Το παραμύθι για δωρεάν Παιδεία πρέπει να τελειώνει εδώ. Όπως επίσης πρέπει να τελειώνει εδώ και η κόντρα που έχει ξεσπάσει μεταξύ μίας στείρας αριστερόστροφης σκέψης για το αν πρέπει να έρθουν η όχι εδώ στην Ελλάδα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ό,τι συμβαίνει στην Κύπρο και ότι συμβαίνει ακόμα και στην Κίνα και στη Βόρειο Κορέα, στην Πιονγκγιάνγκ.
Γροθιά στο στομάχι το σημερινό άρθρο της HuffPost για τη «φωτιά» στα ενοίκια για τους φοιτητές. Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Φοιτητικών Κατοικιών 2025 της GEOAXIS Property & Valuation Services, η μεσοσταθμική αύξηση των μισθωμάτων φθάνει το 7,3% σε σχέση με πέρυσι και το 110% σε βάθος δεκαετίας, με την Αθήνα να προηγείται καταγράφοντας άνοδο 147%.
Όταν λοιπόν, υπολογίζοντας ενοίκιο Μοντε Κάρλο και επιπλέον έξοδα διατροφής και στοιχειώδους διαβίωσης, για ποια δωρεάν Παιδεία μιλάμε; Όταν όλα αυτά τα έξοδα τσακίζουν οικογένειες και τσακίζουν ακόμα και τους φοιτητές εκείνους οι οποίοι σπουδάζουν το πρωί και δουλεύουν νύχτες, οι περισσότεροι ως σερβιτόροι, με αφρικανικά νυχτοκάματα; Γιατί ξέρουμε πολύ καλά τι γίνεται μεταξύ αυτών των παιδιών και των αφεντικών τους που βρίσκουν κάθε τρόπο για να παρεκκλίνουν από τους εργασιακούς νόμους.
Είναι γεγονός ότι δεν θυμάμαι κανέναν υπουργό Παιδείας, όλα αυτά τα μεταπολιτευτικά χρόνια, να έχει βάλει στην κορυφή της ατζέντας του τις φοιτητικές εστίες. Αν και αυτές οι ελάχιστες που υπάρχουν, βανδαλίζονται από ένα ακραίο κομμάτι που μπορεί να μην είναι καν φοιτητές, αλλά εξωγενή στοιχεία. Και μη μου πείτε, πότε πήγε το ΚΚΕ ή το όποιο κόμμα της Αριστεράς να παρέμβει και να ζητήσει σεβασμό και τάξη, γιατί αυτό είναι το ανέκδοτο της ημέρας. Τους βολεύει το μπάχαλο και η αναστάτωση στο χώρο της Παιδείας. Καταγράφω επίσης, ότι αυτό το κόσμημα, η πρώτη φοιτητική εστία στον Άγιο Λουκά της οδού Πατησίων, μιλάω για την δεκαετία του 60 με 70, μπαίνει τώρα στον δρόμο της ανακαίνισης, με υπογραφή Σοφίας Ζαχαράκη και Άννας Ροκόφυλλου (ΙΝΕΔΙΒΙΜ).
Η αλήθεια είναι ότι στο Ρέθυμνο και στο Βόλο προετοιμάζονται αυτή την εποχή φοιτητικά συγκροτήματα μετά από διαγωνισμούς που έδωσαν το σχετικό έργο σε μία από τις κορυφαίες κατασκευαστικές εταιρείες της Ελλάδας. Με την υποχρέωση να παρέχει φοιτητικά δωμάτια με χαμηλό ενοίκιο και με απόσβεση της επένδυσης στα όποια 10 ή 15 χρόνια. Και όχι μόνο φοιτητικό ενοίκιο, αλλά και ασφάλεια και καθαριότητα από δικές της Υπηρεσίες. Είναι ένα βήμα. Ό,τι συμβαίνει και στην Κύπρο που έχει βουλιάξει από ιδιωτικά πανεπιστήμια, εκεί όπου ακόμα και η εκκλησία χτίζει και έχει χτίσει εντυπωσιακά φοιτητικά οικοδομήματα, όπως και η τοπική αυτοδιοίκηση με τη βοήθεια του κράτους.
Και το εξοργιστικό ξέρετε ποιο είναι; Ότι τόσο Πρυτανικές Αρχές, όσο και το λεγόμενο φοιτητικό κίνημα, πιο πολύ καίγονται για το αν θα έρθουν ανταγωνιστικά ιδιωτικά πανεπιστήμια δίπλα τους και γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια εάν υπάρχουν οικογένειες και φοιτητές που στενάζουν με την αδυναμία στην στέγασή τους. Δεν υπολογίζουν ούτε τις περιπτώσεις παιδιών που δεν πάνε καν να εγγραφούν σε πανεπιστήμια μακριά από τις οικογενειακές τους εστίες, εξαιτίας του άγριου πεδίου των ενοικίων.
Να γράψω τη λέξη ντροπή; Δεν ξέρω αν μπορώ να την παραπέμψω για πολιτικούς και πανεπιστημιακούς και κομματικούς φορείς, στη λέξη φιλότιμο.
