Είμαστε στα μέσα του 6ου αιώνα προ Χριστού στην Ληδία. Η οποία έχει και τον έλεγχο των ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας. Βασιλιάς της Λυδίας ο Κροίσος και υποτακτικός του ένας μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος αστρονόμος μηχανικός, ο Θαλής ο Μιλήσιος, μας λέει ο Ηρόδοτος ο ιστοριογράφος, όπως τον αποκαλούν οι ιστορικοί σήμερα γιατί έζησε έναν αιώνα αργότερα. Και μερικά από αυτά που λέει είναι ιστορίες που άκουσε στα ταξίδια του. Αλλά δεν είχε κάμερα και δεν έχουμε ντοκουμέντα.
Για εκεί που πήγε ο ίδιος, ναι, έχουμε ντοκουμέντα. Στην Αίγυπτο για παράδειγμα. Τις Πυραμίδες! Πυραμίς (ψημένη, στην πυρά) ήταν τo γλύκισμα βραβείο του συνδαιτημόνα που, μεθυσμένος θα εμενε ξύπνιος μέχρι το πρωί. Ο Αιγύπτιος τουριστικός οδηγός, περήφανος, πηγαίνει τον Έλληνα τουρίστα να δει την πυραμίδα του Χέοπα. «Ε, τι είναι αυτό, μπροστά στα δικά μας; Μα πυραμίδα είναι!» του λέει ο Έλληνας. Και η ονομασία της έμεινε μέχρι σήμερα!
(Θα είχε ακούσει για τον Θαλή τον Μιλήσιο που έλεγε μεταξύ άλλων «είμαι ευχαριστημένος που γεννήθηκα άνθρωπος και όχι θηρίο και που γεννήθηκα ’Ελληνας και όχι βάρβαρος».
Βάζω τα αποφθέγματα του Θαλή που θα μπορούσαν να ειπωθούν σήμερα. Όπως π.χ. : «Η άριστη δημοκρατία είναι αυτή όπου οι πλούσιοι δεν είναι πολύ πλούσιοι και οι φτωχοί δεν είναι πολύ φτωχοί»! Σας λέει τίποτα; Βλέπετε καμιά διαφορά στο «τώρα» με το «τότε», δυόμιση χιλιάδες χρόνια νωρίτερα;
Λίγο την γνωρίζω την εποχή του Θαλή, ιστορικός δεν είμαι αλλά υπάρχουν πολλά γνωστά επεισόδια με τον Θαλή, ουμανιστικά, επιστημονικά, πολιτικά, αλήθειες που θα μάς ήταν χρήσιμες σήμερα. Λόγια και πράξεις που ενίοτε μάς ξεπερνάνε. Και αναρωτιέσαι γιατί. Γιατί σήμερα δεν λειτουργεί η σοφία; Που συνήθως είναι η απλούστερη σκέψη. Αυτό έλεγε ο Θαλής. Η εξυπνάδα δεν είναι πατρική κληρονομιά.
Είναι κάπου στον εγκέφαλό μας και χρειάζονται κάποιοι – δάσκαλοι, ποιητές, πολίτες ενεργοί και σοφοί – να μάς υπενθυμίσουν τι είναι η νοημοσύνη και να την ξυπνήσουν.
Να μας δείξουν πώς να περνάμε χωρίς να βραχούμε – αβρόχοις ποσί, όπως είπε μια μέρα ο Θαλής ο Μιλήσιος στον Κροίσο, βασιλιά των Λύδων. Όταν ξεκίνησε κάποτε να καταλάβει την χώρα των Μήδων. Με την αριθμητική υπεροχή και τον τέλειο εξοπλισμό τού στρατού του, ήταν βέβαιος για τη νίκη του. «Χαρούμενοι και με τραγούδια» - διάβασα κάπου - προχωρούσαν οι στρατιώτες, έως ότου έφτασαν στον Άλυ ποταμό και δοκίμασαν να τον περάσουν.
Η πρώτη όμως απόπειρα απέτυχε, γιατί τα νερά του κυλούσαν με ορμή. Όλα τα είχε προετοιμάσει ο Κροίσος, ώστε να είναι βέβαιη η νίκη του. Όμως δεν είχε εκτιμήσει τον ρόλο, που μπορούσαν να παίξουν τα στοιχεία της φύσης. Και αποφασίζει να εγκαταλείψει την εκστρατεία και να διατάξει την άδοξη επιστροφή.
Για στάσου, τού λέει ο Θαλής, που εκείνη την εποχή ήταν στην υπηρεσία του. Δώσε μου πεντακόσιους στρατιώτες να τους βάλω να σκάβουν έναν παραπόταμο όλη τή νύχτα κι΄εσύ πήγαινε να κοιμηθείς (θα του είπε). Το πρωί όταν ξύπνησε ο Κροίσος του δείχνει τον ποταμό και του λέει: Θα περάσεις Αβρόχοις ποσί! Χωρίς να βρέξεις τα πόδια σου! Γιατί ο παραπόταμος που άνοιξε βοήθησε να μειωθεί το νερό του ποταμού.
Είμαι ευχαριστημένος πού γεννήθηκα άνθρωπος και όχι θηρίο, θα έλεγε μέσα του ο Θαλής...