Ο Edward Aloysius Murphy(1918-1990) Αμερικανός μηχανικός της αεροναυπηγικής φέρεται να είναι αυτός που διατύπωσε τυχαία τον περίφημο νόμο που φέρει το όνομα του « Ότι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά (Anything that can go wrong, will go wrong)», ο οποίος στη συνέχεια είχε πολλές παραλλαγές και επικλήσεις για να δικαιολογηθούν κάποια ατυχή συμβάντα.
Φυσικά, εάν κάτι πάει στραβά κατά τη διακυβέρνηση της χώρας, δεν πρόκειται περί «στραβής», γιατί η κυβέρνηση δεν πρέπει να επαφίεται στη καλή της τύχη ή ότι είναι συνέπεια του ντετερμινισμού, δηλαδή του πεπρωμένου, που σημαίνει ότι πρέπει να αντιδράσουμε και να μη περιμένουμε μοιρολατρικά τη μοίρα μας, την οποία φτιάχνουμε μόνοι μας με τις πράξεις ή παραλείψεις μας και ιδίως με τις επιλογές μας. Αυτές είναι και όχι το «κακό μάτι» που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την επέλευση κάποιου γεγονότος πολιτικού ή για τις πρακτικές στη διεκπεραίωση υπηρεσιακών υποθέσεων, που συντελούν στην αύξηση ή μη βελτίωση των δυσλειτουργιών του κρατικού μηχανισμού.
Είναι γεγονός, ότι κανείς δεν μπορεί να αποτρέψει τις φυσικές καταστροφές, όπως τις πυρκαγιές ( Μάτι, Εύβοια Δαδιά), τις πλημμύρες (Θεσσαλία), τους σεισμούς, αλλά μπορεί να τις καταστείλει εν τη γενέσει ή να περιορίσει τις ζημιές κυρίως εφαρμόζοντας το νόμο. Αυτό όμως προϋποθέτει σωστή οργάνωση και λειτουργία του κράτους με στελέχωση των θέσεων ευθύνης με αξιοκρατικά και όχι πολιτικά κριτήρια, συνεχή εποπτεία και εκπαίδευση του προσωπικού και επαρκή χρηματοδότηση για τεχνολογικό εξοπλισμό και συγχρόνων μέσων πυρόσβεσης (αεροπλάνα) και όχι εξοικονόμηση και σπατάλη κονδυλίων για τη χρησιμοποίηση τους για πελατειακούς σκοπούς.
Κάθε άλλη «στραβή» (σύγκρουση τρένων στα Τέμπη – αιματοκύλισμα ελληνικής αποστολής στη Λιβύη – σκέπαστρα Καλατράβα) είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης συμπεριφοράς με πράξεις ή παραλείψεις κυρίως λόγω έλλειψης προνοητικότητας κατά την άσκηση της διοίκησης σε όλα τα επίπεδα ή ατελούς μέχρι πλήρους αδιαφορίας εκπλήρωσης καθήκοντος κάποιων υπηρεσιακών παραγόντων λόγω της σταδιακά διαχρονικά δημιουργηθείσης νοοτροπίας ατιμωρησίας. Σε αυτή συντέλεσαν η έλλειψη ελέγχου και παντός είδους κυρώσεων λόγω και της ανεπαρκούς λειτουργίας της δικαιοσύνης, το πελατειακό κράτος, ο άκρατος συνδικαλισμός και η κοινωνική ανοχή.
Σύμφωνα με τη θεωρία των πιθανοτήτων μακροχρονίως κατά τη διακυβέρνηση μιας χώρας συμβαίνει ίσος αριθμός επιτυχών ή στραβών καταστάσεων, αλλά όταν έχουμε σαν χώρα σειρά επιτυχών ή καλών στιγμών δεν εφησυχάζουμε, επαφιέμενοι στη καλή μας τύχη, ότι δεν θα συμβεί καμιά «στραβή» και δεν προνοούμε για το μέλλον, γιατί είναι βέβαιο ότι από ένα χρονικό σημείο και μετά αρχίζει να λειτουργεί ο νόμος του Μέρφυ και οι «στραβές » συμβαίνουν επανωτά και νομοτελειακά.
Λέανδρος Τ. Ρακιντζής
Αρεοπαγίτης ε.τ.