Η χώρα βράζει. Όχι από ανάπτυξη, αλλά από τον καύσωνα των τιμών που καίει τα πορτοφόλια. Στα σούπερ μάρκετ οι πολίτες ψάχνουν το πιο φθηνό προϊόν σαν καταδιωκόμενοι κι αν βρουν κονσέρβα με 20 λεπτά λιγότερο, το θεωρούν νίκη ζωής. Κόβουν από το τραπέζι, κόβουν από τις διακοπές, κόβουν από την υγεία τους. Και την ίδια ώρα, το ενοίκιο σ’ ένα δυάρι ισοδυναμεί με δόση δανείου για βίλα με πισίνα.
Κι ενώ η κοινωνία παραμιλά, τα Κυβερνητικά στελέχη ζουν σε έναν παράλληλο κόσμο. Στον κόσμο όπου ο καθένας διαθέτει 43 ακίνητα και τραπεζικούς λογαριασμούς που δεν χωράνε σε excel. Στον κόσμο όπου οι επιδοτήσεις ρέουν πάντα προς τους «ημέτερους» και τα καρτέλ απολαμβάνουν υπερκέρδη με κρατική βούλα. Γιατί το μόνο που μετράει δεν είναι η επιβίωση του λαού, αλλά η εξασφάλιση της κερδοφορίας των λίγων.
Η Κυβέρνηση μιλά για «επενδύσεις», «μεταρρυθμίσεις» και «πράσινη μετάβαση». Στην πραγματικότητα μιλά για θησαυρισμό εις βάρος των πολιτών.
Όσο τα καρτέλ αισχροκερδούν, τόσο η μεσαία τάξη εξαφανίζεται. Όσο οι ισχυροί πλουτίζουν, τόσο οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό. Όσο το βιοτικό επίπεδο καταρρέει, τόσο τα δελτία ειδήσεων υμνούν τη «σταθερότητα».
Και τώρα, λίγο πριν τη ΔΕΘ, ο Πρωθυπουργός ψάχνει επικοινωνιακό τρικ τον περίφημο «λαγό» που θα βγάλει από το καπέλο του. Μόνο που ο λαός δεν τρώει πια παραμύθια. Ο κόσμος δεν θέλει λαγούς, θέλει αξιοπρέπεια. Δεν θέλει υποσχέσεις, θέλει δικαιοσύνη.
Η ακρίβεια δεν είναι «παγκόσμιο φαινόμενο», είναι πολιτική επιλογή. Και όσο οι Κυβερνώντες παριστάνουν τους ανήξερους, τόσο θα μεγαλώνει η οργή εκείνων που πλέον δεν αντέχουν ούτε το καλάθι του νοικοκυριού ούτε το «καπέλο» της εξαπάτησης.
*
Η Ιωάννα Λιούτα είναι Πολιτική και Οικονομική Αναλύτρια
