Είναι δύσκολο να βρούμε τις κατάλληλες λέξεις όταν αισθανόμαστε πληγωμένοι ή αδικημένοι -ισχύει ακόμη και για τους πιο επικοινωνιακούς ανθρώπους. Οι αντιπαραθέσεις συμβαίνουν και, σύμφωνα με τους ειδικούς, πρέπει να συμβαίνουν.
Στην πραγματικότητα, μία διαφωνία που διεξάγεται με ουσιαστικό τρόπο μπορεί να μας βοηθήσει να νιώσουμε περισσότερο ικανοποιημένοι και ασφαλείς και να φέρει οικειότητα και βάθος σε όλους τους τύπους των σχέσεων.
Σίγουρα υπάρχουν καλύτεροι και χειρότεροι τρόποι να τσακωθούμε, όπως υπάρχουν και ορισμένες φράσεις και συμπεριφορές που μπορούν να οδηγήσουν μια ψύχραιμη συζήτηση σε έκρηξη.
Οι Raj Punjabi και Noah Michelson, οικοδεσπότες του podcast της αμερικανικής έκδοσης της HuffPost «Am I Doing It Wrong?», απευθύνθηκαν στη θεραπεύτρια ψυχικών τραυμάτων Adriana Alejandre, αναζητώντας απαντήσεις για το ποια είναι αυτά τα ερεθίσματα και πώς μπορούμε να τα αποφύγουμε πάση θυσία. Όπως παραδέχονται, διαπίστωσαν ότι και οι ίδιοι είτε τα έχουν υποστεί, είτε τα έχουν πει και κάνει σε άλλους.
Πώς επιλύεται μία σύγκρουση με σεβασμό και ποιες είναι οι τρεις «τακτικές» που η Alejandre προτείνει να αφαιρέσουμε από το οπλοστάσιό μας;
Δεν κάνουμε γενικές δηλώσεις όταν περιγράφουμε ένα συγκεκριμένο ζήτημα
Γενικεύσεις του τύπου «πάντα κάνεις αυτό» ή «ποτέ δεν κάνεις εκείνο» ονομάζονται γνωσιακές διαστρεβλώσεις ή γνωσιακά μοτίβα.
«Στις φράσεις αυτές υπάρχει καταστροφολογία, υπάρχει υποτίμηση, υπάρχει η αντίληψη του ”όλα ή τίποτα”. Δεν θεωρώ ότι αυτά τα μοτίβα είναι χρήσιμα, γιατί όταν υποτιμάμε τον άλλο… απλά συμπαρασύρουμε άλλα προβλήματα που είναι άσχετα με αυτό από το οποίο ξεκίνησε η συζήτηση».
Δεν συζητάμε εν θερμώ
Δεν ανακινούμε ένα θέμα όσο είμαστε εκνευρισμένοι. «Πιστεύω ότι πρέπει να προηγηθεί κάποιου είδους εκτόνωση. Για μερικούς ανθρώπους μπορεί να είναι κάτι σωματικό, όπως η άσκηση ή η γιόγκα. Για άλλους, ίσως είναι να γράψουν στο ημερολόγιο τους». Αυτές οι πρακτικές μπορούν να μας βοηθήσουν να επεξεργαστούμε τη σύγκρουση και να αποκτήσουμε μία καθαρή εικόνα σχετικά με το τι τελικά θέλουμε -αντί να ξεφορτώσουμε όλα τα συναισθήματά μας στον άλλο χωρίς να έχουμε στόχο. «Οι προβληματισμοί αυτοί οδηγούν τη σκέψη μας μπροστά».
Δεν επικαλούμαστε «αποδείξεις» και στοιχεία για το τι πήγε στραβά
«Συνήθως υποδαυλίζει το κλίμα, είναι σαν να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά», δηλώνει η Alejandre, η οποία παραδέχεται ότι ακόμη και η ίδια μπαίνει συχνά στον πειρασμό να επικαλεστεί «αποδείξεις» σε μια διαφωνία, προσθέτοντας επίσης ότι όπως έχει διαπιστώσει στη δουλειά της, αυτό δεν είναι αποτελεσματικό. Και δεν είναι, επειδή «το να έχεις ένα πειστικό επιχείρημα δεν σημαίνει ότι κερδίζεις ή ότι δικαιώνεσαι».
«Κατά τη διάρκεια της διαφωνίας, πρέπει να αναρωτηθούμε: ”Ποιος είναι ο στόχος εδώ;”. Τι είναι αυτό που χρειαζόμαστε; Τι πρέπει να γίνει;”».
Αποφεύγοντας τους τρεις αυτούς χειρισμούς σε μία διαφωνία είναι πιο πιθανό να παραμείνουμε επικεντρωμένοι στο θέμα που μας απασχολεί και να έχουμε μια θετική κατάληξη. Υπάρχει επίσης μικρότερη πιθανότητα το άτομο με το οποίο διαφωνούμε να αισθανθεί ότι δέχεται επίθεση, γεγονός που μπορεί επίσης να εκτροχιάσει τη συζήτηση.
