Η πρώτη μας επαφή με τη Μαρία Φωκά έγινε στο Φεστιβάλ Μόδας και Τέχνης, στα μέσα Σεπτεμβρίου, όπου εκείνη μιλούσε σε ένα πάνελ και περιέγραφε στο κοινό τη γενικότερη έλλειψη που υπάρχει στον χώρο της ένδυσης για πάσχοντα σώματα. Η ίδια, όντας διαβητική, αναγκάστηκε να προσαρμόσει τον τρόπο ντυσίματός της, έχοντας ως μόνιμο αξεσουάρ την αντλία ινσουλίνης. Η Μαρία Φωκά, από αρχιτέκτονας όπου σπούδασε, έγινε Fashion artist και δημιούργησε μια πλατφόρμα κι ένα στούντιο, στα οποία έδωσε το όνομα «the benchmark».
Κατασκευάζει φορέσιμα γλυπτά, τα οποία δίνει για θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές ταινίες, αλλά και σε όποιον μπορεί ενδυματολογικά να τα υποστηρίξει. Η συνάντησή μας έγινε στο στούντιο της, στην Καλλιθέα σε ένα χώρο γεμάτο περίτεχνες μάσκες προσώπου, ευφάνταστους κορσέδες και πολυμορφικά ρούχα. Όλα φτιαγμένα από ανακυκλώσιμα υλικά… ρετάλια πατίνες, χαλκό, τσιμέντο, μπρούντζο κ.α.
- Αν και ολοκληρώσατε τις σπουδές σας στην Αρχιτεκτονική Σχολή στραφήκατε στην τέχνη της μόδας. Τι σας έκανε να αλλάξετε κατεύθυνση;
Πάντα με ενδιέφερε όχι η μόδα, αλλά ο τρόπος που εκφράζονται οι άνθρωποι μέσα από το ντύσιμό τους. Όταν έφτασε η ώρα να κάνω την πτυχιακή μου εργασία στην Αρχιτεκτονική Σχολή αυτό που εμπνεύστηκα δεν ήταν κτίρια, αλλά φορέσιμα γλυπτά. Η πτυχιακή εργασία που παρουσίασα ήταν η «Δανδιζέτα», ένα μανιφέστο, μια επανακατασκευή του όρου «δανδής». Ο δανδισμός πηγάζει από την υπερβολική έμφαση στη λεπτομέρεια, την αισθητική και το καλό γούστο. Δημιούργησα λοιπόν τρία φορέσιμα γλυπτά, τρείς μηχανές όπως τις ονόμασα, που η καθεμιά περίκλειε κάτι διαφορετικό… ενσωμάτωση, εμφάνιση και διόρθωση. Νομίζω η «Δανδιζέτα» και η ανταπόκριση που είχε με οδήγησε, κατά κάποιον τρόπο, στο επόμενό μου βήμα.
- Το οποίο ήταν;
Η απόφασή μου να πάω στο Λονδίνο και να σπουδάσω Fashion History and Theory.
- Εργαστήκατε στον χώρο της μόδας;
Ναι, για ένα διάστημα εργάστηκα σαν fashion designer σε μια εταιρεία ρούχων, αλλά κατάλαβα πολύ γρήγορα ότι ήταν κάτι που δεν με εξέφραζε. Με ενδιαφέρουν πιο πολύ οι άνθρωποι που δεν στέκονται στην επιφανειακή μόδα, εκείνοι που επιλέγουν λιγότερο μαζικά.
- Πότε δημιουργήσατε το the benchmark και γιατί δώσατε αυτό το όνομα;
Κατά την περίοδο της καραντίνας, άρχισα να κάνω πειράματα με διάφορα υλικά. Τότε μου μπήκε η ιδέα ότι τα φορέσιμα γλυπτά μπορούν να μπουν στην καθημερινότητά μας, ανάλογα φυσικά με την προσωπικότητα και το πως μπορούμε να τα υποστηρίξουμε.
Έδωσα στην πλατφόρμα και στο στούντιο μου το όνομα the benchmark, που σημαίνει σημείο αναφοράς, θέλοντας να υπαινιχθώ πως ξεκινάω από τον εαυτό μου, αντιμετωπίζοντας τις δικές μου προσωπικές μυθολογίες και παθολογίες πρώτα κι έπειτα συνεχίζοντας πιο κοινωνικά, επιχειρώντας να αντιληφθώ τον τρόπο με τον οποίο τα σώματα υπάρχουν και ενεργούν μέσα σε ένα κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο. Ξεκινάω όμως εκ των έσω γιατί τον εαυτό μου ξέρω πιο καλά και αντιλαμβάνομαι τις σωματικές, πνευματικές και αισθησιακές του ανάγκες. Αυτό οφείλω να λαμβάνω σαν σημείο αναφοράς.
- Όταν αναφέρεστε στο προσωπικό σημείο αναφοράς εννοείται την ιδιαιτερότητα στο ντύσιμο με την αντλία ινσουλίνης…
Ναι, ζω με αυτό το δεδομένο από τα δεκατέσσερα μου. Ίσως κάποιοι να το θεωρούσαν πρόβλημα, αλλά για εμένα είναι ευλογία γιατί με έκανε να αντιμετωπίσω πολύ διαφορετικά κάποια πράγματα. Το γεγονός ότι έχω φτάσει στο σημείο που είμαι και ασχολούμαι με κάτι που πραγματικά αγαπώ, το οφείλω σε αυτή τη διάγνωση που έγινε χρόνια πριν.
- Τι πιστεύετε ότι θα μπορούσε να αλλάξει στον χώρο της ένδυσης, ώστε να «αγκαλιάζει» περισσότερο τα πάσχοντα σώματα;
Να υπάρχει μια σχεδιαστική «πραξεολογία» που να είναι πιο εύπλαστη και να προσαρμόζεται στον κάθε φορέα. Να σχεδιάζουμε λιγότερο μαζικά.
- Τα φορέσιμα γλυπτά που κατασκευάζετε είναι μοναδικά. Πως εμπνέεστε και αποφασίζετε τι θα φτιάξετε;
Δουλεύω ενστικτωδώς όμως τα υλικά είναι αυτά που με εμπνέουν. Ο συνδυασμός αυτών και η σύμπραξή τους με το ανθρώπινο σώμα. Σκέφτομαι πάντα πως θα τα κάνω πιο εύπλαστα ώστε να στέκονται όμορφα πάνω στο σώμα.
- Με τι άλλο ασχολείστε αυτή την εποχή;
Κάνω το δεύτερο μεταπτυχιακό μου πάνω στη φιλοσοφία και τις τέχνες. Προπονούμαι στο καράτε και διαβάζω βιβλία.
- Πείτε μου δύο βιβλία που έχουν επηρεάσει τον τρόπο σκέψης σας.
Δεν θα έλεγα ότι επηρέασαν τον τρόπο σκέψης μου, αλλά δύο βιβλία που έχω ξεχωρίσει είναι «Ο ξένος» του Αλμπέρ Καμύ και «Το μπλε είναι φέτος στη μόδα» του Ρολάν Μπαρτ.
- Κάντε μου μια σκιαγράφηση του εαυτού σας
Αισθάνομαι πρωταγωνίστρια στη ζωή μου και δεν το λέω αυτό εγωιστικά, αλλά πιστεύω ότι όλοι πρέπει να αισθανόμαστε πρωταγωνιστές στη ζωή μας. Είμαι αρκετά ρομαντική, μου αρέσει να «ρομαντικοποιώ» την καθημερινότητά μου και να την απολαμβάνω. Επίσης, έχω σε μεγάλο βαθμό κοινωνική ενσυναίσθηση. Αυτός είναι κι ο λόγος που ψωνίζω ελάχιστα έως καθόλου, επενδύω σε ανακυκλώσιμα προϊόντα και δεν αφήνω τίποτα να πάει χαμένο.
Credits κεντρικής φωτογραφίας: TULIP CORSET – Credits:
Photographer @pennyk_photography, Wearer @annalizafodor, Mua @maria_ftnt , Stylist @daphne_kourentzi__ ,Skirt @xenofon.ology, Headpiece @piecemissedjlry
