Η καθημερινή – και γιατί όχι ευχάριστη; – βόλτα θα μπορούσε να βοηθήσει στην επιβράδυνση της συσσώρευσης πρωτεϊνών και της γνωστικής εξασθένησης που σχετίζονται με τη νόσο Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Σε μια προσεκτική μελέτη των συνηθειών ζωής, ιατρικών δεδομένων και εγκεφαλικών απεικονίσεων εκατοντάδων ηλικιωμένων εθελοντών, μια ομάδα υπό την καθοδήγηση του οργανισμού Mass General Brigham στις ΗΠΑ διαπίστωσε ότι ακόμη και ένα μέτριο επίπεδο σωματικής δραστηριότητας μπορεί να είναι αρκετό για να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου.
Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι ένας καθιστικός τρόπος ζωής μπορεί να παίζει σημαντικό ρόλο στην επιδείνωση της νόσου του Αλτσχάιμερ – γεγονός που ταυτόχρονα τον καθιστά και έναν εύκολο στόχο για παρέμβαση.
Ενας στους τρεις ανθρώπους άνω των 85 ετών ζει με τη νόσο Αλτσάιμερ
Η νόσος Αλτσχάιμερ είναι μια προοδευτική, εκφυλιστική πάθηση που χαρακτηρίζεται από συνεχή επιδείνωση της βραχυπρόθεσμης μνήμης. Είναι επίσης ευρέως διαδεδομένη: εκτιμάται ότι ένας στους δεκατρείς ανθρώπους από 64 ως 85 ετών κι ένας στους τρεις ανθρώπους άνω των 85 ετών ζει με τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Για να διερευνήσουν την επίδραση της άσκησης στην εξέλιξη της νόσου, μια ομάδα υπό την καθοδήγηση της νευρολόγου Wai-Ying Wendy Yau μελέτησε 296 συμμετέχοντες στη Μελέτη για τον Γηράσκοντα Εγκέφαλο του Χάρβαρντ (HABS).
Οι συμμετέχοντες, ηλικίας από 50 έως 90 ετών, δεν παρουσίαζαν γνωστικές διαταραχές όταν ξεκίνησε η μελέτη. Η έρευνα τους παρακολούθησε για διάστημα έως και 14 ετών, εξετάζοντας –μεταξύ άλλων– δείκτες που σχετίζονται με τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Αυτό περιελάμβανε απεικονίσεις για αμυλοειδές και ταυ – τις δύο πρωτεΐνες των οποίων η συσσώρευση σχετίζεται με τη νόσο – καθώς και συνεχιζόμενες γνωστικές δοκιμασίες. Η σωματική δραστηριότητα των συμμετεχόντων μετρήθηκε επίσης με τη βοήθεια φορητών βηματομέτρων.
Τα αποτελέσματα
Τα αποτελέσματα δεν έδειξαν κάποια σχέση μεταξύ της σωματικής δραστηριότητας και της συσσώρευσης αμυλοειδούς, αλλά υπήρχε σαφής σύνδεση με τη συσσώρευση ταυ και τη γνωστική εξασθένηση. Όσοι συμμετείχαν σε μέτρια επίπεδα σωματικής δραστηριότητας – δηλαδή μεταξύ 5.000 και 7.500 βημάτων την ημέρα – παρουσίασαν αισθητά πιο αργή αύξηση των επιπέδων ταυ και επιβράδυνση της γνωστικής εξασθένησης.
Ωστόσο, πέρα από αυτό το σημείο, η επίδραση σταθεροποιήθηκε· πάνω από 7.500 βήματα την ημέρα παρείχαν το ίδιο όφελος. Από την άλλη, ακόμη και ήπια σωματική δραστηριότητα – μεταξύ 3.000 και 5.000 βημάτων ημερησίως – επιβράδυνε τους ίδιους δείκτες της νόσου του Αλτσχάιμερ, αν και σε μικρότερο βαθμό.
Αν και είναι πιθανό τα άτομα που ανήκαν στην ομάδα μέτριας άσκησης να συμμετείχαν και σε άλλες δραστηριότητες που εξηγούν τα αποτελέσματά τους, η τάση αυτή δείχνει ότι η σωματική δραστηριότητα μπορεί να αποτελέσει έναν προσιτό θεραπευτικό στόχο για την πρόληψη της νόσου Αλτσχάιμερ. Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι οι φορητοί μετρητές δραστηριότητας ίσως προσφέρουν έναν απλό τρόπο παρακολούθησης των όσων οφελούμαστε αλλά και ενθάρρυνσης να τα επιδιώκουμε.
«Συνολικά», γράφουν οι ερευνητές, «τα ευρήματά μας υποστηρίζουν την αντιμετώπιση της σωματικής αδράνειας ως στρατηγική για μελλοντικές τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές, με στόχο την τροποποίηση της πορείας του ταυ και της γνωστικής λειτουργίας στα αρχικά στάδια της νόσου Αλτσχάιμερ (AD), και ενδεχομένως την παροχή ενός πιο κατανοητού και εφικτού στόχου σωματικής δραστηριότητας για ηλικιωμένα άτομα με καθιστικό τρόπο ζωής που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο γνωστικής εξασθένησης».
ΠΗΓΗ: sciencealert.com
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Nature Medicine
