«Σπίτι από ζάχαρη» της βραβευμένης με Πούλιτζερ, Τζέννιφερ Ίγκαν, το νέο μυθιστόρημα του Χιλιανού Αντρές Μοντέρο, «Έμβια όντα» από τη Φινλανδή Iida Turpeinen -ένα ντεμπούτο που έλαβε εξαιρετικές κριτικές-, και Λιλιά Ασαίν για μία ουτοπία που εξελίσσεται σε κόλαση. Ακόμη, ο Σάκης Σερέφας σε μία «αληθινή μυθιστορία»-που φωτίζει ένα αληθινό σκάνδαλο εμπορίας βρεφών από τη δεκαετία του ’60.
Η HuffPost προτείνει μια πρώτη επιλογή από τις νέες κυκλοφορίες του φθινοπώρου, αλλά και ένα crime από το καλοκαίρι που βρίσκεται ακόμη στις προθήκες. Καλή ανάγνωση!
«Έμβια όντα» της Iida Turpeinen (εκδόσεις Ίκαρος, μετάφραση Βίκυ Αλυσσανδράκη)
«Ως αρχηγοί σ’ αυτή τη μεγάλη αποστολή στον Βορρά είχαν επιλεγεί οι πιο λαμπροί ερευνητές της Ακαδημίας Επιστημών της Αγίας Πετρούπολης. Και οι ομάδες τους είχαν επανδρωθεί γενναιόδωρα. Μαζί τους θα αναχωρούσαν έξι βοηθοί, έξι γεωγράφοι, δύο χαρτογράφοι και δεκατρείς στρατιώτες, ένας διερμηνέας, ένας γιατρός, ένας τεχνικός, ένας τυμπανιστής, καθώς και ιχνηλάτες, κωπηλάτες και βαστάζοι. Είχαν μαζί τους μια πλούσια βιβλιοθήκη με επιστημονικά συγγράμματα, εννιά τοπογραφικά όργανα, τέσσερα τηλεσκόπια, πέντε αστρολάβους, είκοσι θερμόμετρα, είκοσι επτά βαρόμετρα, διακόσια δεκαέξι άλογα και μερικά βαρέλια εξαιρετικής ποιότητας κρασί από τον Ρήνο. Άφησαν πίσω τους την πρωτεύουσα μέσα σε εορταστικές εκδηλώσεις κι επευφημίες. Τα μέλη της αποστολής είχαν πρώτα να διασχίσουν οκτώ χιλιάδες χιλιόμετρα στη Σιβηρία κι έπειτα τους περίμεναν άγνωστες θάλασσες…»
Το 1741 ο φυσιοδίφης και θεολόγος Γκέοργκ Βίλχελμ Στέλερ εντάσσεται στη Μεγάλη Βόρεια Αποστολή, καθώς ο καπετάνιος Βίτους Μπέρινγκ και το πλήρωμά του ερευνούν μια θαλάσσια διαδρομή από την Ασία στην Αμερική. Αν και δεν φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους, κάνουν μια μοναδική ανακάλυψη: τη θαλάσσια αγελάδα του Στέλερ.
Το 1859 ο Γιούαν Χάμπους Φούρουγελμ, ο Φινλανδός κυβερνήτης του ρωσικού τμήματος της Αλάσκας, αναθέτει στους άντρες του να βρουν τον σκελετό του τεράστιου θηλαστικού, που φημολογείται ότι εξαφανίστηκε πριν από εκατό χρόνια.
Το 1952 ο Γιον Γκρένβαλ, συντηρητής στο Φινλανδικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, αναλαμβάνει να επανασυναρμολογήσει τον σκελετό του εξαφανισμένου κήτους.
Μια ιστορία για το θαύμα της βιοποικιλότητας και την ικανότητα της φύσης να επουλώνει τις πληγές που της προκαλούν η υπέρμετρη ανθρώπινη φιλοδοξία και η απληστία της επιστήμης.
Η Iida Turpeinen (γενν. 1987) αντλεί έμπνευση από τις λογοτεχνικές δυνατότητες της επιστημονικής έρευνας και τα παράξενα συμβάντα της ιστορίας της επιστήμης. Το 2014 κέρδισε τον Διαγωνισμό Νέων Συγγραφέων J. H. Erkko για διηγήματα που εξερευνούν τη σχέση μεταξύ ανθρώπου και φύσης. Τα «Έμβια όντα», πρώτο της μυθιστόρημα, έλαβε το Βραβείο Helsingin Sanomat και ήταν υποψήφιο για τα Βραβεία Finlandia και Torch Bearer. Έχει αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές και μεταφράζεται σε περισσότερες από 20 γλώσσες.
«Πανόραμα» της Lilia Hassaine (εκδόσεις Πόλις, μετάφραση Μαριάννα Μαντά)
Σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, η Γαλλία ζει υπό το καθεστώς της «Διαφάνειας». Για να ζεις ευτυχισμένος, δεν πρέπει να κρύβεις τίποτα. Τα σπίτια των εύπορων είναι κατασκευασμένα από γυαλί και εξασφαλίζουν έναν κόσμο αρμονικό και απαλλαγμένο από το κακό. Ο φόβος έχει εξοριστεί, καθώς όλοι επιτηρούν όλους, ο καθένας ζει υπό το προστατευτικό βλέμμα του γείτονά του και η κατάδοση κυριαρχεί. Στις γειτονιές των πλουσίων, η εγκληματικότητα έχει εξαλειφθεί και οι αστυνομικοί έχουν αλλάξει επάγγελμα. Οι βιβλιοθήκες έχουν καταργηθεί και τα βιβλία έχουν αντικατασταθεί από e-books, το περιεχόμενο των οποίων «καθαρίζεται» από καθετί επιβλαβές. Όσο για τους φτωχούς και τους απείθαρχους, αυτοί στοιβάζονται σε μακρινά γκέτο, σε πέτρινα σπίτια, σε μέρη όπου ο νόμος και η τάξη απουσιάζουν.
Όμως σε αυτόν τον ασφαλή κόσμο συμβαίνει το ανήκουστο: μια ολόκληρη οικογένεια, που μένει σε μια από τις πιο προστατευμένες και επιτηρούμενες γειτονιές, εξαφανίζεται, χωρίς κανείς να αντιληφθεί το παραμικρό. Μια πρώην αστυνομικός ανακαλείται στην ενεργό υπηρεσία και αναλαμβάνει την έρευνα, για να ανακαλύψει ότι στη χώρα της «Διαφάνειας» τα μυστήρια είναι ακόμα πιο σκοτεινά. Πολύτιμος σύμμαχος στην έρευνά της, ένα βιβλίο από τα παλιά, μια ποιητική συλλογή.
«Όταν η ουτοπία γίνεται κόλαση. Η γραφή είναι κομψή, η ηρωίδα αξιαγάπητη. Η Lilia Hassaine αφηγείται με οξυδέρκεια πώς οι πολίτες αποδέχονται να εγκαταλείψουν κάθε ιδιωτικότητα, στο όνομα της ασφάλειας. Ένα απολύτως αναγκαίο μυθιστόρημα». Radio France
Η Λιλιά Ασαίν (γενν. 1991) είναι Γαλλίδα συγγραφέας αλγερινής καταγωγής. Σπούδασε φιλολογία και είναι απόφοιτος του Institut français de presse. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στη δημόσια ραδιοφωνία. Έχει δημοσιεύσει επίσης τα βιβλία L‘Œil du paon, Soleil amer και Des choses sans importance. Το «Πανόραμα» τιμήθηκε με το Βραβείο Renaudot των μαθητών λυκείου (2023) και το Βραβείο François Mauriac της Γαλλικής Ακαδημίας (2024).
«Πέτα το στη θάλασσα» του Σάκη Σερέφα (εκδόσεις Μεταίχμιο)
Μια μητέρα πλησιάζει την προκυμαία της Θεσσαλονίκης στα 1963. Σε λίγα λεπτά, το βρέφος που κρατά στην αγκαλιά της βυθίζεται στη θάλασσα. Σε δύο μέρες, τα πρωτοσέλιδα οργιάζουν. Ο κόσμος τη γιουχάρει στην αναπαράσταση. Η σκύλα, η φόνισσα, η παιδοκτόνος.
Γύρω της, στροβιλίζεται το σκοτεινό σύμπαν εκείνης της εποχής. Ένα ίδρυμα παρατημένων βρεφών που το ίδιο πρωί δεν δέχτηκε το βρέφος. Το ίδιο ίδρυμα διοχετεύει παρανόμως βρέφη που αγοράζονται στην Αμερική. Πολιτικά σκάνδαλα και μεσίτες βρεφών. Αλισβερίσια δημοσιογράφων και αστυνομίας, για να κουκουλωθεί το βρόμικο κύκλωμα. Πολιτικός που κάνει κομπίνες με τα οικόπεδα και τα βρέφη που πουλά ο κουμπάρος του. Ο Ψυχρός Πόλεμος Αμερικανών και Ρώσων. Ένας Γάλλος Πρόεδρος που ξεψυχά ξεθεωμένος στην αγκαλιά της μετρέσας του.
Ένα μυθιστόρημα -μία «αληθινή μυθιστορία»-που φωτίζει ένα αληθινό σκάνδαλο εμπορίας βρεφών τη δεκαετία του ’60, γύρω από τις παράνομες υιοθεσίες που προωθούσε στην Αμερική το Δημοτικό Βρεφοκομείο Άγιος Στυλιανός της Θεσσαλονίκης και την αγωνιώδη προσπάθεια εκείνων των υιοθετημένων παιδιών μέχρι σήμερα να βρουν τους χαμένους συγγενείς τους στην Ελλάδα.
«Η χρονιά που μιλήσαμε με τη θάλασσα» του Andrés Montero (εκδόσεις Διόπτρα, μετάφραση Μαρία Παλαιολόγου)
Ένα μικρό νησί που δεν το δείχνουν καν οι χάρτες. Μια παλιά συμφωνία με τον διάβολο, ένα νεκροταφείο χωρίς νεκρούς και μια ταβέρνα σ’ ένα εγκαταλειμμένο πλοίο, όπου όλο το χωριό μαζεύεται για να μοιραστεί θρύλους και ιστορίες – ανάμεσά τους την ιστορία των δίδυμων αδερφών Γκαρσές, που ο ένας διάλεξε να μην αφήσει ποτέ το νησί κι ο άλλος έφυγε για να δει τον κόσμο. Το μυθιστόρημα ξεκινά –ή τελειώνει– όταν ο ένας από τους δύο, αυτός που έφυγε κάποτε με βάρκα, επιστρέφει μ’ ένα μικρό αεροπλάνο, και παγιδεύεται στο νησί για τις τέσσερις εποχές μιας χρονιάς με πανδημία.
Ολόκληρο το νησί, κάθε γωνιά, κάθε κάτοικός του, γίνεται μια φωνή που λέει την ιστορία τους, καθώς τα δυο αδέρφια προσπαθούν να επικοινωνήσουν, να θυμηθούν, να πενθήσουν και να γιορτάσουν μαζί το παρελθόν.
Μετά το «Ο θάνατος έρχεται στάζοντας βροχή», που απέσπασε το Βραβείο της Ακαδημίας Γλώσσας της Χιλής και το Βραβείο της Πόλης του Σαντιάγο, ο Χιλιανός συγγραφέας Αντρές Μοντέρο αφηγείται μια ιστορία μαγική αλλά γεμάτη αλήθεια, που ξεπροβάλλει σαν νησί μέσα στη θάλασσα του χρόνου και της μνήμης. Στα βιβλιοπωλεία 8 Οκτωβρίου.
«Σπίτι από ζάχαρη» της Τζέννιφερ Ίγκαν (εκδόσεις Πατάκη, μετάφραση Αύγουστος Κορτώ)
O Μπιξ Μπουτόν, «ο ημίθεος του ψηφιακού κόσμου, γνωστός παγκοσμίως με το μικρό του όνομα», είναι αεικίνητος, σαράντα ετών, πατέρας τεσσάρων παιδιών και ψάχνει απεγνωσμένα μια καινούρια ιδέα. Πέφτει τυχαία σε μια ομάδα συζήτησης, όπου οι περισσότεροι είναι καθηγητές του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Ένας από αυτούς πειραματίζεται με την εξωτερίκευση της μνήμης.
Είμαστε στο 2010. Μέσα σε μια δεκαετία, το νέο τεχνολογικό μέσο του Μπιξ –Κάνε Το Ασυνείδητο Δικό Σου– που σου επιτρέπει την πρόσβαση σε όλες τις αναμνήσεις της ζωής σου και σου δίνει τη δυνατότητα να τις μοιράζεσαι, με αντάλλαγμα την πρόσβαση στις αναμνήσεις άλλων, έχει σαγηνέψει τα πλήθη, όχι, όμως, τους πάντες.
Το βιβλίο πρωτοκυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 2022 και ανακηρύχθηκε από τους New York Times και το Publishers Weekly ένα από τα 10 καλύτερα βιβλία της χρονιάς. Η βραβευμένη με Πούλιτζερ συγγραφέας, γνωστή στο ελληνικό κοινό από το «Manhattan Beach» (Εκδ. Πατάκη 2019, μτφρ. Μαρία Φακίνου), χτίζει «ένα συγκλονιστικό παλάτι γεμάτο τρύπες» και κοιτάζει την τεχνολογία της κοινωνικής δικτύωσης σαν ένα βιωμένο περιβάλλον, αναζητώντας το τι γίνεται με τη μνήμη «αυτή καθαυτή, πέρα από τους μηχανισμούς που την καταγράφουν».
«Ο δημιουργός» των Arne Dahl και Jonas Mostrom (εκδόσεις Μεταίχμιο, μετάφραση από τα σουηδικά Γρηγόρης Κονδύλης)
Ο Τομ Μποργκ, καταξιωμένος συγγραφέας αστυνομικού, βρίσκεται σε δημιουργικό τέλμα. Αναζητώντας έμπνευση, πηγαίνει σε ένα κλαμπ στο κέντρο της Στοκχόλμης, όπου γίνεται μάρτυρας ενός φόνου που μοιάζει απόκοσμα με αυτό που προσπαθεί να γράψει τόσο καιρό. Πολύ γρήγορα όμως συνειδητοποιεί ότι η αστυνομία τον θεωρεί ύποπτο και πως στην υπόθεση είναι μπλεγμένος κι ένας μεγάλος οργανισμός που έχει τη δική του ατζέντα. Έτσι ο Τομ ξαφνικά βρίσκεται μπλεγμένος σε ένα θανάσιμο παιχνίδι στο οποίο οι διαφορές μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας παραμορφώνονται και το μεταξύ τους όριο σβήνεται. Ποιος πραγματικά ελέγχει την αφήγηση του βιβλίου που προσπαθεί να γράψει και ποιος ευθύνεται για το κακό που υπάρχει στον αληθινό κόσμο;
«Ο Δημιουργός» είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς True Fiction που συνυπογράφουν ο Άρνε Νταλ -ένας από τους καλύτερους στιλίστες του ευρωπαϊκού νουάρ και κατά τον Ίαν Ράνκιν «ο πιο συναρπαστικός σύγχρονος συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας»- και ο Γιούνας Μοστρόμ, ο οποίος εκτός από συγγραφέας είναι και γιατρός. Η σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter χαρακτήρισε το μυθιστόρημα ως «Ένα άγριο παιχνίδι ψευδαισθήσεων σε υψηλή ταχύτητα. Μια κλασική και απλή ιστορία καταδίωξης, με την αστυνομία να κυνηγά μανιωδώς τον Τομ, ο οποίος καταφέρνει πάντα να ξεφύγει. Πρόκειται για επιτυχημένη ψυχαγωγία, και δεν είναι καθόλου τυχαίοι αυτοί που κρατούν την πένα…».
