Έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό Σιμπούγια, σε ένα προάστιο του Τόκιο υπάρχει το μπρούτζινο άγαλμα ενός σκύλου, ενός λευκού Ακίτα, του Χάτσικο. Ο Χάτσικο βρίσκεται βαλσαμωμένος στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και Επιστημών στο Τόκιο. Η ιστορία του, η οποία αποτελεί παράδειγμα υψίστης αφοσίωσης, δεν άφησε ασυγκίνητο τον χολιγουντιανό κόσμο. Το 2009 γυρίστηκε η ταινία «Χάτσικο: Η ιστορία ενός σκύλου» με πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Γκιρ.
Ο Χάτσικο ήταν το κατοικίδιο του πανεπιστημιακού καθηγητή Χιντεσάμπουρο Ουένο. Κάθε πρωί ο σκύλος συνόδευε τον Χιντεσάμπουρο στον σταθμό και κάθε απόγευμα τον περίμενε να επιστρέψει από το Πανεπιστήμιο. Ένα απόγευμα όμως ο καθηγητής δεν επέστρεψε γιατί πέθανε κατά τη διάρκεια μιας διάλεξης. Ο Χάτσικο για το υπόλοιπο της ζωής του (δέκα χρόνια) περίμενε σε εκείνον τον σταθμό…
Η αφοσίωση που αναπτύσσεται από τους σκύλους προς τα αφεντικά τους είναι αδιαμφισβήτητη. Τα σκυλιά είναι πιστά, προστατευτικά, χαδιάρικα και σύμφωνα με έρευνες βοηθούν σημαντικά στην κοινωνικοποίηση των ανθρώπων. Παρ΄ όλα αυτά όμως, σε κάποιες περιπτώσεις μπορούν να γίνουν επικίνδυνα. Το φαινόμενο της επίθεσης σκύλων σε παιδιά, αλλά και ενήλικες δεν είναι σπάνιο. Συχνά οι τετράποδοι φίλοι επιτίθενται είτε γιατί φοβούνται, είτε γιατί νομίζουν ότι κάποιος θα τους στερήσει το γεύμα τους. Τα μικρά παιδιά γίνονται ευκολότερα θύματα επίθεσης. Είναι πιο μικροσκοπικά - γεγονός που τα κάνει πιο ευάλωτα - και δεν είναι σε θέση να προβλέψουν ή να καταλάβουν τις διαθέσεις ενός σκύλου.
Δύο πλαστικοί χειρουργοί, ο Απόστολος Γαϊτάνης και ο Αλέξανδρος Παπαποστόλου, οι οποίοι έχουν μακροχρόνια επιστημονική παρουσία σε Ελλάδα και εξωτερικό κι έχουν αντιμετωπίσει πολλές φορές τραυματισμένα πρόσωπα παιδιών από σκύλους, μας μιλούν για τα πρώτα βήματα που πρέπει ένας γονιός να ακολουθήσει εάν συμβεί επίθεση σκύλου στο παιδί του.
Σύμφωνα με τον κ. Απόστολο Γαϊτάνη, πλαστικό χειρουργό στο ομώνυμο κέντρο στη Βασιλίσσης Σοφίας, αλλά και για πολλά χρόνια συνεργάτη σε νοσοκομείο εκτάκτων περιστατικών στο Λονδίνο, οι επιθέσεις σκύλων σε παιδιά είναι ένα συχνό φαινόμενο. Ειδικά στην Αγγλία, τα περιστατικά είναι καθημερινά κι αυτό συμβαίνει για δύο λόγους. Ο ένας λόγος είναι ότι συγκριτικά με τους Έλληνες, οι περισσότεροι Άγγλοι έχουν υιοθετήσει ή περιποιούνται κατοικίδια, οπότε και η επαφή είναι συνεχής. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι αφήνουν ελεύθερα τα παιδιά τους, μέσα και έξω από το σπίτι, να πιάνουν, να παίζουν και να κοιμούνται με τους τετράποδους φίλους.
Όπως τονίζει ο κ. Γαϊτάνης το να διδάξουμε στο παιδί μας κανόνες συμπεριφοράς απέναντι στο τετράποδο φίλο είναι σημαντικό για να αποτρέψουμε τέτοια περιστατικά, αλλά, εάν δεν προλάβουμε το δυσάρεστο γεγονός, πρέπει να ακολουθήσουμε κάποια απαραίτητα βήματα, ώστε να γίνει σωστή επούλωση και θεραπεία.
Σύμφωνα με τον ίδιο, εάν το τραύμα δεν είναι επιφανειακό, θα πρέπει ο γονιός να συνοδεύσει το παιδί στο νοσοκομείο για να γίνει χειρουργικός καθαρισμός, πλύσεις, να δοθεί αντισταμινικός ορός, αντιβίωση και να γίνουν ράμματα στις πληγές. Επίσης, εάν το παιδί δεν έχει κάνει αντιτετανικό και αντιλυσσικό εμβόλιο θα πρέπει να κάνει.
Σε ό, τι αφορά το στάδιο της επούλωσης, όταν κλείσουν τελείως οι ουλές ο γιατρός ελέγχει αν είναι αρκετά έντονες ή υπερτροφικές και τότε ξεκινάει μια θεραπεία με laser. Όπως ο ίδιος εξηγεί, αν τα ράμματα έχουν γίνει πρόχειρα θα πρέπει να ξαναγίνουν, ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να μείνουν μεγάλα σημάδια στο πρόσωπο. Το ευχάριστο, σύμφωνα με τον κ. Γαϊτάνη είναι ότι το πρόσωπο στα μικρά παιδιά έχει καλή επούλωση επειδή οι ιστοί αναδιαμορφώνονται γρήγορα.
O πλαστικός χειρουργός Αλέξανδρος Παπαποστόλου, ο οποίος έχει την κλινική «HNO Praxis Siegert – Papapostolou» στην περιοχή Ρεκλινγκχάουσεν, κοντά στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας, αντιμετωπίζει συχνά δύσκολα περιστατικά από επιθέσεις ζώων σε ανθρώπους. Σύμφωνα με τα στατιστικά, κάθε χρόνο παρουσιάζονται 50 χιλιάδες κρούσματα μόνο στη Γερμανία κι όπως οι μελέτες δείχνουν ο μισός πληθυσμός κάποια στιγμή θα δεχτεί μια μικρή ή μεγάλη επίθεση από ζώο. Στα στατιστικά αυτά βέβαια αναφέρονται και οι επιφανειακές γρατσουνιές. Οι περισσότερες επιθέσεις γίνονται στα άκρα, περίπου το 70%, ενώ ένα 10%-30% γίνεται στο πρόσωπο.
Σύμφωνα με τον κ. Παπαποστόλου όλες οι επιδερμικές πληγές πρέπει να καθαριστούν καλά, να κλείσουν με επίδεσμο και να παρακολουθούνται μέχρι να θεραπευτούν τελείως. Οι πιο βαθιές πληγές επιβάλλεται να ελεγχθούν σε κλινική, ώστε να ακολουθηθούν σωστά τα βασικά βήματα, όπως σχολαστικός χειρουργικός καθαρισμός, ράμματα μέσα στο πρώτο 24ωρο, ώστε να περιοριστεί η πιθανότητα βαθιάς ουλής και όλα τα παραπάνω που προαναφέρθηκαν.
Οι επιθέσεις σκύλων στο πρόσωπο γίνονται σε μύτη, στόμα και αυτιά. Κάποια περιστατικά από αυτά που καλείται ο κ. Παπαποστόλου να αντιμετωπίσει έχουν μεγάλο βαθμό δυσκολίας. Είναι ιδιαίτερα δυσάρεστο, όπως ο ίδιος εξηγεί, να πρέπει να δημιουργηθεί μόσχευμα για ένα παιδί που του λείπει η μύτη ή το αυτί. Παρ΄ όλα αυτά όμως η ιατρική έχει προοδεύσει πολύ και δίνονται λύσεις για κάθε περιστατικό.
Πολύ σημαντικό
Το σημαντικότερο τονίζει ο κ. Παπαποστόλου είναι η γρήγορη περίθαλψη. Εάν οι γονείς αντιμετωπίσουν σωστά το ατυχές περιστατικό θα γίνει αργότερα μια μακρινή ανάμνηση.