Μια μαγική βραδιά για θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι: Έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συνοπτικά το live των Blind Guardian στην Τεχνόπολη, στο πλαίσιο του Rockwave Festival, με την εμβληματική γερμανική power metal μπάντα με τη «βαριά» δισκογραφία δεκαετιών να ενθουσιάζει όσους «πιστούς» βρέθηκαν εκεί το βράδυ της Πέμπτης.
Η μετακίνηση του χώρου της συναυλίας από το Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού, για να είμαστε ειλικρινείς, μας είχε προκαλέσει έναν βαθμό ανησυχίας όσον αφορά στην προσέλευση του κοινού- και οι υψηλές θερμοκρασίες και τα προβλήματα στην κυκλοφορία το ενέτειναν αυτό. Ωστόσο, κατά την άφιξή μας διαψευστήκαμε: Το «μεταλλικό» κοινό ήταν εκεί, πιστό στους «βάρδους», παρά τη ζέστη και την κίνηση, δείχνοντας πως, όσα χρόνια και αν περάσουν, το metal ήταν, είναι και θα παραμένει μουσική «θρησκεία», η οποία θα παραμένει ακλόνητη στη θέση της όσο και αν αλλάζουν οι καιροί.
Με τους Beast in Black να «ζεσταίνουν» το κοινό (και άφθονες μπύρες να το…δροσίζουν, γιατί αυτό σημαίνει metal συναυλία το καλοκαίρι- αν δεν είναι «γιορτή» με άφθονη μπύρα, δεν είναι συναυλία!), οι Blind Guardian «μπήκαν» λίγο μετά τις 21.00 με το The Ninth Wave, χωρίς πολλά «φρου φρου και αρώματα», πιστοί στην παράδοσή τους που τους θέλει να βασίζονται στη μουσική και την αλληλεπίδρασή τους με τους φαν και όχι σε εφέ.
Ίσως λόγω της ζέστης, ίσως λόγω του ότι το συγκεκριμένο κομμάτι από το Beyond the Red Mirror του 2015, δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχει το «βάρος» άλλων ύμνων που έχουν γράψει στις δεκαετίες της δισκογραφίας τους, το κοινό στην αρχή ήταν κάπως «υποτονικό». Αλλά οι Γερμανοί «βάρδοι» του metal είναι «παλιές καραβάνες», τα «βέλη στη φαρέτρα» τους (βλέπε δισκογραφία) είναι πιο πολλά και από αυτά στη φαρέτρα του Λέγκολας και ο Hansi Kürsch ήταν σε μεγάλα κέφια, οπότε σταδιακά αυτό άλλαζε, με το κοινό εμφανέστατα να «ξυπνά» όταν έπαιξε το Nightfall και η ανοδική αυτή πορεία να συνεχίζεται με άλλα ιστορικά τους κομμάτια, μεταξύ των οποίων το Mordred’s Song, το Past and Future Secret, το Time Stands Still At Τhe Iron Hill, και το Tanelorn- Into the Void (αλλά δυστυχώς όχι το Quest for Tanelorn, τι να κάνουμε, γούστα είναι αυτά).
Όταν άρχισε να ακούγεται η εισαγωγή του Majesty όλοι ήταν ήδη «ψημένοι» για αυτό που θα ακολουθούσε (και όντως ακολούθησε- ΩΩΩΩΩΩΩΩΩ MAAAAJESTY!), και μετά το The Bard’s Song- In the Forest «έπιασε» τους πάντες, ως ένα από τα δημοφιλέστερα κομμάτια της μακράς ιστορίας τους.
Το And Then There Was Silence, αφιερωμένο στην Κασσάνδρα, πριγκίπισσα της Τροίας, έδειξε ότι μπαίναμε στην τελική ευθεία, στην οποία βρέθηκε και το And the Story Ends, με αποκορύφωμα το θρυλικό Valhalla– όπου το κοινό σύσσωμο συνέχιζε να τραγουδά το ρεφρέν (VALHAAAALLAAAA- DELIVERANCE, WHY’VE YOU EVER FORGOTTEN ME?) ρυθμικά για πολλά λεπτά και τον Hansi να χαμογελά και να μιλά συνέχεια, υποστηρίζοντας πως ήταν το τελευταίο τραγούδι και καληνύχτα σας και ευχαριστούμε Αθήνα κλπ…φυσικά αυτό ήταν κάτι που δεν επρόκειτο να συμβεί, γιατί ξέρουν όλοι πως στα μέρη μας πάντοτε «WE WANT MORE». Το encore τους άνοιξε λίγο αργότερα με την επική εισαγωγή War of Wrath που προηγείται του καταιγιστικού Into the Storm, με τους Γερμανούς να επανέρχονται στη σκηνή και από κάτω να γίνεται της Μόρντορ (ή του Φαραγγιού του Χελμ, ή των μαρμαρένιων αλωνιών του Πέλενορ και της Μίνας Τίριθ, ό,τι προτιμάτε). Και επειδή, όπως είπαμε, «WE WANT MORE», ακολούθησε το Lord of the Rings (ε, φυσικά), με μεγάλο φινάλε το Mirror Mirror, με πανζουρλισμό μπροστά στη σκηνή.
Αποχωρώντας από τον χώρο το μόνο που έβλεπε κανείς ήταν χαμόγελα- ακόμα και από κάποιους που γκρίνιαζαν λιγάκι επειδή πχ δεν παίχτηκε το Welcome to Dying ή το Time What is Time ή κάποιο άλλο θρυλικό κομμάτι από τη μεγάλη δισκογραφία τους (αλλά εντάξει, το είπαμε πολλές φορές, το μάθαμε, γούστα είναι αυτά). Συνολικά, μια υπέροχη, ζωντανή «μεταλλική» βραδιά, από μια μπάντα η οποία σέβεται και τιμά το κοινό της και την ιστορία της.
Αυτό που έχουμε να πούμε από πλευράς μας είναι κάτι επίσης από τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών»: «Farewell, wherever you fare, till your eyries receive you at the journey’s end» – και εις το επανιδείν!
