Με γκεμπελικούς όρους συζητά πια η μεγάλη Ρωσία, όπως απέδειξε κι ο ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ με το σχόλιο για την «εβραϊκή καταγωγή» του Αδόλφου Χίτλερ. Άποψη καθόλου διαδεδομένη και πρόσφατα ανασυρθείσα από τον Αμερικάνο καθηγητή, ψυχολόγο δρ Λέοναρντ Σαξ. Από εκεί και από άλλες αντισημητικές αρλούμπες, πιάστηκε κι ο σκληρός άντρας της ρωσικής διπλωματίας για να «καταδείξει» πως και ο Ζελένσκι είναι… ναζί, αν και εβραϊκής καταγωγής.
Τίποτα από όλα αυτά δεν έχουν σημασία και η καταγωγή του Χίτλερ μικρό ενδιαφέρον έχει για την εξέλιξη της ιστορίας και τα εγκλήματα του ναζισμού. Καθόλου ενδιαφέρον δεν έχει η καταγωγή του Ζελένσκι, που είναι πρόεδρος μιας χώρας υπό κατάρρευση και ενός λαού υπό εθνοκάθαρση. Ενδιαφέρουσα είναι η αντίδραση του Ισραήλ, που φτάνει στα όρια διπλωματικού επεισοδίου, αλλά και η αλαζονεία της Μόσχας που καταγγέλλει την ισραηλινή κυβέρνηση για υποστήριξη στο «νεοναζιστικό καθεστώς του Κιέβου». Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ κράτησε «ισορροπίες» και δεν καταδίκασε απερίφραστα τη ρωσική εισβολή κι αυτό είναι το… ευχαριστώ.
Το κρατούμενο είναι πως ο Λαβρόφ δείχνει τον πανικό μιας εκκολαπτόμενης «κανονικής» μοναρχίας όπου και όπως του καπνίσει. Αισθάνεται πως μπορεί να αμολά δεύτερες αναγνώσεις –θυμόμαστε τις αναφορές του στο κατοχικό καθεστώς της Κύπρου– είτε της παρούσας πολιτικής είτε της ιστορίας, σε συνεννόηση ασφαλώς με τον νεοτσάρο Βλαντιμίρ Πούτιν, επειδή δήθεν η δύση θέλει την εξαφάνιση της μεγάλης Ρωσίας.
Μιας Ρωσίας που δεν έκανε τελικά περίπατο στην Ουκρανία και αποφάσισε να την ισοπεδώσει και να εξοντώσει τον λαό της, για να την «αποναζιστικοποιήσει» μια και καλή.
Μιας Ρωσίας, οι δικτάτορες της οποίας αισθάνονται ότι όλος ο κόσμος τους χρωστά για το 1945, μέρες που είναι, αν και όσοι εξουδετέρωσαν τον ναζισμό, δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τους χασάπηδες που στέλνει ο Πούτιν στη Μαριούπολη, στο Χάρκοβο, στη Μπούτσα, στο Κίεβο, στην Οδησσό.
Ευτυχώς, οι Ουκρανοί αντιστέκονται. Και δεν ακούν τα μεγάφωνα όσων τους καλούν να συνθηκολογήσουν και να παραδώσουν τη μισή τους χώρα στον νέο φασισμό.