Η ΑΑΔΕ περνά σε νέα φάση. Από το 2026 και μετά, οι φορολογικοί έλεγχοι παύουν να βασίζονται στην «τύχη», τις καταγγελίες ή τις αποσπασματικές διασταυρώσεις. Το παιχνίδι αλλάζει ριζικά! Αλγόριθμοι, τεχνητή νοημοσύνη και αυτοματοποιημένα συστήματα ανάλυσης δεδομένων μπαίνουν στην πρώτη γραμμή, σκανάροντας σε καθημερινή βάση τις κινήσεις επιχειρήσεων και επιτηδευματιών σε όλο το φάσμα της οικονομικής δραστηριότητας.
Η ψηφιοποίηση των συναλλαγών (από τα ηλεκτρονικά βιβλία και τα myDATA έως τις διασυνδέσεις ταμειακών μηχανών, POS και τραπεζικών συστημάτων) μετατρέπει την ΑΑΔΕ σε έναν μηχανισμό συνεχούς επιτήρησης. Κάθε τιμολόγιο, κάθε επιστροφή ΦΠΑ, κάθε «απόκλιση» από το αναμενόμενο προφίλ μιας επιχείρησης καταγράφεται, αναλύεται και αξιολογείται σε πραγματικό χρόνο. Οι έλεγχοι δεν θα ανακοινώνονται, απλώς θα… «χτυπούν».
Στο στόχαστρο μπαίνουν κατά προτεραιότητα οι μεγάλες επιχειρήσεις με υψηλούς τζίρους, έντονη συναλλακτική δραστηριότητα και σύνθετα εταιρικά σχήματα. Εκεί όπου το οικονομικό αποτύπωμα είναι μεγάλο και το ρίσκο απώλειας δημοσίων εσόδων υψηλό, οι αλγόριθμοι της ΑΑΔΕ αναζητούν μοτίβα φοροδιαφυγής, ύποπτες τριγωνικές συναλλαγές, απόκρυψη ΦΠΑ, αλλά και περιπτώσεις παράνομης είσπραξης επιστροφών. Παράλληλα, στο μικροσκόπιο μπαίνουν πρακτικές ξεπλύματος «βρώμικου» χρήματος, με διασταυρώσεις στοιχείων που μέχρι πρόσφατα απαιτούσαν μήνες – πλέον γίνονται σε λίγα δευτερόλεπτα.
Το νέο «οπλοστάσιο» της ΑΑΔΕ δεν στηρίζεται απλώς σε περισσότερους ελεγκτές, αλλά σε εξυπνότερους ελέγχους. Η τεχνητή νοημοσύνη μαθαίνει από τα δεδομένα, εντοπίζει ανωμαλίες και ιεραρχεί τους ελέγχους με βάση τον πραγματικό κίνδυνο. Όσο πιο ψηφιακή γίνεται η σχέση επιχειρήσεων και φορολογικής διοίκησης, τόσο περιορίζεται ο χώρος για «δημιουργική λογιστική» και γκρίζες ζώνες.
Το μήνυμα είναι σαφές και δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας: Η εποχή της σχετικής ατιμωρησίας τελειώνει. Όσοι εξακολουθούν να ποντάρουν στη χαμηλή πιθανότητα ελέγχου ή στη δυσκολία απόδειξης παρανομιών, βρίσκονται ήδη ένα βήμα πίσω από τις εξελίξεις. Η ΑΑΔΕ δεν περιμένει πλέον να «πιάσει κάποιον επ’ αυτοφώρω», τον εντοπίζει μέσα από τα δεδομένα του.
Σε αυτό το νέο περιβάλλον, η συμμόρφωση δεν είναι απλώς νομική υποχρέωση, αλλά όρος επιβίωσης. Για την αγορά, το στοίχημα είναι διπλό, από τη μία, η πάταξη της φοροδιαφυγής και του μαύρου χρήματος· από την άλλη, η αποκατάσταση συνθηκών υγιούς ανταγωνισμού. Και για το κράτος, το διακύβευμα είναι ξεκάθαρο: περισσότερα έσοδα, μεγαλύτερη διαφάνεια και λιγότερη ανοχή σε πρακτικές που υπονομεύουν την οικονομία.
