Σε μία σπάνια εφαρμογή του άρθρου 525 ΚΠΔ περί επανάληψης της διαδικασίας για τη «διάσπαση του αμετακλήτου» ο Αρειος Πάγος δικαίωσε μία γυναίκα η οποία γέννησε στις φυλακές Θήβας, αφού οι συνήγοροί της κατάφεραν να εντοπίσουν ένα στοιχείο «οψιφανές», ένα στοιχείο δηλαδή που ήταν άγνωστο στους δικαστές που εξέδωσαν την καταδικαστική απόφαση.
Η Elena P. έμεινε 1.763 ημέρες στη φυλακή και γέννησε εκεί αλλά, όπως αποκαλύπτει το dikastiko.gr, σε μία σπάνια εφαρμογή διάταξης του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας αποφασίστηκε επανάληψη δίκης από τον Άρειο Πάγο λόγω δικαστικής πλάνης.
Ειδικότερα, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε την αίτηση επανάληψης της διαδικασίας, η οποία έγινε δεκτή (με σύμφωνη εισαγγελική πρόταση) και η καταδικασθείσα όχι μόνον κηρύχθηκε τελικώς αθώα, μετά από 5 έτη εγκλεισμού στις φυλακές, αλλά της επιδόθηκε και αποζημίωση.
Είχε κατηγορηθεί μετά από επιχείρηση της αστυνομίας τον Φεβρουάριο του 2012 στον Ταύρο της Αττικής, στο πλαίσιο της οποίας εξαρθρώθηκε κύκλωμα προώθησης αλλοδαπών στο εξωτερικό. Στον χώρο, οι αστυνομικοί εντόπισαν ένα Peugeot μαύρο, το οποίο τράπηκε σε φυγή και έτσι η οδηγός διέφυγε της αυτόφωρης σύλληψης. Οι αστυνομικοί είχαν συγκρατήσει τις πινακίδες του αυτοκινήτου.
Μετά από αναζήτηση των πινακίδων, προέκυψε ότι το αυτοκίνητο ανήκε στην Elena P. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα πρόσωπα, που ενεπλάκησαν στην υπόθεση, η Elena P. δεν συνελήφθη στο πλαίσιο του αυτοφώρου. Πολλούς μήνες μετά, τον Δεκέμβριο του 2012, εκδόθηκε εναντίον της ένταλμα σύλληψης, οδηγήθηκε στον ανακριτή και της επιβλήθηκε προσωρινή κράτηση. Η Elena P. ήταν έγκυος και το παιδί γεννήθηκε όσο ήταν κρατούμενη στις φυλακές της Θήβας.
Η ίδια από την πρώτη στιγμή, αρνήθηκε ότι συμμετείχε στο κύκλωμα διακίνησης αλλοδαπών. Υποστήριξε ότι είχε παραδώσει το όχημα σε τρίτο πρόσωπο και είχε ξεκινήσει τη διαδικασία μεταβιβάσεώς του ενώπιον ΚΕΠ (είχε δημόσιο έγγραφο προς τούτο), πλην η διαδικασία αυτή δεν είχε ολοκληρωθεί, γι’ αυτό και το αυτοκίνητο συνέχιζε να εμφανίζεται τυπικώς στο όνομά της.
Παρά ταύτα δεν έγινε πιστευτή, κρατήθηκε και καταδικάστηκε τόσο σε πρωτοβάθμιο όσο και σε δευτεροβάθμιο βαθμό. Ειδικότερα, με τη δευτεροβάθμια απόφαση του Πενταμελούς, για τα κακουργήματα Εφετείου Αθηνών 2741/2017, κηρύχθηκε ένοχη για τα αδικήματα της α) συμμορίας και β) της άμεσης συνέργειας στο κακούργημα της παραλαβής, μεταφοράς και προώθησης αλλοδαπών λαθρομεταναστών από το εσωτερικό της χώρας στο εξωτερικό. Με την απόφαση αυτή, της επιβλήθηκε φυλάκιση 37 ετών και έξι μηνών, εκ των οποίων εκτιτέα τα δέκα 10 έτη.
Κατά την ακροαματική διαδικασία πάντως η εισαγγελέας της έδρας είχε προτείνει την απαλλαγή της λόγω αμφιβολιών, ενώ και οι αστυνομικοί που εξετάστηκαν ως μάρτυρες στο ακροατήριο διατήρησαν σοβαρές επιφυλάξεις για το εάν ήταν πράγματι το πρόσωπο το οποίο οδηγούσε το επίμαχο Peugeot.
Το «οψιφανές» στοιχείο
Μετά την αποφυλάκισή της, αποφάσισε να διεκδικήσει το δίκιο της και να ζητήσει επανάληψη της δίκης και για το λόγο αυτό όρισε ως συνήγορό της τον δικηγόρο Αθηνών, Στέλιο Γ. Παναγιωτάκη.
Ωστόσο, η Elena P. είχε καταδικαστεί αμετάκλητα, επομένως οι επιλογές ήταν περιορισμένες και θα έπρεπε να αποδειχθεί η «διάσπαση του αμετακλήτου», όπως λέγεται και προβλέπεται στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας ο θεσμός της επανάληψης της διαδικασίας (άρθρο 525), πλην όμως οι σχετικές αιτήσεις γίνονται σπάνια δεκτές.
Για την παραδοχή μιας αιτήσεως επανάληψης της διαδικασίας πρέπει να προσκομιστεί ένα στοιχείο «οψιφανές», ένα στοιχείο δηλαδή, που ήταν άγνωστο στους δικαστές που εξέδωσαν την καταδικαστική απόφαση. Παράλληλα, τονίζεται πως το στοιχείο αυτό πρέπει να είναι τόσο καταλυτικό, που να καθίσταται φανερό ότι κάποιο πρόσωπο καταδικάστηκε άδικα.
Αποφασίστηκε, λοιπόν, να αναζητηθεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς του Peugeot, από τις 04.02.2012 κι έκτοτε. Η Elena P. (διά του συνηγόρου της) υπέβαλε αίτηση στη Γενική Διεύθυνση Μεταφορών και Επικοινωνιών της Περιφέρειας Αττικής προκειμένου να ενημερωθεί για το ποιος εφέρετο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου, μετά από εκείνη, πλην αυτή απορρίφθηκε χάριν προστασίας προσωπικών δεδομένων.
Εν όψει αυτού, απευθύνθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, και χορηγήθηκε εισαγγελική παραγγελία για παροχή αντιγράφων όλων των εγγράφων του φακέλου που αφορούσε το συγκεκριμένο ΙΧ.
Εμφανίστηκε στο ΚΕΠ, ενώ κρατείτο στις φυλακές - Οι πραγματικοί δράστες
Από τη μελέτη, λοιπόν, του φακέλου, προέκυψε το εξής αποκαλυπτικό. Ενώ η διαδικασία μεταβίβασης του οχήματος είχε μεν εκκινήσει, δεν είχε όμως ολοκληρωθεί. Η Elena P. συνελήφθη στις 19.12.2012. Ωστόσο, στον φάκελο, υπήρχε ένα έγγραφο στο οποίο η Elena P. εφέρετο να εμφανίζεται ενώπιον του ΚΕΠ Περιστερίου στις 08.01.2013 και να συμμετέχει, αυτοπροσώπως, στην ολοκλήρωση της μεταβίβασης.
Το έγγραφο είχε υπογραφεί ενώπιον ΚΕΠ, θεωρηθέντος του γνησίου της υπογραφής της. Όμως, στις 08.01.2013, όταν η Elena P. υποτίθεται ότι εμφανίστηκε στο ΚΕΠ Περιστερίου για να ολοκληρώσει τη διαδικασία μεταβίβασης του οχήματος (η εμφάνιση δε αυτή αποδεικνύεται από τη βεβαίωση υπαλλήλου του ΚΕΠ), ήταν προσωρινώς κρατούμενη στις φυλακές της Θήβας!
Έτσι, φανερώθηκε ότι η πορεία της δικογραφίας «παρακολουθείτο» στενά από την πραγματική δράστιδα και το περιβάλλον της, ώστε λίγες μέρες αφού πληροφορήθηκαν τη σύλληψη και προφυλάκιση της -απολύτως αμέτοχης- Elena P. έσπευσαν να ολοκληρώσουν τη μεταβίβαση, που είχαν, δολίως, αφήσει ανολοκλήρωτη, προκειμένου να χρησιμοποιήσουν το όχημα σε αξιόποινη δραστηριότητα και να εμφανίζεται ότι αυτό ανήκει σε άσχετο τρίτο πρόσωπο.
«Δεν υπάρχει εξοικείωση με το ενδεχόμενο δικαστικής πλάνης»
Όπως ανέφερε ο συνήγορος της Στ. Παναγιωτάκης «μετά την αθώωσή της, στην Elena P. επιδικάσθηκε αποζημίωση για την άδικη κράτησή της. Δυστυχώς, όπως είναι φανερό και από αυτή την υπόθεση, δεν υπάρχει αρκετή εξοικείωση με το ενδεχόμενο της δικαστικής πλάνης».
Σύμφωνα με την απόφαση μετά τα νέα στοιχεία η αίτηση επανάληψης της δίκης έγινε δεκτή από το Συμβούλιο του Αρείου Πάγου (με σύμφωνη εισαγγελική πρόταση), με την απόφαση 518/2023 και η Elena P. κηρύχθηκε τελικώς αθώα. Σύμφωνα με τις παραδοχές της απόφασης:
«… Επομένως, η αιτούσα επικαλείται έγγραφα από τα οποία προκύπτει ότι, ενώ κατά την 8-1-2013, αυτή ήταν προσωρινά κρατούμενη (από 19-12-2012 έως την 4-7-2013) και ως εκ τούτου ήταν αδύνατον να κυκλοφορεί ελεύθερη, άγνωστη δράστιδα εμφανίσθηκε στο ΚΕΠ Περιστεριού Αττικής, όπου χρησιμοποιώντας τα δικά της στοιχεία (απούσας) και δελτίο ταυτότητας με αριθμό …, ενώ η ίδια (αιτούσα) δεν κατείχε ελληνική ταυτότητα, αλλά μόνον διαβατήριο της Ρωσικής Ομοσπονδίας με αριθμό …, έθεσε στην από 8-1-2013 υπεύθυνη Δήλωση την υπογραφή της, με βεβαίωση μάλιστα του γνησίου αυτής από αρμόδιο υπάλληλο του ΚΕΠ. Ακολούθως, με την ως άνω υπεύθυνη Δήλωση, φέρεται η αιτούσα να εξουσιοδοτεί τον … του …, να μεταβιβάσει το υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας … αυτοκίνητο, το οποίο όμως αυτή (αιτούσα) σύμφωνα με την από 30-1-2012 βεβαίωση υποβολής αιτήματος προς την οικεία Διεύθυνση Μεταφορών Αττικής, περί μεταβίβασης και έκδοσης άδειας κυκλοφορίας, μέσω ΚΕΠ, είχε ήδη πωλήσει και παραδώσει σε τρίτο άτομο, με στοιχεία …, ήτοι πριν την χρησιμοποίησή του ως άνω οχήματος στα επίδικα αδικήματα της 4-2-2012, για τα οποία της αποδόθηκε συμμετοχή και καταδικάσθηκε. Περαιτέρω, με την από 13-1-2013 όμοια υπεύθυνη δήλωση του αναφερόμενου ως αγοραστή επί αντιγράφου της άδειας κυκλοφορίας του ανωτέρω αυτοκινήτου, με στοιχεία … του … και της …, με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής αυτού, ο τελευταίος φέρεται να έχει εξουσιοδοτήσει επίσης τον ως άνω … α.λ.σ., για να προβεί στην ολοκλήρωση της διαδικασίας μεταβίβασης του ως άνω οχήματος, σε χρόνο κατά τον οποίο η αιτούσα ήταν προσωρινά κρατούμενη για την υπόθεση αυτή.
Από το σκεπτικό και τα πρακτικά της δίκης, μετά την οποία εκδόθηκε η ως άνω προσβαλλόμενη 2741/2017 απόφαση του Α’ Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, δεν προκύπτει ότι το Δικαστήριο για να καταλήξει στην προαναφερθείσα καταδικαστική για την αιτούσα απόφασή του έλαβε υπόψη του τα ως άνω έγγραφα, τα οποία εξάλλου, ήσαν άγνωστα στους δικαστές που δίκασαν, αφού περιήλθαν σε γνώση της αιτούσης μετά την αμετάκλητη καταδίκη της, κατόπιν της από 29-10-2021 σχετικής εισαγγελικής παραγγελίας προς την Διεύθυνση Μεταφορών Αττικής, για την χορήγησή του και την πιστοποίηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του ως άνω αυτοκινήτου.
Τα παραπάνω επικαλούμενα από την αιτούσα νεότερα γεγονότα και στοιχεία, συνδυαζόμενα μάλιστα με αυτά που προσκομίσθηκαν και λήφθηκαν υπόψη από τον ως άνω δικαστήριο που εξέδωσε την καταδικαστική απόφαση, γίνεται φανερό, λόγω της βαρύτητάς τους, ότι αν είχαν ληφθεί υπόψη και συναξιολογηθεί, θα οδηγούσαν στην αθώωση της αιτούσας για τα αδικήματα που της αποδόθηκαν…[…]».
Πηγή: Dikastiko