Η μεταβατική περίοδος την οποία βιώνουμε, αντανακλάται και στην πολιτική και ιδεολογική πραγματικότητα, και θέτει τη σφραγίδα της στη συγκυρία. Μπορούμε να δούμε κάποια τέτοια χαρακτηριστικά και στην πολιτική σκηνή και στην κοινωνία.
Στην πολιτική σκηνή, η απόσταση ανάμεσα στους εκλεγμένους αντιπροσώπους και το λαϊκό σώμα εξακολουθεί να διευρύνεται, ανεξαρτήτως πολιτικού στίγματος. Τη συμφωνία των Πρεσπών ψήφισε η Βουλή σε ξεκάθαρη αναντιστοιχία με τη λαϊκή βούληση. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι η (οριακή μεν, αλλά) υπερψήφιση, έβγαλε τότε από δύσκολη θέση και τη νυν κυβέρνηση, που δε χρειάστηκε να την υποστηρίξει, αλλά τη δέχτηκε στην πράξη δίχως να την αμφισβητεί.
Η συγκυρία της πρώτης τετραετίας επέτρεψε στην και τώρα κυβέρνηση να ασκήσει μια πολιτική που ανταποκρινόταν, σε κάποια σημεία, στο λαϊκό αίσθημα, όπως με την εξωτερική πολιτική αποτροπής απέναντι στην Τουρκία. Αυτό της έδωσε μια καλή μαρτυρία, που σε συνδυασμό με την ανυπαρξία αντιπολίτευσης κι επεξεργασμένης εναλλακτικής πολιτικής βασισμένης στο όραμα κι όχι απλά στην εξ αντανακλάσεως δράση, την πρόβαλε ως τη μόνη εφικτή λύση απέναντι στην αφασία της αντιπολίτευσης. Όμως επρόκειτο για πολιτική δίχως όραμα.
Η εκλογική της επιτυχία όμως, ερμηνεύτηκε λάθος. Θεωρήθηκε λευκή επιταγή, που σε συνδυασμό με την έλλειψη αντιπάλου οδήγησε σε επιστροφή στις πολιτικές του φοβικού κατευνασμού απέναντι στην Τουρκία, σε αλαζονική άσκηση πολιτικής στο εσωτερικό και σε άρνηση να αφουγκραστεί τη λαϊκή βούληση. Σε συνεργασία μάλιστα με την αντιπολίτευση, προώθησε την υλοποίηση αιτημάτων νεοταξικών κέντρων σε σχέση με την τεκνοθεσία των ομοφυλόφιλων, σε πλήρη αντίθεση με την κοινωνία που τους ανέδειξε ως αντιπροσώπους της. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο συγκεκριμένο θέμα, η αντίθεση στη Βουλή διαπέρασε οριζόντια όλο το πολιτικό φάσμα, καθώς το σχήμα δεξιά-αριστερά ή προοδευτικοί-συντηρητικοί δε λειτούργησε εδώ: Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν μαζί με την κυβέρνηση, το ΚΚΕ αντιτάχθηκε όπως και η ΝΙΚΗ, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ κλπ.
Εδώ φαίνεται και μια αδυναμία της κοινωνίας όμως, καθώς δεν έχει μπορέσει να επεξεργαστεί μια πρόταση εναλλακτική στις υφιστάμενες: Ψηφίζει Νέα Δημοκρατία όχι γιατί την εκφράζει, αλλά γιατί θέλει να αποφύγει μιαν επανάληψη της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ως μικρότερο κακό.
Αδυνατεί όμως προς το παρόν να διαμορφώσει μια πρόταση που θα την εκφράζει. Οι ιδέες υπάρχουν πλειοψηφικά: η αντίσταση στην Τουρκία, στη διάλυση του κοινωνικού ιστού, στην εργασιακή εκμετάλλευση, η ανάγκη αλλαγής του οικονομικού μοντέλου σε μια πιο παραγωγική κατεύθυνση, η εμπέδωση της ασφάλειας στην καθημερινότητα, της βελτίωσης του δημόσιου Πανεπιστημίου. Όμως η πλειοψηφία σιωπά, δεν οργανώνεται, και το κενό καλύπτουν οργανωμένες μειοψηφίες που επιβάλλουν τα δικά τους προτάγματα.
Όμως το κενό που πρέπει να καλυφθεί είναι αυτό της πολιτικής σκηνής. Και εκεί οφείλει ο λαός να δώσει τη λύση. Δυστυχώς, η αδράνεια σε αυτή τη συγκυρία δε μπορεί να είναι επιλογή. Οι απειλές που δέχεται η κοινωνία και η πατρίδα είναι εξαιρετικά σοβαρές, και μόνο η συγκροτημένη πολιτική δράση, με νέες προτάσεις στο πολιτικό σκηνικό, μπορεί να δώσει ελπίδες αντιστροφής της πορείας προς την εξαφάνιση.