Τα ραντεβού είκοσι ογκολογικών ασθενών για εξέταση PET-Scan στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου ακυρώθηκαν σήμερα, καθώς το απαραίτητο ραδιοφάρμακο δεν έφτασε ποτέ στο ΠΑΓΝΗ.
Η προγραμματισμένη πτήση από την Αθήνα δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί λόγω των αγροτικών κινητοποιήσεων και της κατάληψης του αεροδρομίου.
Το θέμα ανέδειξε με ανάρτησή του στο Facebook ο καθηγητής Πνευμονολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Νίκος Τζανάκης, περιγράφοντας μια αποκαρδιωτική εικόνα και θέτοντας καίρια ερωτήματα.
«Ποιος ανάθρεψε αυτά τα νέα παιδιά ώστε να μετατρέπουν την αγροτική/κτηνοτροφική κατσούνα, σύμβολο τίμιου μόχθου και αξιοπρέπειας των παππούδων μας, σε όργανο βίας; Ποιος νομιμοποιεί στα μάτια τους την καταστροφή δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, ακόμη και των αυτοκινήτων απλών εργαζομένων στο αεροδρόμιο;» διερωτάται χαρακτηριστικά.
Το πλήρες κείμενο του κ.Νίκου Τζανάκη, ακολουθεί:
Σήμερα, επισκεπτόμενος το εργαστήριο PET–SCAN του ΠΑΓΝΗ για να παραλάβω εξετάσεις ασθενών μου, αντίκρισα μια ασυνήθιστη σιωπή σε ένα χώρο που συνήθως σφύζει από δραστηριότητα. Ενημερώθηκα ότι είκοσι προγραμματισμένα ραντεβού ακυρώθηκαν, καθώς λόγω της κατάληψης του αεροδρομίου, κατέστη αδύνατη η αερομεταφορά του ραδιοφαρμάκου. Είκοσι ογκολογικοί ασθενείς και οι οικογένειές τους βρίσκονται τώρα σε αγωνιώδη αναμονή για νέο προγραμματισμό.
Αυτή η τόσο “μικρή” ίσως για κάποιους λεπτομέρεια των επίχειρων της χθεσινής ημέρας με ανάγκασε σε έναν σκληρό αναστοχασμό: πώς γίνεται να καταστρέφουμε τόσο απερίσκεπτα τη ζωή ο ένας του άλλου; Ποιος ανάθρεψε αυτά τα νέα παιδιά έτσι ώστε να μετατρέπουν την αγροτική/κτηνοτροφική κατσούνα —σύμβολο άγιου μόχθου και αξιοπρέπειας των παππούδων μας— σε όργανο βίας; Ποιος νομιμοποιεί στα μάτια τους την καταστροφή δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, ακόμα και των αυτοκινήτων των απλών εργαζομένων στο αεροδρόμιο;
Ίσως ήρθε η ώρα όλοι να σκύψουμε με ειλικρίνεια πάνω στο μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί. Αυτή η ευθύνη δεν βαραίνει τους έντιμους και σκληρά εργαζόμενους αγρότες και κτηνοτρόφους· βαραίνει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Και όποιος, εκμεταλλευόμενος τη συγκυρία, επιχειρήσει να στοχοποιήσει μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, απλώς πλανάται πλάνην οικτράν. Η πραγματική ευθύνη αν και τραγικά ατομική, πρακτικώς και κυριολεκτικώς εγκολεάζεται σε μια συλλογική τοιαύτη, οδηγώντας όλους μας σε καταστροφική αδράνεια και κοινωνική απάθεια. Έτσι την επόμενη φορά που εμείς θα νομίζουμε ότι θιγόμαστε, θα γίνουμε οι συγκυριακοί κατσουνοφόροι και πετροβολητές που θα εξαναγκάσουν πονεμένους συμπολίτες να αναβάλλουν την κρίσιμη ιατρική τους εξέταση.
