Στις κριτικές σε βάρος του σχετικά με το κόστος της θητείας του στη θέση του υπουργού Οικονομικών απαντά ο Γιάνης Βαρουφάκης με άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», με τίτλο «Πόσο κόστισα»;
«Αν ήμουν “καλός πολιτικός” θα χρησιμοποιούσα τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για να “αποδείξω ότι, επί υπουργίας μου, η ανάκαμψη ενισχύθηκε με τον ρυθμό της να ξεπετάγεται την περίοδο Απριλίου- Ιουνίου στο 1,6%- πιο ψηλά από τον αριθμό που υποσχόταν (1,4%) η κυβέρνηση Σαμαρά για την ίδια περίοδο!. Δεν είμαι όμως “καλός πολιτικός” καθώς επιμένω να λέω την αλήθεια. Κι η αλήθεια είναι ότι η ελληνική οικονομία δεν ανέκαμψε επί υπουργίας μου. Όπως βεβαίως δεν υπήρξε καμία ανάκαμψη το 2014 επί ημερών των κ. Σαμαρά- Χαρδούβελη» γράφει ο κ. Βαρουφάκης, που κάνει λόγο για οφθαλμαπάτη της στατιστικής.
«Η κυβέρνησή μας δεν επέστρεψε λοιπόν τη χώρα στην ύφεση, καθώς ποτέ δεν βγήκαμε από την ύφεση» γράφει. Στο ερώτημα αν «αρνήθηκε τη “δόση” της τρόικας και “έχασε” τα 10,9 δισ. του ΤΧΣ», κάνει λόγο για διαστρέβλωση της θέσης του ότι «δεν θα συνηγορήσουμε σε άλλο ένα μεσοπρόθεσμο αδιέξοδο μόνο και μόνο για να πάρουμε 7,1 δισ. τώρα και να τα δώσουμε στο ΔΝΤ».
«Τίποτα λοιπόν δεν μου “πήραν”! Απλά η τρόικα συνέχιζε να λειτουργεί βάσει αποικιοκρατικών συμφωνιών που έκανε με προηγούμενες κυβερνήσεις» συνεχίζει. Αναφερόμενος στα περί κλεισίματος των τραπεζών ως διαπραγματευτικό χαρτί, με αποτέλεσμα την αύξηση των αναγκών κεφαλαιοποίησής τους κατά 15 δισ., τονίζει ότι οι τράπεζες έκλεισαν επειδή το Eurogroup της 27ης Ιουνίου «αποφάσισε να τιμωρήσει την κυβέρνησή μας και τον γενναίο ελληνικό λαό». Επίσης, αναφέρει ότι «δεν ήθελαν να παραδεχθούν (Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη) ότι το 2012 υποτίμησαν το πρόβλημα με τα “κόκκινα δάνεια”...έτσι περίμεναν την κατάλληλη ευκαιρία για να φορτώσουν και αυτήν την εγκληματική αστοχία τους στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ».
Όσον αφορά στο «συνολικό “κόστος” που “επέφερε”» ο ίδιος, γράφει ότι ο επιπρόσθετος δανεισμός που προσέθεσε η εξάμηνη διαπραγμάτευση στα ήδη συμφωνημένα της τρόικας με τις προηγούμενες κυβερνήσεις είναι μηδενικός. «Το 2ο Μνημόνιο προέβλεπε πως την περίοδο 2014-2018 απαιτούνταν περί τα 85 δισ. για να χρηματοδοτείται το (μη βιώσιμο) δημόσιο χρέος μας καθώς και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών....το μόνο που άλλαξε με το τρίτο μνημόνιο είναι ότι η τρόικα παραδέχτηκε πως τα χρήματα που είχε υπολογίσει για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ήταν ανεπαρκή και πως, άλλη μια φορά, οι ανόητοι στόχοι της για το πρωτογενές πλεόνασμα θα αστοχούσαν. Έτσι, ρίχνοντας το φταίξιμο στην κυβέρνησή μας, βρήκαν την ευκαιρία να “διορθώσουν” την αριθμητική τους εις βάρος του (ήδη μη βιώσιμου) χρέους μας. Την υπόλοιπη ζημιά την έκανε συνεχιζόμενη ύφεση».
Σχετικά με το προσωπικό κόστος του ίδιου και των συμβούλων του, υπογραμμίζει ότι ο ίδιος έδωσε εντολή να μη χρησιμοποιηθούν οι δύο θωρακισμένες BMW που είχε στη διάθεσή του και να ενεργοποιηθεί η διαδικασία πώλησής τους, και κυκλοφορούσε με τη μηχανή του και με υπηρεσιακό Hyundai δεκαετίας, ενώ όταν πετούσε ταξίδευε στην οικονομική θέση, «την ώρα που στο μπροστινό μέρος του αεροπλάνου συναθροίζονταν ευρωβουλευτές, βουλευτές της αντιπολίτευσης, κ.α.». Για τους συμβούλους του υποστηρίζει κόστισαν «μηδέν» στον ελληνικό λαό, καθώς κανείς δεν έλαβε ούτε ένα ευρώ (James Galbraith, Jeff Sachs, Larry Summers, λόρφος Lamont, Glenn Kim - τον οποίον, υπογραμμίζει, συνέχισε να χρησιμοποιεί η κυβέρνηση μετά την παραίτησή του- και η επενδυτική εταιρεία Lazard, την οποία, γράφει, οι προηγούμενες κυβερνήσεις πλήρωσαν πολλά εκατ. ευρώ, για τις συμβουλές της, που επί υπουργίας μου διέθετε απολύτως δωρεάν και με σημαντικό δικό τους κόστος).
Όσον αφορά στο κόστος μετάβασης της διαπραγματευτικής ομάδας στις Βρυξέλλες και διαμονής τους εκεί, γράφει ότι «νιώθει περήφανος για αυτό το το κόστος», καθώς «ήταν το αντίτιμο της αξιοπρέπειας, καθώς καταργήσαμε τις εισβολές των τροϊκανών στα υπουργεία». Επιπλέον, το «καθαρό»αντίτιμο, προσθέτει, ήταν πολύ μικρό, αν λάβει κανείς υπόψη ότι όταν έρχονταν στην Αθήνα οι τροϊκανοί τη «λυπητερή» πλήρωνε ο Έλληνας φορολογούμενος.
«Τη στιγμή εκείνη που ο κ. Ντάισελμπλουμ...φανέρωσε τη δυσαρέσκειά του...η τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού δεν μου τη συγχωρεί. Με τιμά την οργή της και με ευφάνταστους υπολογισμούς του πόσο “κόστισε” το χαμόγελο που ξαναβρήκαν εκατομμύρια Έλληνες και Ελληνίδες όσο εξελισσόταν η “Άνοιξη της Αθήνας”».