Διανύουμε την πρώτη ώρα μετά την ανακοίνωση της απόφασης του δικαστηρίου για την υπόθεση του Πέτρου Φιλιππίδη: Αθώος για τον βιασμό - Ενοχος για τις απόπειρες βιασμού.
Αυτή είναι η ετυμηγορία.
Ως άνθρωπος οφείλω να δηλώσω εδώ, εξαρχής, ότι λίγη διαφορά μου κάνει η απόπειρα βιασμού από τον βιασμό. Είμαι πατέρας μίας κόρης. Δε βλέπω σε τι είναι περισσότερο «αθώος» σε σύγκριση με ένα βιαστή, κάποιος που προσπάθησε να βιάσει μία γυναίκα, αλλά απέτυχε.
Επειδή εκείνη βρήκε τη δύναμη να αντισταθεί και να αποτρέψει τον βιασμό, ή επειδή εκείνος δεν πρόλαβε, ή φοβήθηκε.
Δηλαδή, ο «αποτυχών» βιαστής, δεν βλέπω σε τί είναι καλύτερος άνθρωπος από τον άλλο βιαστή.
Ωστόσο, θα ήθελα να μοιραστώ και μία δεύτερη σκέψη.
Θα ανακτήσει ο Φιλιππίδης την ελευθερία του; Θα μπορεί να κυκλοφορήσει πραγματικά ελεύθερος στο δρόμο;
- Όχι.
Θα ανακτήσει την καριέρα του;
- Όχι.
Θα ανακτήσει την αξιοπρέπειά του;
- Όχι.
Θα πάρει πίσω τη ζωή του.
- Όχι.
Η απάντηση θα είναι «όχι», με οποιοδήποτε τρόπο και αν τεθεί το ερώτημα.
Οι δικαστές (καλό είναι να το θυμόμαστε αυτό) είναι υποχρεωμένοι να κρίνουν με βάση το νόμο, εάν προέκυψαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία, ώστε να καταδικαστεί ο Φιλιππίδης για βιασμό.
Η γυναίκα - εισαγγελέας, που θα ακούσει πολλά από τώρα και για πολύ καιρό, προσπάθησε να το εξηγήσει αυτό. Διαβάζοντας τα λόγια της, δεν βρήκα σημεία που να μαρτυρούν ίχνη «αθωωτικής προκατάληψης». Και δεν πρότεινε ελαφρυντικά για τον Φιλιππίδη.
Αντί να οργιζόμαστε με μία δικαστική απόφαση, ας μάθουμε και αυτό (είναι ένα από τα λίγα που συγκράτησα, όσο κάθισα στα γραφεία της Νομικής Σχολής στο ΕΚΠΑ, πριν ακολουθήσω το δρόμο της δημοσιογραφίας): Μία μη επαρκώς τεκμηριωμένη δικαστική απόφαση σε α′ βαθμό, ευκολότερα θα ανατραπεί υπέρ του κατηγορουμένου στο Εφετείο. Γιατί αυτό, βασικά, κάνουν οι εφέτες: εντοπίζουν τυχόν αδυναμίες των αποφάσεων, συνηθέστατα υπέρ των κατηγορουμένων.
Δηλαδή, το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα δεν έχει σημασία;
Σημασία έχει, περισσότερο για όσους νόμους θα ψηφίζονται στο μέλλον και για να στηρίζεται γερά η Δικαιοσύνη από την Δημοκρατία. Γιατί η Δημοκρατία είναι εκείνη που αναδεικνύει νομοθέτες, ώστε να ψηφίζουν εκείνοι νόμους.
Αλλά ως εκεί. Οι νόμοι δεν είναι για να ερμηνεύονται όπως θέλουν «οι πολλοί».
Η δικαστική απόφαση δεν μπορεί να βγαίνει με «ψηφοφορία», όπου θα συμμετέχουμε όλοι κάθε φορά.
Η δημοκρατία δεν αντέχει τα λαϊκά δικαστήρια - ούτε τα ανέχεται.
Ας δοκιμάσουμε να αντέξουμε με ψυχραιμία μία απόφαση που, σε πρώτο χρόνο, δε μας αρέσει καθόλου.
Το ίδιο, εάν χρειαστεί, πρέπει να κάνουμε αύριο και στη δίκη για το Μάτι.
Εδώ ένας βιασμός, εκεί εκατό νεκροί.
Όμως, η δημοκρατία απαιτεί σεβασμό στους θεσμούς της, από όλους μας.
Καλό είναι να το θυμόμαστε. Είτε μας «αρέσει», είτε «δεν μας αρέσει» μία δικαστική απόφαση. Σήμερα ή αύριο. Και οι εντός και οι εκτός Βουλής.