Η Λουκίλα Καρρέρ – Πλέσσα, δημοσιογράφος, συγγραφέας/στοιχουργός, ραδιοτηλεοπτικός παραγωγός και σύζυγος του αείμνηστου σύνθετη Μίμη Πλέσσα, έζησε για μία ακόμη φορά χθες, τον εφιάλτη της φωτιάς στην Καλλιτεχνούπολη. Φωτιά που πριν κάποια χρόνια είχε περάσει μέσα από το σπίτι τους.
Όταν φάνηκαν οι πρώτες φλόγες στην περιοχή της, μιλήσαμε στο τηλέφωνο και άκουσα μια κραυγή: «Καιγόμαστε. Δε φτάνουν δύο ελικόπτερα. Κάνω έκκληση να στείλουν και αεροπλάνα». Η ανάρτηση έγινε άμεσα στη HuffPost και αεροπλάνα έγιναν τρία, μετά πέντε και τελικά 11. Και η φωτιά έσβησε. Ο κίνδυνος αποφεύχθηκε. Αυτή τη φορά…
Όμως η χθεσινή εμπειρία της καλής φίλης Λουκίλας, έχει και ένα δραματικό παρασκήνιο, πολύ ενδιαφέρον, που συνδέεται με την αγωνιώδη επικοινωνία που κάνει κάθε πολίτης, σε αυτή την κατάσταση πανικού,με την πυροσβεστική υπηρεσία και με το 112. Η πυροσβεστική υπηρεσία μετά από τις κλήσεις και αναμονή στο ακουστικό, δεν απάντησε. Προφανώς φόρτος εισερχομένων κλήσεων και λίγα άτομα στο τηλεφωνικό κέντρο. Δυστυχώς η ίδια αναμονή και στο 112 για το οποίο κανένας δεν αμφιβάλλει ότι προσφέρει τα μέγιστα και σώζει ζωές. Κάτι το οποίο τονίζει στην βίντεό συνομιλία μας η Λουκίλα Καρρέρ – Πλέσσα. Αλλά εδώ τίθενται δύο θέματα: η προφανής έλλειψη προσωπικού στο τηλεφωνικό κέντρο του τριψήφιου αριθμού άμεσης ανάγκης/κινδύνου και η «περίεργη» εκπαίδευση του προσωπικού, το οποίο το πρώτο πράγμα που ρωτούσε «σε πόσα χιλιόμετρα μακριά είναι η φωτιά»! Να απαντήσει τί η όποια Λουκίλα. Δεν έχει εκπαιδευτεί να μετράει με το μάτι χιλιομετρικές αποστάσεις όπως ένας ναυτικός ή ένας πιλότος.
Φαντάζομαι ότι το 112 λειτουργεί σε ένα distress room. Εκεί όπου οι,αρμόδιες αρχές, δέχονται και διαχειρίζονται καταστάσεις πανικού από τέτοια γεγονότα, όπως η κάθε φωτιά. Επίσης φαντάζομαι ότι όλοι που βρίσκονται σε ένα τέροιο τηλεφωνικό κέντρο, έχουν γύρω τους δορυφορικές συνδέσεις ή έμπειρους τεχνοκράτες, που βλέπουν με ελάχιστη απόκλιση, το πώς κινούνται οι φωτιές. Και δεν περιμένουν να βάλει κιάλια ή να έχει σύστημα λέιζερ ο καλών πολίτης, για το πόσο μακριά και σε πόσα χιλιόμετρα είναι το πύρινο κακό.
Στη συζήτηση που κάναμε, η Λουκίλα επαναλαμβάνει πολλές φορές και ορθώς, τη σωτήρια χρησιμότητα του 112. Αλλά τέτοιες μέρες και τέτοιες εποχές, χρειάζεται περισσότερος κόσμος και ίσως μια φρεσκάδα στην ενημέρωση του χειρισμού που πρέπει να κάνουν, στην τόσο σοβαρή δουλειά τους, οι σχετικοί υπάλληλοι.
