Μετρήστε και θυμηθείτε από πόσο μακριά ξεκινάει η ιστορία των αποχωρήσεων/διασπάσεων στον ΣΥΡΙΖΑ. Είτε το θεωρήσουμε πορεία προς την «ιδεολογική καθαρότητα», είτε το αποκαλέσουμε κυνικά «αποσύνθεση», είναι τόσο πολλές ώστε να τις θυμόμαστε με δυσκολία:
- Η πρώτη σημαντική διάσπαση καταγράφεται το 2010, όταν η «ανανεωτική πτέρυγα» του Φώτη Κουβέλη, που έχει ηττηθεί νωρίτερα από τον Αλέξη Τσίπρα σε εσωκομματικές εκλογές, αποχωρεί για να δημιουργηθεί η Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜ.ΑΡ.), διαφωνώντας με τη συμμετοχή του Συνασπισμού στον ΣΥΡΙΖΑ
- Λαφαζάνης – Στρατούλης έφυγαν προς τα (τέρμα) αριστερά δημιουργώντας τη «Λαϊκή Ενότητα»
- Γιάνης Βαρουφάκης έφυγε προς τα ευρω-αριστερά με τη Μέρα 25
- Ζωή Κωνσταντοπούλου έφυγε αρμενίζοντας με την Πλεύση Ελευθερίας
- Χαρίτσης, Αχτσιόγλου, Τζανακόπουλος και άλλοι έφυγαν γιατί …δεν άντεξαν τον Στέφανο Κασσελάκη για να ιδρύσουν τη Νέα Αριστερά
- Μετά ο Κασσελάκης, αφού έγινε αρχηγός, έφυγε γιατί δεν άντεχε …τους συντρόφους στο κόμμα (και εκείνοι δεν τον άντεχαν επίσης)
- Η έξοδος του Αλέξη Τσίπρα σηματοδοτεί την 7η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Τσίπρας αφήνει πίσω του ορθάνοιχτη την πόρτα μετά την 7η (και τελευταία) διάσπαση
Από τις 6 Οκτωβρίου 2025 ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα κόμμα με ημερομηνία λήξης.
Ο Τσίπρας τον αφήνει πίσω του ήσυχα – ήσυχα, παραιτούμενος για να επιχειρήσει κάτι που θυμίζει «πορεία στον λαό». Λέει σε απλά ελληνικά: Δεν κρατάω την έδρα γιατί δε με αφορά ο πολιτικός λόγος αυτού του κόμματος και θα βγω στην κοινωνία για να αναζητήσω νέους συνοδοιπόρους και να διαμορφώσω νέο πολιτικό λόγο.
Όμως, δεν κλείνει την πόρτα πίσω του. Αντίθετα.
«Δεν θα είμαστε αντίπαλοι. Και ίσως σύντομα να ταξιδέψουμε πάλι μαζί σε πιο όμορφες θάλασσες», δηλώνει στην επιστολή παραίτησης, απευθυνόμενος σε «συντρόφους και συνοδοιπόρους».
Υπό άλλες συνθήκες, ο Σωκράτης Φάμελλος θα τον είχε κατακεραυνώσει. Αντί αυτού, σχεδόν τον συγχαίρει! Το «τιμώ τον Αλέξη Τσίπρα» και το «δεν είμαστε αντίπαλοι», δεν χρειάζεται ανάλυση για να καταλάβουμε ότι μοιάζει με «λευκή πετσέτα». Ο ΣΥΡΙΖΑ – και η ηγεσία του – αναμένουν πλέον τις πρωτοβουλίες Τσίπρα και δεν αντιδρούν. Δεν αμύνονται και δεν διαφωνούν με τον πρώην πρωθυπουργό. Συμπληρώστε μόνοι σας τη συνέχεια του επιλόγου στην Κουμουνδούρου.
«Πέταγμα της πεταλούδας» στην αριστερά – Υποψία για τσουνάμι προς κέντρο και δεξιά
Η κίνηση Τσίπρα απελευθερώνει δυνάμεις στην αριστερά και θα αγγίξει σίγουρα ολόκληρη τη «γειτονιά». Το πόσοι μπορεί να συσπειρωθούν γύρω του και πόσοι θα παραταχθούν στο τέλος ως αντίπαλοί του, θα το δούμε εν καιρώ.
Στο μεταξύ, από την ώρα που αρχίζει η ανασύνθεση στην αριστερά, τα κομμάτια του παζλ στο πολιτικό σκηνικό θα σπρώχνονται και θα μετακινούνται. Είναι εύκολα προβλέψιμο, ότι προ της επανεμφάνισης του «εχθρού από τα παλιά», όσοι σκέφτονται να κινηθούν στη Δεξιά θα επιταχύνουν τις δικές τους αποφάσεις. Η δράση φέρνει αντίδραση. Αν είναι να κινηθεί κάποιος, θα κινηθεί γρήγορα. Πριν περάσει το τρένο της κάλπης του 2027.
Και στο ΠΑΣΟΚ; Η απειλή εξ αριστερών είχε εκλείψει για πολύ καιρό. Τώρα επιστρέφει και με ονοματεπώνυμο. Η τήρηση ίσων αποστάσεων μεταξύ ΝΔ και Τσίπρα θα είναι πολύ δύσκολη άσκηση. Ζητείται νέα στρατηγική – και επειγόντως.
Το σενάριο συγκυβέρνησης με ΝΔ αρχίζει να μοιάζει με επικίνδυνη παγίδα. Ένα φλερτ με τον Αλέξη Τσίπρα; Δεν περιγράφω άλλο! Η προεκλογική κούρσα των 20 μηνών μόλις άρχισε. Λάβετε θέσεις.
