Από το Σάββατο της 7ης Οκτωβρίου 2023 ο κόσμος μπήκε σε μία νέα, επικίνδυνη φάση. Αυτή του πολέμου μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς στη Γάζα. Η επίθεση των τρομοκρατών της Χαμάς στα εβραϊκά κιμπούτζ και η σφαγή άνω των 1.000 αθώων ανθρώπων άνοιξε την πόρτα του φρενοκομείου για άλλη μια φορά στη Μέση Ανατολή. Παράλληλα, η ισλαμική τρομοκρατία απειλεί και πάλι καθημερινά τη ζωή των δυτικών κοινωνιών. Διαδηλώσεις υποστήριξης των τρομοκρατών της Χαμάς και συμπαράστασης προς το Ισραήλ έχουν ήδη λάβει χώρα. Η Ελλάδα καλείται να εξακολουθήσει να διατηρεί τις ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις της, παράλληλα με τον ανθρωπισμό της.
Είναι πασιφανές ότι η επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ ήταν προϊόν μακράς προετοιμασίας, γεγονός που πέρασε «κάτω από τα ραντάρ» των εξαιρετικά προηγμένων συστημάτων των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών.
Ακολούθησε μία διελκυστίνδα εξελίξεων με μία παρατεταμένη αναμονή ενόψει χερσαίας εισβολής του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, κάτι που, ωστόσο, ακόμα και σήμερα δεν έχει συμβεί. Αντ’ αυτού δόθηκαν από τους Ισραηλινούς προς τον άμαχο παλαιστινιακό πληθυσμό της Γάζας αλλεπάλληλες παρατάσεις στην αρχική προθεσμία εκκένωσης της βόρειας Γάζας.
Παράλληλα, πραγματοποιούνται ατελείωτες διεθνείς συζητήσεις και παρεμβάσεις με σκοπό πρωτίστως τη διαχείριση της επαπειλούμενης ανθρωπιστικής κρίσης των άμαχων Παλαιστινίων και δευτερευόντως τη διπλωματική διαμεσολάβηση για εκτόνωση της έντασης. Φυσικά, εκτόνωση της έντασης χωρίς την τιμωρία των ενόχων και τη διάλυση της Χαμάς δεν μπορεί να νοηθεί. Σίγουρα όχι από τους Ισραηλινούς και το αυτό θα έπρεπε να ισχύει και για τους στενούς φίλους και συμμάχους τους, όπως πλειστάκις διακηρύσσει ότι είναι η Ελλάδα.
Ενώ τα πράγματα βρίσκονταν σε μία φάση εύθραυστης αναμονής, ήρθε – μία μέρα πριν την επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου στην περιοχή – ο βομβαρδισμός με πύραυλο ενός νοσοκομείου στη Γάζα για να προκαλέσει νέες, μεγάλες και αλυσιδωτές «εκρήξεις». Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει διαλευκανθεί σχεδόν τίποτα ως προς τη συγκεκριμένη επίθεση. Οι δύο πλευρές κατηγορούν η μία την άλλη, ωστόσο τα πολλά βίντεο που έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο δείχνουν ότ μάλλον η εκτόξευση του «πυραύλου» (αν ήταν πύραυλος και όχι ρουκέτα) έγινε από τη Χαμάς και όχι τον ισραηλινό στρατό, ο οποίος ενδεχομένως απάντησε διαλύοντας τον πύραυλο στον αέρα.
Ωστόσο, το φυτίλι ήδη άναψε και σχεδόν ακαριαία (10 λεπτά μετά την έκρηξη και καταστροφή του πυραύλου στον αέρα) ξέσπασαν διαδηλώσεις σε αμέτρητες μουσουλμανικές χώρες με προεξάρχουσα την Τουρκία, όπου ένας οργισμένος όχλος επιτέθηκε με μανία στην πρεσβεία και το γενικό προξενείο του Ισραήλ στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, αντίστοιχα.
Παράλληλα, τρομοκράτες-μέλη του Ισλαμικού Κράτους επιτέθηκαν και δολοφόνησαν Ευρωπαίους πολίτες, πρώτα στη Γαλλία και αργότερα στο Βέλγιο. Τρομοκράτες που – πρέπει να σημειωθεί – εισήλθαν στην Ευρώπη με το μανδύα του «πρόσφυγα», ενώ αρκετοί εξ αυτών ζούσαν και ζουν παράνομα στη γηραιά ήπειρο χωρίς καμία εθνική αρχή να έχει ασχοληθεί με την απέλασή τους μέχρι που έγινε το κακό.
Στο πλαίσιο αυτό είναι σημαντικό για την Ελλάδα να γνωρίζει και η ίδια και οι εταίροι της ποια στάση επιθυμεί να κρατήσει. Η στάση αυτή πρέπει να είναι όσο πιο ξεκάθαρη γίνεται, καθώς η γενικότερη συνθήκη που ζει ο κόσμος μόνο ξεκάθαρη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και έτσι οι αμφίσημες τοποθετήσεις μπορούν εύκολα να παρεξηγηθούν, κυρίως από φίλους και συμμάχους.
Η πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη του πρωθυπουργού δεν συνέβαλε προς αυτή την κατεύθυνση. Σημειώνεται η γενική τοποθέτηση: «Κανείς στον αραβικό κόσμο δεν καταλογίζει στην Ελλάδα μονομέρεια τέτοια που να μας αποκλείει από τις συζητήσεις. Αυτό σημαίνει ότι ο λόγος της Ελλάδος αυτή τη στιγμή βαραίνει και όλοι αντιλαμβάνονται ότι είμαστε ένας πυλώνας σταθερότητας σε μία περιοχή η οποία, δυστυχώς, δοκιμάζεται πάλι από μεγάλη γεωπολιτική αστάθεια».
Πρόκειται για μία δήλωση αρκετά ισορροπημένη και η οποία δεν θα προκαλούσε αρνητική εντύπωση αν δεν συνδυαζόταν, στο μυαλό του προσεκτικού τηλεθεατή, με την ακόλουθη απάντηση στην ερώτηση αν ο ίδιος ο πρωθυπουργός πιθανολογεί το χτύπημα να μην έγινε από το Ισραήλ:
«Εννοώ ότι δεν ξέρουμε αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν απόψεις και επιχειρηματολογία και από τις δύο πλευρές και δεν θα σπεύσω να βγάλω κάποιο συμπέρασμα, καταδικάζοντας ούτε τη μία ούτε την άλλη πλευρά και θέλω να τονίσω ότι αυτή είναι και η επίσημη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καταλαβαίνω όμως γιατί αυτή τη στιγμή είναι τόσο τεταμένα τα πνεύματα στην περιοχή του Ισραήλ. Είναι πάρα πολύ εύκολο να δημιουργηθούν πολύ γρήγορα εντυπώσεις κι από τη μία κι από την άλλη μεριά γιατί μην έχουμε καμία αμφιβολία ότι εδώ πέρα εδώ παίζεται και ένας πόλεμος προπαγάνδας και από τις δύο πλευρές».
Η διπλωματική δραστηριότητα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στις αραβικές χώρες υπήρξε θετικά έντονη κατά την παρελθούσα τετραετία. Αυτή οικοδόμησε εταιρικές σχέσεις με χώρες του Περσικού Κόλπου που στην παρούσα φάση μπορούν να φανούν χρήσιμες στην ελληνική συμμετοχή στο πλαίσιο της διεθνούς (και όχι εθνικής/μεμονωμένης) προσπάθειας αποκλιμάκωσης της έντασης.
Τούτου δοθέντος, η τοποθέτηση περί «πολέμου προπαγάνδας και από τις δύο πλευρές» κρίνεται ως εντελώς άστοχη και επικίνδυνη για τα εθνικά συμφέροντα, που είναι διακηρυγμένως με το πλευρό του Ισραήλ. Περαιτέρω, όταν ήδη έχουν έρθει στη δημοσιότητα από τη μία πλευρά μεμονωμένες φωτογραφίες περιοχών με φωτιά αλλά όχι κρατήρα πυραύλου και από την άλλη αναρίθμητα βίντεο με αναλύσεις που αποτελούν σοβαρές ενδείξεις των υπαιτίων, οι ίσες αποστάσεις μόνον ως ατυχείς μπορούν να χαρακτηριστούν. Οι δε ακαριαίες αντιδράσεις των φανατικών ισλαμιστών που ζουν σε όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα της περιοχής καταδεικνύουν ακριβώς τη μεθόδευση που υπάρχει εδώ.
Χρειάζεται, επομένως, προσοχή και φυσικά σύμπνοια με συμμάχους και εταίρους σε μία περιοχή που, όντας ανέκαθεν ασταθής, πλέον γνωρίζει νέες σελίδες εχθροπαθειών και απρόβλεπτων εξελίξεων.