Όταν δεν σέβεσαι ΑΜΕΑ επιβάτες και τους πετάς σαν άψυχα κουφάρια στα γκαράζ ή στα αμπάρια, όπως έγινε αυτές τις μέρες σε Ε/Γ – Ο/Γ πλοίων ανοικτού τύπου (το πιό κραυγαλέο έγινε στη Θάσο), τότε τα πρόστιμα δεν αρκούν. Ο πλοίαρχος κατά νόμο έχει την τελική ευθύνη, αλλά εκείνοι του πληρώματος, που το σκέφτηκαν έτσι, μάλλον θα έπρεπε να πάνε σπιτάκι τους. Αφήστε που το δεμένο με το ΚΚΕ συνδικαλιστικό κίνημα των ναυτικών, δεν έβγαλε τσιμουδιά. Ούτε και ο επίσημος Περισσός.
Όταν προσλαμβάνονται οδηγοί στα αστικά λεωφορεία, ας υπάρχει το τεστ του «χειρόφρενου». Ότι ξέρουν, δηλαδή, πως κατά τεκμήριο τα οχήματα όλων των κατηγοριών και σκοπών, έχουν ένα ματσούκι που το τραβάς και «δαγκώνει» τους τροχούς. Αν και τα πιό σύγχρονα το έχουν μετατρέψει σε κουμπί. Είχαμε άλλο ένα κρούσμα λεωφορείου που του λύθηκαν τα φρένα και πήρε την κατηφόρα. Ευτυχώς και δεν είχε επιβάτες. Ευτυχώς που «στόχευσε» μόνο κολώνες. Δεν συσχετίζω τα πάσης φύσεως επαναλαμβανόμενα ατυχήματα με τη θητεία του σημερινού αρμόδιου αναπληρωτή υπουργού, δηλαδή το πόσο… τυχερός είναι! Έτσι κι αλλοιώς το «χάρισμα» έχει άλλος στη κυβέρνηση. Μη του στερήσουμε την αποκλειστικότητα…
Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να αμφιβάλλω για αρχές και τρόπους με τα οποία μεγάλωσαν και διέπουν καλούς μου συναδέλφους. Αλλά μπορώ να εκφράσω την διαφωνία μου για κάτι που το έχω δει αρκετές φορές. Όπως πρόσφατα με τον Πρωθυπουργό. Όταν παίρνουν συνέντευξη από τους κορυφαίους, θεσμικά, πολιτικούς, δεν κάθονται σταυροπόδι. Δεν πήγαν ούτε επίσκεψη, ούτε τα λένε σε κάποια παρέα. Όσο κι αν δεν είναι, κατά περίπτωση, σεβαστοί από πολίτες αυτοί οι πολιτικοί, η δημοσιογραφική δεοντολογία άλλα επιτάσσει στην εικόνα του δημοσιογράφου. Από κει και πέρα εντύπωση θα κάνει αν δεν χαριστεί, κάνοντας τις κοφτερές ερωτήσεις. Και στην τελευταία περίπτωση, όντως ήταν καλές…
Ο 24χρονος Ραγκαβόπουλος, ελληνόπουλο που έχει επαγγελματικό συμβόλαιο με την ισπανική Μπασκόνια, επειδή, όπως μου λένε, δεν έχει καλές σχέσεις με τον Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης, δεν έρχεται να παίξει με την Εθνική μας στο Ευρωμπάσκετ που θα γίνει στη Κύπρο. Δεν θα το σχολιάσω. Απλά του στέλνω το μήνυμα αν πρέπει να το ξανασκεφθεί. Και άλλοι δεν χωνεύουν τον Βαγγέλη Λιόλιο, αλλά δίνουν το παρόν τους. Η πατρίδα, μετράει. Ας θυμηθεί πώς ξεκίνησε από τον Δούκα και τον Προμηθέα, για να τον αγκαλιάσει από πιτσιρίκο ή γαλανόλευκη φανέλα.
Καταστροφικές οι πυρκαγιές στη Κύπρο. Πάνω από 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα έγιναν στάχτη. Για το μέγεθος του σκλαβωμένου νησιού, μεγάλη έκταση. Η Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού ενημέρωσε, πριν καλά – καλά σβύσουν οι φλόγες, ότι τα συνεργεία της άρχισαν την καταγραφή των ζημιών σε κατοικίες, επαγγελματικά/εμπορικά υποστατικά και οχήματα στις Κοινότητες της ορεινής Λεμεσού που έχουν πληγεί από τη πυρκαγιά. «Πολίτες που επιθυμούν να δηλώσουν ζημιές στις περιουσίες τους, μπορούν να επικοινωνούν με την Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού σε τέσσερα τηλέφωνα που αναρτήθηκαν. Τα συνεργεία της Επαρχιακής Διοίκησης θα μεταβαίνουν για καταγραφή σε Κοινότητες, όπου οι αρμόδιες Αρχές επιτρέπουν την πρόσβαση». ΥΓ: Αυτά στη Κύπρο, που λειτουργεί σε πολλά ως συντεταγμένο κράτος. Καμία σχέση με τα ελεύθερα αδέλφια της μητέρας Ελλάδας. Ας ερωτηθούν πυρόπληκτοι, πλημμυροπαθείς και σεισμόπληκτοι. Γι αυτούς ισχύει το «αναμείνατε στο ακουστικό σας».
