Eπιμέλεια: Θέα Μανούρα
Κάθε καλοκαίρι, εκατομμύρια τουρίστες πλημμυρίζουν την Ισπανία και τις Βαλεαρίδες Νήσους για να απολαύσουν τις ατελείωτες παραλίες, το μεσογειακό τοπίο και τη ζωντανή νυχτερινή ζωή. Ωστόσο, ακόμα και σε μία από τις πιο τουριστικές χώρες του κόσμου, υπάρχουν μέρη που παραμένουν αυθεντικά και σχεδόν άγνωστα στο ευρύ κοινό. Ένα από αυτά είναι η Ταμπάρκα, ένα μικρό νησάκι κοντά στο Αλικάντε.
Με μήκος μόλις 1.800 μέτρα και περίπου 50 μόνιμους κατοίκους, η Ταμπάρκα θεωρείται το λιγότερο κατοικημένο νησί της Ισπανίας – και μάλιστα, σύμφωνα με έρευνα του 2023, φιλοξενεί διπλάσιο αριθμό γατών από ανθρώπους. Παρά τις καθημερινές επισκέψεις τουριστών που φτάνουν με καραβάκια από το Αλικάντε, το νησί έχει καταφέρει να διατηρήσει την αυθεντικότητα και τον παραδοσιακό χαρακτήρα του.
Από την Αφρική στην Ισπανία: μια ιστορία που ξεκινά στην Τυνησία
Η ιστορία της Ταμπάρκα έχει ρίζες στην Αφρική και την Ιταλία. Το όνομά της προέρχεται από την παλιά Ταμπάρκα, ένα νησί στα βόρεια της Τυνησίας, που ήταν διάσημο από τον 16ο αιώνα για τα κόκκινα κοράλλια του.
Τον 16ο αιώνα, η πλούσια οικογένεια Λομελίνι από τη Γένοβα έλαβε άδεια από τις τοπικές αρχές για την εξόρυξη κοραλλιών, με αποτέλεσμα η περιοχή να γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη. Πολλοί Ιταλοί εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο νησί και στα μέσα του 18ου αιώνα, η παλιά Ταμπάρκα αριθμούσε περίπου 2.000 κατοίκους.
Το 1741, ο Οθωμανός μπέης της Τυνησίας, επιδιώκοντας να ελέγξει το επικερδές εμπόριο κοραλλιών, κατέλαβε βίαια το νησί, οδηγώντας πολλούς κατοίκους του στη φυγή ή στη σκλαβιά. Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε αναταραχή στη δυτική Μεσόγειο και οδήγησε πολλούς Ταμπαρκίνους πρόσφυγες στη Σαρδηνία και την Ισπανία.
Τελικά, μια ομάδα εξ αυτών εγκαταστάθηκε σε ένα άγονο και επίπεδο νησάκι κοντά στο Αλικάντε, γνωστό τότε ως Illa Plana (“επίπεδο νησί”). Εκεί δημιούργησαν μια νέα πατρίδα, δίνοντάς της το όνομα Νέα Ταμπάρκα (Nueva Tabarca) — ένα όνομα που διατηρείται μέχρι σήμερα.
Ένα προστατευόμενο θαλάσσιο πάρκο
Η πόλη της Νέας Ταμπάρκα σχεδιάστηκε αρχικά για στρατιωτικούς σκοπούς και χτίστηκε με οργανωμένο πολεοδομικό σχέδιο, κάτι που της προσδίδει σήμερα τη χαρακτηριστική, γραφική της όψη. Τα παραδοσιακά σπίτια, τα στενά σοκάκια που οδηγούν όλα στην κεντρική πλατεία και τα παλιά τείχη που προστάτευαν το νησί από τους πειρατές, συνθέτουν ένα τοπίο που μοιάζει να έχει ξεφύγει από άλλη εποχή.
Περισσότερο από τα δύο τρίτα του νησιού παραμένουν ανέγγιχτα από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Το 1986, η περιοχή ανακηρύχθηκε πρώτο προστατευόμενο θαλάσσιο πάρκο της Ισπανίας, χάρη στα κρυστάλλινα νερά και στους εντυπωσιακούς σχηματισμούς βράχων, που αποτελούν καταφύγιο για δεκάδες είδη θαλάσσιας ζωής.
Ένα νησί για μονοήμερες αποδράσεις
Αν και μικρό και φαινομενικά παρθένο, η Ταμπάρκα έχει πλέον τραβήξει την προσοχή του κόσμου χάρη στα social media. Πολλά από τα παλιά σπιτάκια έχουν μετατραπεί σε Airbnb, ενώ κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου το νησί δέχεται 6.000 έως 10.000 επισκέπτες την ημέρα, κυρίως ξένους τουρίστες που φτάνουν με πλοιάρια από το Αλικάντε.
Παρά την τουριστική κοσμοσυρροή, το νησί διαθέτει μόλις περίπου 20 τοπικές επιχειρήσεις, ικανές να εξυπηρετήσουν το πολύ 250 άτομα ημερησίως.
Τον χειμώνα, η εικόνα αλλάζει ριζικά. Η Ταμπάρκα ερημώνει, θυμίζοντας τα ελληνικά νησιά εκτός σεζόν. Οι κάτοικοι συχνά εκφράζουν παράπονα ότι το νησί παραμελείται από την Πολιτεία, καθώς λείπουν οι βασικές υγειονομικές υποδομές και τα καραβάκια δεν εκτελούν δρομολόγια κάθε μέρα.
