Τη δεκαετία του 1950, μυστηριώδεις λάμψεις φωτός εμφανίστηκαν σε φωτογραφικές πλάκες που τραβήχτηκαν στο Αστεροσκοπείο Palomar της Καλιφόρνιας. Δύο νέες μελέτες υποστηρίζουν ότι αυτές οι λάμψεις δεν ήταν απλώς οπτικά παράσιτα ή φυσικά φαινόμενα, αλλά ίσως προκλήθηκαν από ανακλαστικά αντικείμενα σε υψηλή γήινη τροχιά – πιθανώς συνδεδεμένα με τα λεγόμενα UAP, τον σύγχρονο όρο για τα UFO.
Τα τελευταία χρόνια, η αστρονόμος Μπεατρίζ Βιγιαροέλ από το Nordita του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης και η ερευνητική της ομάδα μελετούν παλιές φωτογραφικές πλάκες, τραβηγμένες πριν από την έναρξη της Διαστημικής Εποχής. Το πρόγραμμα τους, γνωστό ως VASCO (Vanishing and Appearing Sources during a Century of Observations), αξιοποιεί αρχειακό υλικό για να εντοπίσει φαινόμενα που εμφανίζονται ξαφνικά στον ουρανό και μετά εξαφανίζονται τις λεγόμενες «αστρικές μεταβλητότητες» ή transients.
Σύμφωνα με τη Βιγιαροέλ και τον συν-συγγραφέα της μελέτης, Στίβεν Μπρουέλ από το Πανεπιστήμιο Vanderbilt, τα δεδομένα δείχνουν στατιστική συσχέτιση ανάμεσα στις λάμψεις φωτός και τις αναφορές για θεάσεις UFO.
«Υποθέτουμε ότι ορισμένα από αυτά τα φαινόμενα μπορεί να ήταν αντικείμενα σε γήινη τροχιά που, καθώς εισέρχονταν στην ατμόσφαιρα, έγιναν ορατά ως UAP», σημειώνουν οι ερευνητές.
Το VASCO ξεκίνησε με στόχο να εντοπίσει άστρα που «εξαφανίζονται» κάτι που θα μπορούσε να υποδεικνύει, για παράδειγμα, τη δημιουργία μιας μαύρης τρύπας χωρίς έκρηξη supernova. Ωστόσο, η ανάλυση οδήγησε σε πιο παράδοξα αποτελέσματα: ορισμένες από τις λάμψεις φαίνεται να προέρχονταν από μεταλλικά, επίπεδα αντικείμενα που αντανακλούσαν το φως του Ήλιου, σε εποχή που δεν υπήρχαν ακόμη τεχνητοί δορυφόροι.
«Γνωρίζουμε σήμερα ότι οι σύντομες λάμψεις φωτός οφείλονται συχνά σε ανακλάσεις από δορυφόρους ή διαστημικά συντρίμμια», εξηγεί η Βιγιαροέλ. «Όμως οι συγκεκριμένες φωτογραφικές πλάκες τραβήχτηκαν πριν το 1957 πριν από την εκτόξευση του Sputnik 1.»
Η ομάδα ανέλυσε πάνω από 106.000 τέτοιες λάμψεις που εμφανίστηκαν και εξαφανίστηκαν σε μία μόνο λήψη μεταξύ 1951 και 1957. Εντυπωσιακά, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι λάμψεις αυτές ήταν 68% πιο πιθανό να καταγραφούν την επόμενη ημέρα από μια πυρηνική δοκιμή.
«Η συσχέτιση ήταν απροσδόκητα ισχυρή», λέει ο Μπρουέλ. «Ιδίως το γεγονός ότι οι περισσότερες εμφανίσεις συνέβησαν την επόμενη ακριβώς ημέρα μετά τις δοκιμές.»
Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η στατιστική σύνδεση με αναφορές θεάσεων UFO: για κάθε επιβεβαιωμένη αναφορά UAP, οι λάμψεις στις φωτογραφίες αυξάνονταν κατά 8,5%.
Σε δεύτερη μελέτη, που συνυπογράφουν ερευνητές από την Αλγερία, την Ινδία, τη Νιγηρία, την Ισπανία, την Ελβετία, την Ουκρανία και τις ΗΠΑ, εντοπίστηκε ένα εντυπωσιακό εύρημα: μια από αυτές τις λάμψεις συνέπεσε με το κύμα θεάσεων ιπτάμενων δίσκων στην Ουάσινγκτον, στις 27 Ιουλίου 1952.
Η λάμψη αυτή, όπως και άλλες, καταγράφηκε ως σειρά από πολλαπλά αναλαμπόντα σημεία κατά μήκος μιας στενής λωρίδας του ουρανού κάτι που, σύμφωνα με τη Βιγιαροέλ, υποδεικνύει επίπεδα και εξαιρετικά ανακλαστικά αντικείμενα που κινούνταν ψηλά και αντανακλούσαν το φως του Ήλιου. Το γεγονός ότι τέτοια φαινόμενα δεν εμφανίζονται σε περιοχές του ουρανού που βρίσκονται στη σκιά της Γης ενισχύει την υπόθεση των ηλιακών ανακλάσεων.
«Δεν μπορείς να έχεις τέτοιου είδους λάμψεις από στρογγυλά αντικείμενα, όπως αστεροειδείς ή κόκκους σκόνης», τονίζει η Βιγιαροέλ. «Μόνο κάτι πολύ επίπεδο και εξαιρετικά ανακλαστικό μπορεί να αντανακλά το ηλιακό φως με μια τόσο σύντομη και έντονη λάμψη.»
Πηγή: Space
