Για το κοινό είναι ο ψύχραιμος, κομψός Τζέιμς Μποντ. Για τους δικούς του ανθρώπους, ο Πιρς Μπρόσναν είναι ένας άντρας που έμαθε πολύ νωρίς τι σημαίνει απώλεια και πώς να στέκεσαι όρθιος όταν η ζωή σε λυγίζει ξανά και ξανά.
Ο Πιρς Μπρόσναν δεν είναι απλώς ο πράκτορας 007 που μάγεψε τον κόσμο με το στιλ και τη γοητεία του. Πίσω από το χαμόγελο και την αψεγάδιαστη εικόνα του «τέλειου τζέντλεμαν», κρύβεται μια διαδρομή γεμάτη μοναξιά, θλίψη και βαριές οικογενειακές απώλειες.
Γεννημένος το 1953 στην Ιρλανδία, μεγάλωσε ουσιαστικά χωρίς πατέρα. Ο άνδρας που τον εγκατέλειψε όταν ήταν μωρό, εμφανίστηκε ξανά στη ζωή του για… ένα μόνο κυριακάτικο απόγευμα, όταν ο Πιρς ήταν πια 31 ετών. «Ήπιαμε μερικές Guinness, είπαμε ιστορίες και μετά αποχαιρετιστήκαμε» έχει πει. Μια φράση που συνοψίζει το κενό μιας ολόκληρης παιδικής ηλικίας.
Έφηβος ακόμη, στα 15, εγκαταλείπει το σχολείο. Πιστεύει πως το ταλέντο του είναι η ζωγραφική, δουλεύει σε τσίρκο – άλλοτε ως κλόουν, άλλοτε «καταπίνοντας» φλόγες – μέχρι που το θέατρο τον κερδίζει οριστικά. Από βοηθός σκηνοθέτη καταφέρνει σιγά σιγά να βρεθεί στη σκηνή, κερδίζοντας εξαιρετικές κριτικές.
Η μεγάλη αγάπη, Κασσάνδρα
Το 1977, σε ένα φαινομενικά τυχαίο βράδυ στο σπίτι ενός φίλου, η ζωή του αλλάζει πορεία. Εκείνος ανοίγει το ψυγείο να βρει κάτι να φάει και μια γυναικεία φωνή τον «μαλώνει»: «Τι κάνεις; Τρως το φαγητό των παιδιών μου;». Όταν γύρισε, αντίκρισε – όπως έχει περιγράψει – «την πιο όμορφη γυναίκα» που είχε δει ποτέ στη ζωή του. Ήταν η Κασσάνδρα Χάρις, Αυστραλέζα ηθοποιός και ήδη μητέρα δύο παιδιών, του Κρίστοφερ και της Σάρλοτ. Σε λίγους μήνες ο Μπρόσναν ζούσε μαζί τους, σαν οικογένεια. Το 1980 παντρεύονται, εκείνος υιοθετεί τα παιδιά της και μαζί αποκτούν έναν ακόμη γιο, τον Σον. Η Χάρις, μάλιστα, πρόλαβε να γίνει «κομμάτι» του σύμπαντος του Τζέιμς Μποντ πριν από εκείνον, παίζοντας στο «For Your Eyes Only» το 1981. Η ευτυχία δεν κράτησε πολύ. Η Κασσάνδρα διαγνώστηκε με καρκίνο των ωοθηκών. Ο Μπρόσναν θα σταθεί δίπλα της μέχρι το τέλος, περιγράφοντας αργότερα ότι πέθανε στην αγκαλιά του, περιτριγυρισμένη από τα παιδιά. Η Χάρις «έφυγε» το 1991, στα 43 της. Εκείνος θα πει χρόνια αργότερα ότι του έδωσε «τον άνθρωπο που είναι, τον ηθοποιό που έγινε, τον πατέρα που προσπάθησε να γίνει».
Η τραγωδία, όμως, δεν σταμάτησε εκεί.
Το 2013, η κόρη του Σάρλοτ – την οποία είχε υιοθετήσει και μεγάλωσε σαν δικό του παιδί – πεθαίνει κι εκείνη από καρκίνο των ωοθηκών, την ίδια ασθένεια που πήρε τη μητέρα της. «Η κόρη μου πάλεψε με αξιοπρέπεια και θάρρος» δήλωσε τότε. Έχει περιγράψει πως κράτησε το χέρι της συζύγου του όταν πέθανε – και χρόνια μετά, το χέρι της κόρης του. «Ο πόνος αυτός δεν φεύγει ποτέ. Μαθαίνεις μόνο να ζεις μαζί του».
Λίγο αργότερα, άλλη μια γυναίκα της ζωής του χάνεται από την ίδια ασθένεια: η επί χρόνια παραγωγός και φίλη του, Beau Marie St. Clair.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μπρόσναν έχει γίνει από τους πιο ηχηρούς υποστηρικτές της έρευνας για τον καρκίνο, συμμετέχοντας σε εκστρατείες όπως το Stand Up To Cancer και μιλώντας συχνά δημόσια για τη νόσο που διέλυσε την οικογένειά του.
«Το σκοτεινό, μελαγχολικό ιρλανδικό μαύρο σκυλί»
Σε συνεντεύξεις του, ο Μπρόσναν δεν κρύβει ότι κουβαλά μέσα του ένα μόνιμο βάρος. Σε συνέντευξη στο Esquire, που μεταφέρθηκε από αμερικανικά ΜΜΕ, παραδέχτηκε: «Δεν βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, πιστέψτε με. Το σκοτεινό, μελαγχολικό ιρλανδικό μαύρο σκυλί κάθεται πού και πού δίπλα μου».
Παρά τον πόνο, έχει βρει τρόπους να κρατιέται όρθιος: τη ζωγραφική – την οποία ξαναέπιασε μανιωδώς μετά τις απώλειες – τη φιλανθρωπία, την οικολογία, αλλά και την ίδια την καθημερινότητα. Έχει περιγράψει ως ιδανική μέρα κάτι τόσο απλό: λίγη γυμναστική, διάβασμα της εφημερίδας, παρακολούθηση της συζύγου του στη δουλειά της στο μοντάζ και ένα ήσυχο βράδυ στο σπίτι.
Η δεύτερη ευκαιρία στον έρωτα
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, ο Μπρόσναν γνωρίζει τη δημοσιογράφο και παραγωγό Κίλι Σέι Σμιθ σε ένα ρεπορτάζ στο Μεξικό. Η σχέση τους θα σταθεί για εκείνον σαν δεύτερη ζωή. Παντρεύονται το 2001 στην Ιρλανδία και αποκτούν δύο γιους, τον Ντίλαν και τον Πάρις. Πάνω από δύο δεκαετίες μετά, εκείνος μιλά για εκείνη με λόγια που σπάνια ακούς από σταρ του Χόλιγουντ. Σε πρόσφατη συνέντευξη τόνισε ότι ακόμη «κάνει την καρδιά του να τραγουδά», περιγράφοντάς την ως τη δύναμη που κρατά την οικογένεια ενωμένη, κόντρα σε όλα όσα έχουν περάσει.
Ο γιος που χάθηκε – και ίσως ξαναβρέθηκε
Η σχέση του με τα παιδιά του δεν ήταν πάντα εύκολη, ιδιαίτερα με τον Κρίστοφερ, τον γιο της Κασσάνδρας που είχε υιοθετήσει. Ο Κρίστοφερ βρέθηκε για χρόνια αντιμέτωπος με εξαρτήσεις από ουσίες και ο Μπρόσναν έχει παραδεχτεί ότι κάποια στιγμή, στα μέσα των 00s, αναγκάστηκε να «κόψει» επαφή, ελπίζοντας ότι αυτό θα τον ταρακουνούσε. Πρόσφατα, όμως, διεθνή δημοσιεύματα τον εμφάνισαν ξανά στο ίδιο τραπέζι με τον Κρίστοφερ και τον μικρότερο γιο του, Ντίλαν, σε εστιατόριο του Λονδίνου – την πρώτη δημόσια κοινή τους εμφάνιση έπειτα από σχεδόν 20 χρόνια. Οι ίδιες αναφορές μιλούν για μια ζεστή, χαλαρή βραδιά, που πολλοί ερμήνευσαν ως σημάδι συμφιλίωσης μετά από δεκαετίες απόστασης. Για έναν άντρα που μεγάλωσε χωρίς πατέρα και έχει δηλώσει ότι οι πατρικές του «κεραίες» είναι εξ ολοκλήρου δικό του δημιούργημα, η προσπάθεια να φτιάξει ξανά τη σχέση με τον γιο του μοιάζει με έναν προσωπικό, σιωπηλό κύκλο που κλείνει.
Μια καριέρα που λάμπει, κόντρα στις θύελλες
Παρά τις προσωπικές καταιγίδες, η καριέρα του Πιρς Μπρόσναν απογειώθηκε. Από τον γοητευτικό ντετέκτιβ του «Remington Steele», στον Τζέιμς Μποντ των «GoldenEye», «Tomorrow Never Dies» και «Die Another Day», μέχρι τις πιο πρόσφατες συμμετοχές του σε ταινίες όπως το «Mamma Mia!» και το τηλεοπτικό «MobLand», ο Ιρλανδός ηθοποιός παραμένει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα της βιομηχανίας. Κι όμως, όταν μιλάει δημόσια, δεν στέκεται στα κόκκινα χαλιά, αλλά στους ανθρώπους που έχασε και σε εκείνους που έχει ακόμη δίπλα του. Πατέρας πέντε παιδιών και παππούς, φιλάνθρωπος με έντονη δράση σε θέματα καρκίνου και περιβάλλοντος, ένας άντρας που ξαναπιάνει κάθε τόσο τα πινέλα του, ο Πιρς Μπρόσναν δείχνει να έχει βρει έναν δικό του τρόπο να μετατρέπει τον πόνο σε κάτι δημιουργικό.
Ίσως γι’ αυτό, πίσω από το ίδιο χαμόγελο που βλέπουμε στις φωτογραφίες, να κρύβεται σήμερα ένας άνθρωπος λιγότερο «άθραυστος» αλλά πολύ πιο αληθινός. Ένας Τζέιμς Μποντ που επιβίωσε, όχι από τις σφαίρες, αλλά από όσα δεν φαίνονται ποτέ στην οθόνη.
