Τα μουσεία είδαν ξανά ουρές, οι κινηματογράφοι τα εισιτήρια τους να εξαντλούνται και τα τζαζ κλαμπ να γεμίζουν με τους συνήθεις ύποπτους, λάτρεις του είδους.
Οι Νεοϋρκέζοι γιόρτασαν το βροχερό τριήμερο της Memorial Day διαφορετικά: Αντί για μπάρμπεκιου και βόλτες στην παραλία, αναβίωσαν μία διαφορετική παράδοση, αναζητώντας μουσικές, ταινίες και έργα τέχνης, σε μία αργία που έμοιαζε να πλέει μακριά από τα τραύματα της πανδημίας.
Σύμφωνα με τους The New York Times, η ουρά των επισκεπτών στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης έφτανε όχι απλά στις σκάλες της εισόδου, αλλά στα κιόσκια με τα χοτ ντογκ στην Πέμπτη Λεωφόρο, με τους ανθρώπους να περιμένουν υπομονετικά κάτω από ομπρέλες που έσταζαν.
Πάνω από 10.000 Νεοϋρκέζοι είχαν την περασμένη Κυριακή την ίδια ιδέα -να επισκεφθούν το Μητροπολιτικό Μουσείο, που είχε να δει τόσο κόσμο από την αρχή της πανδημίας.
Στο Γκρίνουιτς Βίλατζ, οι λάτρεις της τζαζ έκαναν ουρά για να μπουν στο Smalls, το γνωστό υπόγειο κλαμπ για να απολαύσουν ζωντανή μουσική, ενώ τα εισιτήρια για τις πέντε προβολές του κλασικού αριστουργήματος «8 ½» του Φελίνι στο Film Forum της οδού Χιούστον -που λειτουργεί με περιορισμένη χωρητικότητα- εξαντλήθηκαν τη Δευτέρα.
Ο ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός των εμβολιασμένων κατοίκων της αμερικανικής μητρόπολης, σε συνδυασμό με τη χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων, έφεραν μία δραματική, θετική αλλαγή σε σχέση με το κλίμα της περασμένης χρονιάς, όταν τις ίδιες μέρες, στους εορτασμούς της Memorial Day, μουσεία, κλαμπ και θέατρα στέκονταν βουβά και άδεια.
Για την 18 ετών Πάιπερ Μπάρον, που πήγε με την παρέα της στο Cobble Hill Cinemas του Μπρούκλιν για να δει την ταινία «Κρουέλα» με την Έμα Στόουν, ήταν μία εκπληκτική επιστροφή στην κανονικότητα.
Ναι, η πανδημία δεν έχει τελειώσει. Η Νέα Υόρκη συνεχίζει να καταγράφει 383 περιστατικά νέων μολύνσεων κορονοϊού κατά μέσο όρο σε ημερήσια βάση, ωστόσο αυτό μεταφράζεται σε μείωση της τάξης του 47% σε σχέση με τον μέσο όρο των δύο προηγουμένων εβδομάδων.
Όμως, στο τέλος, η επιστροφή αυτή -σε ό,τι τροφοδοτεί εν κοινωνία τη χαρά, την ανεμελιά και τα όνειρα μας, με άλλα λόγια το καλύτερο κομμάτι μας- κάτι σημαίνει.