Πριν από λίγες μέρες, η ιδρύτρια του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Save a greek stray, Εριέττα Κούρκουλου Λάτση, προχώρησε σε μια εξομολόγηση για ένα σκηνικό με μια παρέα εύπορων Ισραηλινών στην Κεφαλονιά με τίτλο: «Πηγαίντε πίσω στην χώρα σας!»
«Έτρεμα από τον θυμό μου»
Πριν από έναν μήνα καθίσαμε να φάμε στο λιμάνι του Φισκάρδου στην Κεφαλονιά, ο Βύρων εγώ οι κουμπάροι μας και τα παιδιά μας, 4 στο σύνολο.
Εγώ ήμουν όρθια προσπαθώντας να κοιμίσω τον Λέοντα στον μάρσιπο. Ξαφνικά ένιωσα κάτι να με βρέχει στα πόδια και γύρισα να δω από πού ερχόταν το νερό. Γυρνώντας, είδα έναν κύριο 60 περίπου χρονών στο πίσω τραπέζι να κρατάει ένα νεροπίστολο. Καθόταν και εκείνος με τέσσερα πέντε παιδάκια – τα εγγόνια του υποθέτω και την υπόλοιπη οικογένεια.
«Συγγνώμη!», μου είπε αμέσως και πριν προλάβω να του πω ότι δεν πειράζει, συνέχισε «προσπαθούσα να βρέξω τις γάτες, όχι εσάς».
Και κάπου εκεί άρχισε το γλέντι. Γύρισα προς το μέρος του και του είπα ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να βρέχει τις γάτες και ότι θα έπρεπε να ντρέπεται που δίνει αυτό το παράδειγμα στα παιδιά που βρίσκονται στο τραπέζι του. Εκείνος αμέσως έγινε επιθετικός και χωρίς κανέναν σεβασμό στο μωρό που είχα στην αγκαλιά μου, άρχισε να υψώνει την φωνή του.
Η οικογένεια ήταν από το Ισραήλ (πολύ εύπορη έμαθα αργότερα – όχι ότι έχει σημασία) και για κάποιον λόγο αυτό με θύμωσε ακόμα περισσότερο. «Να γυρίσετε στην χώρα σας του φώναξα» «δεν σας θέλουμε εδώ». Η ένταση αυξήθηκε και κατέληξαν να σηκώνονται οι άντρες και από τα δυο τραπέζια. Ευτυχώς έληξε εκεί και εγώ ζήτησα να φύγουμε από δίπλα τους.
Έτρεμα από τον θυμό μου! «Δεν τους θέλω εδώ» έλεγα και ξανά έλεγα, χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι σωστό! Σίγουρα δεν ήθελα και δεν θέλω τέτοιους ανθρώπους γύρω μου, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να σχετίζεται με την καταγωγή τους.
Ξέρω ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και οτί πολλοί Ισραηλινοί και Εβραίοι ευρύτερα αναγνωρίζουν και καταδικάζουν την Γενοκτονία της Γάζας και πολύ λυπάμαι που η υφιστάμενη κατάσταση γεννάει μίσος από όλες τις πλευρές!
Μίσος, ένα συναίσθημα που έχω αισθανθεί πολύ λίγες φορές και ενώ ξεκίνησε από τις γάτες στην προκειμένη περίπτωση, αφορούσε κάτι πολύ βαθύτερο.
Εριέττα Κούρκουλου: «Θα μπορούσα να είμαι μια από τις αμέτρητες μητέρες στην Γάζα»
Δύο μέρες μετά την ανάρτηση που έκανε μεγάλη αίσθηση, η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση επανήλθε με ένα νέο συγκινητικό ξέσπασμα στο Instagram της που μετράει 149 χιλιάδες followers. Επιλέγοντας μια φωτογραφία από ένα υποσιτισμένο μωρό στη Γάζα και μια φωτογραφία του δεύτερου γιου της, περιέγραψε τα συναισθήματά της ως μια μητέρα που είναι απλά τυχερή γιατί δεν βρίσκεται στη θέση των γυναικών που χάνουν τα παιδιά τους εξαιτίας ενός πολέμου που δεν λέει να τελειώσει:
Βλέπω τον γιο μου σε αυτή την φωτογραφία.
Τον Λεωνάκο μου. Αυτό το γλυκό χαμογελαστό πλάσμα το οποίο αποκαλώ «ήλιο μου», γιατί είναι τόσο φωτεινό και γεμάτο ζωή.
Τον Λεωνάκο μου που έχει μπούτια για φάγωμα και μάγουλα που κρατιέμαι να μην τα ζουλήξω.
Στην ίδια στάση με αυτό το μωρό κοιμάται και εκείνος.
Από τύχη είμαστε εδώ – εμείς συγκεκριμένα από τεράστια τύχη.
Θα μπορούσαμε να είμαστε εκεί. Θα μπορούσαμε να είμαστε θύματα αυτών των άρρωστων ανθρώπων που δεν ενδιαφέρονται για τίποτα – που δεν έχουν ούτε ιερό ούτε, ούτε όσιο.
Θα μπορούσα να είμαι μια από τις αμέτρητες μητέρες στην Γάζα που αναγκάζονται να παρακολουθούν καθώς τα μωρά τους συρρικνώνονται μέρα με την ημέρα. Καθώς χάνονται αυτά τα πανέμορφα μπουτάκια και μαγουλάκια – και μαζί τους το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο – το παιδικό χαμόγελο.
Όμως δεν είμαι. Είμαι διακοπές σε ένα πανέμορφο νησί με τους αγαπημένους μου έχοντας έρθει να γιορτάσω 5 χρόνια γάμου με τον άνθρωπο που λατρεύω. Είμαι πολύ ευγνώμων για αυτό… για όλα αυτά και για όλα τα υπόλοιπα προνόμια που μου έχουν χαριστεί.
Όμως εκεί που απολαμβάνω την τύχη μου, βλέπω μια τέτοια εικόνα και αρρωσταίνω! Αδυνατώ να αποσυνδεθώ.
Και αναρωτιέμαι ειλικρινά πώς είναι δυνατόν να μην αρρωσταίνουν εκείνοι που θελημένα το έχουν προκαλέσει;
Πώς γίνεται να μην βλέπουν τα πρόσωπα των παιδιών τους σε αυτές τις εικόνες;
Με τρομάζει τόσο πολύ αυτή η αδιαφορία, αυτή η κακία και το μίσος που έχει τυφλώσει όλους εκείνους που είναι συνένοχοι σε αυτό τον εφιάλτη!
Οποιοσδήποτε άνθρωπος που βλέπει ένα παιδί να λιώνει κυριολεκτικά από την πείνα και δεν αισθάνεται τίποτα, δεν θα έπρεπε να έχει δικαίωμα να υπάρχει!
Ναι, κάθομαι και γράφω σαν ανόητη γιατί δεν ξέρω τι άλλο να κάνω! Κάθομαι και γράφω εγωιστικά μήπως καταφέρω να ξεσπάσω μέχρι να δω την επόμενη εικόνα ενός παιδιού που θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν δικό μου.
