Πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση έφερε σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια. Δεν θα μπω στην ουσία και στο περιεχόμενο του. Κάθε ένας μπορεί να έχει την γνώμη του και τα επιχειρήματά του, που για μένα είναι απολύτως σεβαστά. Άλλωστε έχουν ειπωθεί και γραφτεί τόσα πολλά που ένα ακόμα άρθρο με αυτό το θέμα δεν έχει να προσφέρει τίποτα. Ούτε στον γράφονται ούτε στον αναγνώστη. Θα μείνω μόνο στην άρνηση των βουλευτών της ΝΔ να ψηφίσουν το νομοσχέδιο, μια άρνηση που μου δημιουργεί πολλούς προβληματισμούς και ερωτηματικά.
Πριν από κάθε εθνική εκλογική διαδικασία όλα τα κόμματα ενημερώνουν τον Ελληνικό λαό για τις προτάσεις τους που αφορούν την εξωτερική πολιτική, την οικονομία, την υγεία, την παιδεία, την δικαιοσύνη, την κοινωνία, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Συντάσσουν το προεκλογικό τους πρόγραμμα, το επεξεργάζονται σύμφωνα με τις υπάρχουσες συνθήκες, το θέτουν στην κρίση του Ελληνικού λαού και εκείνος αξιολογώντας το, επιλέγει τους εκπροσώπους του στην Ελληνική Βουλή.
Αυτό το πρόγραμμα από την στιγμή που το εγκρίνει ο Ελληνικός Λαός με την ψήφο του, είναι ένα είδος συμβολαίου που δεσμεύει και τις δύο πλευρές. Και τον Λαό και τα κόμματα. Κατά την εφαρμογή αυτού του προγράμματος, ο λαός δεν έχει το δικαίωμα να επικαλείται ότι δεν ήξερε τι ψήφιζε, αλλά ούτε και τα κόμματα έχουν το δικαίωμα να αποκλίνουν από αυτό. Το ίδιο ισχύει και για τους βουλευτές των κομμάτων.
Οι βουλευτές έχουν την ευθύνη και συγχρόνως την υποχρέωση να συμβάλουν στην υλοποίηση του προγράμματος που ενέκρινε με την ψήφο του ο Ελληνικός λαός. Γιατί η παρουσία των βουλευτών στα ψηφοδέλτια είναι και δέσμευσή τους, ότι εγκρίνουν και στηρίζουν το προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματος τους.
Αν δεν συμφωνούν με αυτό η διαφωνούν για λόγους αρχής και συνείδησης σε κάποια σημεία του, μπορούν να αποσύρουν την υποψηφιότητά τους και όχι να εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους κατά την υλοποίησή του όταν έχουν ήδη εκλεγεί.
Πρέπει να έχουν υπ′ όψιν τους οι βουλευτές ότι η συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια, αυτόματα είναι και δηλωτικό της στήριξής τους στο προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματός τους. Το προσυπογράφουν δηλαδή με την παρουσία τους και δεσμεύονται συγχρόνως ότι θα το στηρίξουν κατά την εφαρμογή του.
Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας έχουν την υποχρέωση να στηρίζουν κάθε νομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση προς ψήφιση, όταν μάλιστα κάποιο από αυτά έρχεται σε σύγκρουση με τις δικές τους αρχές και θεωρίες.
Αλλά νομοσχέδια που αποτελούν μέρος του δομικού προεκλογικού προγράμματος του κόμματος τους έχουν την υποχρέωση να τα στηρίζουν, από την στιγμή μάλιστα που είχαν τον χρόνο προεκλογικά να τα καταδικάσουν αποσύροντας την υποψηφιότητά τους.
Ο ισχυρισμός των βουλευτών της ΝΔ ότι δεν χρειαζόταν αυτός ο νόμος γιατί το σύμφωνο συμβίωσης είναι επαρκές για την αντιμετώπιση των προβλημάτων, μπορεί να δικαιολογεί την άρνηση τους, αλλά δεν απαντά στο ερώτημα γιατί συμμετείχαν στα εκλογικά ψηφοδέλτια αφού διαφωνούσαν τόσο κάθετα με αυτόν.
Το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια ήταν μια δέσμευση του ίδιου του πρωθυπουργού απέναντι στον Ελληνικό Λαό ότι θα το φέρει προς ψήφιση όταν γίνει κυβέρνηση. Με την άρνηση τους να το ψηφίσουν οι βουλευτές της ΝΔ τι ακριβώς ζητούν σήμερα; Να μην είναι δεσμευτικές για τα κόμματα οι προεκλογικές τους εξαγγελίες;
Είναι της άποψης ότι άλλα πρέπει να λένε προεκλογικά τα κόμματα για να υφαρπάξουν την ψήφο του Ελληνικού λαού και άλλα να ψηφίζουν στην βουλή;
Επιθυμούν δηλαδή να ξαναγυρίσουμε πάλι πίσω σε εκείνο το ανήθικο παιχνίδι των κομμάτων, που άλλα έταζαν προεκλογικά και άλλα εφάρμοζαν όταν αναλάμβαναν την εξουσία;
Δεν διδάχτηκαν τίποτα από το πρόσφατο παρελθόν από τα ψέματα και τις «ουτοπίες» που τόσο στοίχησαν στον Ελληνικό λαό αλλά και στην δική τους αξιοπιστία;
Τι ακριβώς ζητούν οι βουλευτές της ΝΔ. Να γυρίσουμε πίσω στις αλήστου μνήμης εποχές όπως το 2009 που αν και η οικονομία έπνεε τα λοίσθια ο Γ. Παπανδρέου μας διαβεβαίωνε προεκλογικά ότι λεφτά υπάρχουν, πήρε την ψήφο του Ελληνικού λαού και μετά από λίγους μήνες η Κυβέρνησή του ψήφιζε το πρώτο μνημόνιο.
Ή να γυρίσουμε πίσω στο 2012 που ο λαός απογοητευμένος από το πρώτο μνημόνιο, πείστηκε από την αντιμνημονιακή ρητορική του Α. Σαμαρά με τα Ζάππεια 1 και 2 και αυτός ερχόμενος στην εξουσία ψήφισε το δεύτερο μνημόνιο.
Η μήπως στο 2015 στις «ουτοπίες» και στα ψέματα του Α. Τσίπρα που αφού υφάρπαξε την ψήφο του Έλληνα πολίτη με την υπόσχεση της διαγραφής του χρέους με ένα νόμο με ένα άρθρο και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, του φόρεσε στην πλάτη το τρίτο και πιο επαχθές μνημόνιο;
Αυτή την ανήθικη πολιτική πρακτική, που έχει καταδικαστεί στην συνείδηση του ελληνικού, άλλα να λέμε προεκλογικά και άλλα να εφαρμόζουμε όταν έρθουμε στην εξουσία επιθυμούν οι βουλευτές της ΝΔ;
Όλοι οι βουλευτές των τριών κομμάτων εξουσίας εκείνων των εποχών, έχουν ψηφίσει δεκάδες νομοσχέδια εις βάρος των πολιτών, τα οποία όχι μόνο ήταν εκτός προγράμματος, αλλά και αντίθετα με τις προγραμματικές εξαγγελίες τους. Η ψήφιση αυτών των νομοσχεδίων δεν ήταν κόντρα στις αρχές και στην συνείδηση τους;
Και σήμερα τι βλέπουμε;
Βουλευτές της ΝΔ να αρνούνται να ψηφίσουν ένα νομοσχέδιο που ενέκρινε με την ψήφο του ο Ελληνικός λαός.
Τα προεκλογικά πρόγραμματα που τίθενται στην κρίση του Ελληνικού Λαού, αν θέλουμε να πάμε μπροστά σαν κοινωνία, πρέπει να τηρούνται απαρέγκλιτα από τα κόμματα και οι βουλευτές έχουν την υποχρέωση να τα στηρίζουν γιατί φέρουν και την δική τους υπογραφή.