Σε όλο τον κόσμο, το 30% των τροφίμων που παράγονται δεν καταναλώνεται ποτέ. Συγκεκριμένα, το 13% αλλοιώνεται ή απορρίπτεται πριν καν φτάσει στα σούπερ μάρκετ ή τα εστιατόρια (η λεγόμενη απώλεια τροφίμων) ενώ οι καταναλωτές, οι επιχειρήσεις λιανικής και εστίασης αφήνουν ένα άλλο 17% αχρησιμοποίητο (που αναφέρεται ως σπατάλη τροφίμων). Αυτό συμβαίνει σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών και του Προγράμματος Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών.
Ο συγκλονιστικά υψηλός αριθμός σημαίνει ότι ένα δισεκατομμύριο γεύματα σπαταλώνται καθημερινά σε επίπεδο νοικοκυριού και ότι η απώλεια και η σπατάλη τροφίμων αντιπροσωπεύουν περίπου το 8-10% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Ο ΟΗΕ και ο FAO παρακολουθούν την απώλεια τροφίμων από το 2015 και έχουν διαπιστώσει ότι τα επίπεδά της δεν έχουν αλλάξει πολύ. Τα δεδομένα για τη σπατάλη τροφίμων δεν έχουν συλλεχθεί αρκετά σταθερά ώστε να μπορούν να κρίνουν τις αλλαγές τα τελευταία χρόνια (παρόλο που ορισμένες χώρες έχουν αναφέρει βελτιώσεις).
Οι απώλειες τροφίμων είναι ιδιαίτερα υψηλές για τα φρούτα και τα λαχανικά (25,4% απώλειες), ακολουθούμενα από τα κρέατα και τα ζωικά προϊόντα (14%). Οι απώλειες προκύπτουν λόγω λανθασμένων χρόνων συγκομιδής, κλιματικών συνθηκών, λανθασμένων τεχνικών συγκομιδής, κακής αποθήκευσης και ακατάλληλης μεταφοράς.
You will find more infographics at Statista
Οι αναπτυσσόμενες χώρες επηρεάζονται ιδιαίτερα από αυτά τα ζητήματα, καθώς η Υποσαχάρια Αφρική αντιμετωπίζει απώλειες σχεδόν του ενός τετάρτου των διαθέσιμων τροφίμων, σε σύγκριση με 14% στην Ασία, 10% στη Βόρεια Αμερική και μόλις 6% στην Ευρώπη, όπως δείχνει και το γράφημα του Statista.
Από την άλλη πλευρά, η σπατάλη τροφίμων παραδοσιακά συνδεόταν με χώρες υψηλού εισοδήματος, αλλά αυτό το χάσμα έχει μειωθεί.
Από το 2022, η σπατάλη τροφίμων κατά κεφαλήν παρουσίαζε μικρές διακυμάνσεις μεταξύ των χωρών υψηλού εισοδήματος, ανώτερου-μεσαίου εισοδήματος και κατώτερου-μεσαίου εισοδήματος. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, αυτό οφείλεται στην ταχεία ανάπτυξη και αστικοποίηση των χωρών του Παγκόσμιου Νότου, για παράδειγμα της Ινδίας και της Κίνας.
Ενώ δεν υπήρχαν επαρκή δεδομένα για τις χώρες χαμηλού εισοδήματος συνολικά, τα δεδομένα σε επίπεδο χώρας δείχνουν ότι ακόμη και μεταξύ αυτής της ομάδας εθνών, οι ποσότητες σπατάλης τροφίμων διέφεραν σημαντικά.
Ορισμένες από τις χώρες που ανέφεραν τη μικρότερη σπατάλη τροφίμων βρίσκονταν στην επικράτεια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ή βρίσκονταν στην Ανατολική Ευρώπη.
Τα νοικοκυριά είναι οι μεγαλύτεροι υπεύθυνοι για τη σπατάλη τροφίμων, καθώς ευθύνονται για περίπου το 60% αυτής.
Η σπατάλη συνεχίζει να συμβαίνει, καθώς οι καταναλωτές όλων των επιπέδων εισοδήματος, ιδίως εκείνοι στις πόλεις, δεν έχουν δεξιότητες διαχείρισης τροφίμων και βασίζονται σε βαθιά ριζωμένες συνήθειες και πεποιθήσεις παρά σε γνώσεις σχετικά με την φαγωσιμότητα των τροφίμων.
