Μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Σίνγκγιου Τζιανγκ από το Νότιο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας στο Γκουανγκντόνγκ της Κίνας ανέπτυξε μια πρωτότυπη κασέτα που χρησιμοποιεί συνθετικό DNA για την κωδικοποίηση ψηφιακών δεδομένων.
Οι επιστήμονες «εκτύπωσαν» κλώνους DNA σε πλαστική ταινία, μετατρέποντας την κασέτα σε μέσο αποθήκευσης που βασίζεται στις τέσσερις βάσεις DNA (A, T, C και G), αντί για τα δυαδικά ψηφία 0 και 1 των υπολογιστών. Σύμφωνα με τον Τζιανγκ, η τεχνολογία αυτή μπορεί να αποθηκεύσει οποιοδήποτε ψηφιακό περιεχόμενο—κείμενο, εικόνες, ήχο ή βίντεο.
Για την ταχύτερη αναζήτηση και ανάκτηση αρχείων, η ομάδα πρόσθεσε γραμμωτούς κώδικες στην ταινία, παρομοιάζοντας τη διαδικασία με την εύρεση βιβλίου σε βιβλιοθήκη: «Πρώτα βρίσκεις το σωστό ράφι και μετά το βιβλίο», εξήγησε ο Τζιανγκ.
Η κασέτα προστατεύεται από κρυσταλλική επίστρωση ζεολιθικού ιμιδαζολικού άλατος, που αποτρέπει την αποδόμηση του DNA, επιτρέποντας στα δεδομένα να διατηρηθούν για αιώνες.
Σε σύγκριση με μια συμβατική κασέτα που χωρά περίπου δώδεκα τραγούδια ανά πλευρά, η κασέτα DNA θα μπορούσε θεωρητικά να αποθηκεύσει πάνω από τρία δισεκατομμύρια τραγούδια μεγέθους έως 10 MB, φτάνοντας συνολικά τα 36 petabytes—περίπου όσο 36.000 σκληροί δίσκοι.
Ωστόσο, η φουτουριστική κασέτα δεν είναι συμβατή με παλιά μαγνητόφωνα ή Walkman, καθώς απαιτεί τεχνολογία αλληλούχησης DNA για την ανάγνωση των δεδομένων. «Είναι σαν να προσπαθείς να παίξεις μια ψηφιακή φωτογραφία σε μαγνητόφωνο—οι μορφές είναι απλώς ασύμβατες», σχολίασαν οι ερευνητές.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science Advances.
Πηγή: New Scientist
