Θέλοντας να πάρω την σκυτάλη από το εξαίρετο άρθρο του φίλου Τέρενς για την περίφημη ομάδα των λεγόμενων προθύμων που εν μια νυκτί εξαλάχθηκαν σε περιδεείς υπηκόους του πέραν του Ατλαντικού άρχοντος, θα προσπαθήσω να ανιχνεύσω τις μύχιες επιδιώξεις του εγχωρίου προθύμου πρωθυπουργού.
Πριν όμως θέλω να ανιχνεύσω πόθεν ελαύνονται οι κορυφαίοι των προθύμων για την πολιτική τους έναντι της Ουκρανίας αλλά φυσικά και της Ρωσίας. Και να ξεκινήσω από τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας εξοχώτατο κ. Μακρόν. Το κίνητρο του είναι το διαρκές δράμα των Ουκρανών ή μήπως το μίσος για τον πρώην φίλο του Βλαδίμηρο Πουτίν, ο οποίος τώρα στηρίζει αναφανδόν την κ. Λεπέν στην διεκδίκηση της Γαλλικής Προεδρίας;
Ο υψηλώτατος νέος καγκελάριος της Γερμανίας κ. Μερτς ακολουθώντας την πολιτική του χαμηλότατου προκατόχου του κ. Σολτς αγωνιά για το μέλλον της Ουκρανίας ή για το μέλλον το δικό του, καθότι πλέον υπολείπεται στις δημοσκοπήσεις του εθνικιστικού κόμματος AfD, το οποίο όλως συμπτωματικώς υποστηρίζουν οι her Τραμπ και Πούτιν;
Ο εντιμότατος sir Στάρμερ πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου μάχεται στο πλευρό της Ουκρανίας ή μάχεται για να ορθοποδήσει η παραπαίουσα αμυντική βιομηχανία της χώρας του;
Ερχόμενος τώρα στα της χώρας μας διερωτώμαι ποιά είναι ακριβώς η εξωτερική πολιτική του υπερπροθύμου κ. πρωθυπουργού; Αφού απέτυχε να αποσπάσει έστω και ένα «χαίρετε» από τον κ. Τραμπ, τωρα στηρίζει προθύμως και ολοσχερώς το σχέδιο του Αμερικανού προέδρου για ειρήνη στην Ουκρανία ή υπερακοντίζει τις ψευδοεπιφυλάξεις της ομάδας των προθύμων; Να λάβουμε υπ´όψιν ότι απέναντι του έχει τον οιονεί σουλτάνο, τον όποιον εναγκαλίζονται τόσο ο κ. Πούτιν όσο και ο κ. Τραμπ. Εσχάτως δε και ο ομοϊδεάτης του πρωθυπουργού κ. Μερτς και η αδελφική του φίλη κ Λάιεν. Και μόλις προχτές ο φίλος μας κ. Μακρόν, ο οποίος πρότεινε μάλιστα τα στρατεύματα του δημοκράτη Ερντογκάν να φυλάξουν τα ουκρανορωσικά σύνορα. Και ο Αλλάχ να φυλάξει το Αιγαίο και την Κύπρο. Διότι οι ως άνω κορυφαίοι των προθύμων δεν δείχνουν την παραμικρή προθυμία να μας υπερασπίσουν. Το αντίθετο, όπως φαίνεται. Δυστυχώς από το αλήστου μνήμης «Βυθίσατε το Χόρα» έχουμε πάει τώρα στο «Η χώρα βυθίζεται». Και το πολιτικό προσωπικό χτενίζεται.
