Δύο φάλαινες όρκες (γνωστές και ως «φάλαινες δολοφόνοι») επιδόθηκαν σε σφαγή 19 καρχαριών του είδους Notorynchus cepedianus μέσα σε μία ημέρα στα ανοιχτά ενός χωριού στο νοτιότατο άκρο της Νότιας Αφρικής.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Live Science, το συμβάν έλαβε χώρα στις 23 Φεβρουαρίου, με τις όρκες (Orcinus orca)- ένα ζεύγος αρσενικών, γνωστών ως Port και Starboard- να τρώνε τα συκώτια των θηραμάτων τους. Η σφαγή τράβηξε την προσοχή της θαλάσσιας βιολόγου Άλισον Κοκ, των South African National Parks, που έκανε σχετικό tweet.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο δίδυμο δραστηριοποιείται τόσο έντονα στην περιοχή αυτή: Το 2017 είχαν σκοτώσει τουλάχιστον οκτώ μεγάλους λευκούς καρχαρίες. Σε όλες τις περιπτώσεις πλην μίας έφαγαν τα συκώτια των καρχαριών, αφήνοντας τα υπόλοιπα πτώματα να σαπίσουν.
Στο tweet της η Κοκ εξηγούσε, όσον αφορά στη συγκεκριμένη προτίμηση (τα συκώτια) πως «πιθανότατα μαθαίνουν από εμπειρία όταν αρχίζουν να κυνηγούν ένα νέο είδος»- δηλαδή μόλις μάθουν πού βρίσκεται το συκώτι σε έναν καρχαρία, δεν το ξεχνούν και γίνονται πιο αποτελεσματικοί κυνηγοί. Τα συκώτια των καρχαριών είναι εξαιρετικά θρεπτικά και έχουν μεγάλες ποσότητες λίπους και βιταμινών, εξήγησε η ερευνήτρια στο Live Science. «Οι όρκες έχουν μάθει πως το να τρώνε συκώτια καρχαριών παρέχει πολλή ενέργεια και θρεπτικές ουσίες. Τα συκώτια των καρχαριών είναι μεγάλα και επιπλέουν, και ανεβαίνουν στην επιφάνεια του νερού όταν σκοτωθεί ένας καρχαρίας. Αυτό κάνει εύκολο τον εντοπισμό τους από όρκες, συγκριτικά με άλλα όργανα που μπορεί να βουλιάξουν στον βυθό ή να είναι δυσκολότερος ο εντοπισμός τους».
Οι όρκες συχνά κυνηγούν σε ομάδες ή ζεύγη ώστε να μπορούν να «στριμώχνουν» καρχαρίες. Αυτό είναι σημαντικό επειδή τους δίνει πλεονέκτημα απέναντι στο θήραμα. «Μια όρκα μπορεί να αποσπάσει την προσοχή του καρχαρία ενώ η άλλη πλησιάζει για να τον σκοτώσει» είπε η Κοκ. «Αυτή η στρατηγική κυνηγιού απαιτεί υψηλή νοημοσύνη και κοινωνική συνεργασία μεταξύ τους...οι όρκες μπορούν επίσης να χρησιμοποιούν τις μεγάλες τους ουρές για να χτυπούν και να αφήνουν ανήμπορους τους καρχαρίες, ή να τους αναποδογυρίζουν».
Κατά την ερευνήτρια, τέτοιες συμπεριφορές έχουν καταγραφεί σε όλο τον κόσμο, περιλαμβανομένης της Βόρειας και Νότιας Αμερικής, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Ωστόσο τελευταία οι επιθέσεις αυτές έχουν αρχίσει να γίνονται πιο κοινές μεταξύ των καρχαριών του είδους Notorynchus cepedianus και των μεγάλων λευκών στη Νότια Αφρική. Επίσης, προβληματισμούς προκαλεί το ότι σκοτώθηκαν τόσοι πολλοί μέσα σε μία μόλις ημέρα: «Είναι μεγάλος αριθμός για μία ημέρα κυνηγιού» είπε στο Live Science η Κοκ. «Ωστόσο η πραγματική επίδραση δεν είναι στον αριθμό των καρχαριών που σκοτώνονται, μα στο πώς οι καρχαρίες αντιδρούν στον κίνδυνο εγκαταλείποντας μια περιοχή...η απουσία αυτών των κορυφαίων θηρευτών θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις στο τοπικό οικοσύστημα».