Όταν η Αλίσια Γκριγκς βγαίνει έξω από το σπίτι της στη Φλόριντα, έρχεται αντιμέτωπη με μια απρόσμενη έφοδο: κουνέλια με κεφάλι λιονταριού.
Τα κουνελάκια, που έχουν μια εντυπωσιακή χαίτη γύρω από τα κεφάλια τους, θέλουν το φαγητό που κουβαλάει η Γκριγκς. Εκείνη αντιπροσωπεύει τις καλύτερες πιθανότητες επιβίωσής τους, όχι μόνο επειδή έχει φαγητό αλλά και γιατί διαθέτει το σπίτι όπου αυτή η εξημερωμένη φυλή θα ήθελε να ζήσει, μακριά από αυτοκίνητα, γάτες, γεράκια, τη ζέστη της Φλόριντα και πιθανούς εξολοθρευτές που έχουν προσληφθεί από την κυβέρνηση.
Η Γκριγκς πρωτοστατεί στις προσπάθειες να συγκεντρώσει τα 20.000 έως 40.000 δολάρια, τα χρήματα δηλαδή που θα κόστιζε μια ομάδα διάσωσης για να μαζέψει, να στειρώσει, να εμβολιάσει, να βρε καταφύγιο και στη συνέχεια να δώσει πρς υιοθεσία τα 60 έως 100 κουνελάκια που κατοικούν τώρα σε μια κοινότητα στην πόλη Wilton Manors.
Είναι απόγονοι μιας ομάδας κουνελιών που μια εκτροφέας άφησε παράνομα όταν έφυγε πριν από δύο χρόνια. «Πρέπει να σωθούν. Προσπαθήσαμε να πείσουμε την πόλη να το κάνει, αλλά απλώς κωλυσιεργεί», είπε η Γκριγκς. «Νομίζουν ότι αν το κάνουν αυτό, θα αναγκαστούν να απαλλαγούν από τα ιγκουάνα και από οτιδήποτε άλλο ενοχλεί τον κόσμο».
Ωστόσο η σύλληψη, η θεραπεία και η εύρεση σπιτιών για αυτά δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Λίγοι κτηνίατροι περιθάλπουν κουνέλια και πολλοί υποψήφιοι ιδιοκτήτες διστάζουν όταν μάθουν πόση φροντίδα χρειάζονται τα ζώα.
«Οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι είναι εξωτικά κατοικίδια και περίπλοκα. Έχουν ένα περίπλοκο πεπτικό σύστημα και πρέπει να ακολουθούν ειδική διατροφή», δήλωσε η Γκριγκς που είναι κτηματομεσίτης. «Δεν μπορείς απλώς να τους πετάξεις τα απομεινάρια από το μεσημεριανό τραπέζι».
Η Wilton Manors δίνει στην Γκριγκς και σε άλλους υποστηρικτές του χρόνο να συγκεντρώσουν χρήματα για να μεταφέρουν τα κουνέλια κάπου αντί αυτά να εξοντωθούν, παρόλο που η δημοτική επιτροπή ψήφισε τον Απρίλιο να κάνει ακριβώς αυτό, αφού έλαβε χρήματα ύψους 8.000 $ από μια εταιρεία παγίδευσης.
Η ψηφοφορία έγινε μετά από παράπονα ορισμένων κατοίκων ότι τα κουνέλια σκάβουν τρύπες, μασούν καλωδιώσεις εξωτερικών χώρων και αφήνουν περιττώματα σε πεζοδρόμια και δρόμους. Οι επίτροποι της πόλης φοβήθηκαν επίσης ότι τα κουνέλια θα μπορούσαν να εξαπλωθούν σε γειτονικές κοινότητες και πόλεις και να αποτελέσουν κίνδυνο για την κυκλοφορία, αν βγουν σε μεγάλους δρόμους.
«Η ασφάλεια αυτού του πληθυσμού κουνελιών είναι υψίστης σημασίας για την πόλη, και οποιαδήποτε απόφαση κι αν παρθεί θα είναι βέβαιο ότι θα δούμε αυτά τα κουνέλια να δίνονται στα χέρια ανθρώπων που έχουν πάθος κι όρεξη να παρέχουν την απαραίτητη φροντίδα και αγάπη σε αυτά τα κουνέλια», δήλωσε η αστυνομία.
Το περιβάλλον της Φλόριντα δεν είναι φιλικό προς το συγκεκριμένο είδος κουνελιών. Αντί για τα 7 με 9 χρόνια που ζουν όταν στεγάζονται σε σπίτια, η ζωή τους σε εξωτερικούς χώρους είναι άσχημη, βάναυση και σύντομη..
Το βαρύ τρίχωμα τους κάνει να υπερθερμαίνονται κατά τη διάρκεια των καλοκαιριών της Φλόριντα και η έλλειψη φόβου τους κάνει εύκολη λεία για τα αρπακτικά. Το τσιμπολόγημα στο γρασίδι δεν είναι μια υγιεινή διατροφή. Οι ασθένειές τους μένουν χωρίς θεραπεία. Χρειάζονται ιδιοκτήτες να τα φροντίζουν.
Μια μεγάλη ομάδα κουνελιών μαζεύτηκε στον δρόμο του Γκέιτορ Κάρτερ, ο οποίος τους βγάζει φαγητό. Είπε ότι τα κουνελάκια φέρνουν χαρά στη γειτονιά και τα δύο μικρά εγγόνια του λατρεύουν να τους δίνουν καρότα.
«Οι άνθρωποι περνούν, σταματούν, τα αγαπούν, τα ταΐζουν», είπε ο Κάρτερ. «Δεν με ενοχλούν. Έχουμε μερικά Airbnb εδώ και οι άνθρωποι (επισκέπτες) μένουν έκπληκτοι που τα κουνέλια τους πλησιάζουν».
Ένας άλλος κάτοικος βέβαια, ο Τζον Κινγκ, είπε ότι θέλει να φύγουν τα κουνέλια σύντομα. Σκάβουν στην αυλή του με αποτέλεσμα να έχει ξοδέψει 200 δολάρια για να επισκευάσει τα εξωτερικά φώτα του, αφού κατέστρεψαν την καλωδίωση. Αγόρασε απωθητικό κουνελιού, αλλά δεν πέτυχε και το σκυλάκι πουυ έχει δεν τα φοβίζει: «Είναι ο καλύτερος τους φίλος».
«Κάθε πρωί, σηκώνομαι και το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να καλύπτω τις τρύπες και να τα διώχνω από την πίσω αυλή. Μου αρέσουν, απλώς εύχομαι να πάνε κάπου αλλού», είπε ο Κινγκ. «Αν μπορούσαν να διασωθούν θα ήταν υπέροχο».