Ο γαλαξίας NGC 2775 συνεχίζει να προκαλεί σύγχυση στους αστρονόμους λόγω των μοναδικών του χαρακτηριστικών, τα οποία τον κάνουν δύσκολο να ταξινομηθεί. Βρίσκεται σε απόσταση 67 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Καρκίνου, και η εικόνα που έδωσε πρόσφατα το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble αποκαλύπτει λεπτομέρειες που ενισχύουν το μυστήριο γύρω από τη φύση του.
Το κέντρο του NGC 2775 είναι λείο και σχεδόν άδειο από αέριο, μοιάζοντας με ελλειπτικό γαλαξία, ενώ γύρω του απλώνεται ένας σκονισμένος δακτύλιος με διάσπαρτα σμήνη άστρων, χαρακτηριστικό που θυμίζει σπειροειδείς γαλαξίες. Η συνύπαρξη αυτών των στοιχείων έχει κάνει τους επιστήμονες να διαφωνούν για την κατηγορία στην οποία ανήκει: σπειροειδής, ελλειπτικός ή κάτι ενδιάμεσο, αναφέρει η NASA.
Μερικοί ερευνητές τον ταξινομούν ως σπειροειδή λόγω του δακτυλίου άστρων και της σκόνης, ενώ άλλοι τον θεωρούν φακοειδή. Οι φακοειδείς γαλαξίες συνδυάζουν χαρακτηριστικά τόσο των σπειροειδών όσο και των ελλειπτικών και η προέλευσή τους παραμένει αβέβαιη. Κάποιοι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να προέρχονται από σπειροειδείς γαλαξίες που έχασαν τους βραχίονές τους ή από γαλαξίες που συγκέντρωσαν αέριο σε δίσκο γύρω από το κέντρο τους.
Στοιχεία υποδηλώνουν ότι ο NGC 2775 μπορεί να έχει υποστεί συγχωνεύσεις στο παρελθόν. Αν και αόρατη στην εικόνα του Hubble, μια ουρά υδρογόνου εκτείνεται σχεδόν 100.000 έτη φωτός γύρω του, πιθανώς αποτέλεσμα της απορρόφησης μικρότερων γαλαξιών. Αυτές οι συγχωνεύσεις μπορεί να εξηγούν τη σημερινή ασυνήθιστη μορφή του.
Λόγω της δομής του, αρκετοί αστρονόμοι τον περιγράφουν ως «χνουδωτό σπειροειδή». Οι χνουδωτοί σπειροειδείς έχουν ασαφείς, ασυνεχείς βραχίονες που συχνά μοιάζουν με χαλαρές τούφες ή «φτερά» άστρων. Η νέα εικόνα του Hubble, σε σχέση με αυτή του 2020, προσθέτει παρατηρήσεις σε μήκος κύματος κόκκινου φωτός, αποκαλύπτοντας φωτεινά ροζέ σημεία όπου σχηματίζονται νέα άστρα.
Η παρατήρηση αυτή δίνει στους αστρονόμους πολύτιμα στοιχεία για τον σχηματισμό άστρων στον γαλαξία και τονίζει την πολυπλοκότητα του NGC 2775. Παρά τις προσεκτικές μελέτες, ο γαλαξίας παραμένει ένα «αστρονομικό μυστήριο», συνδυάζοντας χαρακτηριστικά που φαίνεται να ανήκουν ταυτόχρονα σε διαφορετικούς τύπους γαλαξιών και ανοίγοντας νέα ερωτήματα για την εξέλιξη και τη δομή τους.
Αυτός ο γαλαξίας είναι ένα ζωντανό παράδειγμα του πόσο διαφορετικοί μπορούν να είναι οι γαλαξίες στο σύμπαν και πώς η φύση συνεχίζει να υπερβαίνει τις κατηγορίες που έχουμε δημιουργήσει για να την περιγράψουμε.
