτουργούσε και ως καμαρίνι για τα συγκροτήματα που έπαιζαν.

Παρ’ όλα αυτά, η φήμη για το φεστιβάλ – η οποία είχε διαδοθεί από στόμα σε στόμα-, είχε δώσει σε πολλούς την εντύπωση ότι η είσοδος ήταν δωρεάν. Ακόμη κι αν δεν προσήλθαν τα 5.000 άτομα που περίμενε ο Ίβις, πολλοί είχαν φτάσει με τα πόδια από το Λονδίνο με την ελπίδα να μπουν και να απολαύσουν τις εκδηλώσεις. 

«Έφτασαν στην πύλη και κατά κάποιο τρόπο ξέρετε, δεν είχαν καθόλου χρήματα», θυμάται ο Ίβις το 1970. «Και ένας τύπος ήρθε και είπε: ″Λοιπόν, θα βάλω μια ανακοίνωση στη σκηνή και θα κάνουμε έρανο γι′ αυτούς”,  και μέσα σε πέντε λεπτά είχαμε 30 λίρες. Έτσι, τους άφησα όλους να μπουν μέσα». 

Παρά το γεγονός ότι δεν ξεπλήρωσε το χρέος του, ο Ίβις δήλωσε στο BBC ότι δεν μετάνιωσε για τίποτα την επομένη του πρώτου φεστιβάλ. «Άξιζε απολύτως τον κόπο. Ήρθαν άνθρωποι από την Αμερική και τη Γερμανία και όλοι έμειναν με τις καλύτερες εντυπώσεις». 

Το Pilton Pop, Folk and Blues Festival άνοιξε την αυλαία του μία μέρα μετά τον απρόσμενο θάνατο του θρυλικού κιθαρίστα Jimi Hendrix σε πάρτι στο Λονδίνο. Μία από τις πιο δυνατές στιγμές του φεστιβάλ, σύμφωνα με τον Ίβις, «είναι να βλέπεις και τους 1.500 συμμετέχοντες με δάκρυα στα μάτια». 

Το Φεστιβάλ Glastonbury, του οποίου το όνομα οριστικοποιήθηκε το 1979, έχει εξελιχθεί σε παγκόσμιο πολιτιστικό φαινόμενο. Παραμένει μια γιορτή της μουσικής, της τέχνης και των ιδανικών που τροφοδότησαν τα κινήματα της αντικουλτούρας τη δεκαετία του 1960, ενώ η συγκέντρωση χρημάτων και η ευαισθητοποίηση για τις φιλανθρωπικές οργανώσεις εξακολουθεί να αποτελεί μια από τις κινητήριες δυνάμεις για τη διοργάνωσή του.

Με πληροφορίες από BBC