«Ο Γιώργος του Κέδρου»: Ένα ταξίδι στη Δονούσα της δεκαετίας του ’70

Ένα προσωπικό ταξίδι στον χρόνο μέσα από τις ματιές δύο γενεών κινηματογραφιστών, στο νησί της Δονούσας από τη δεκαετία του ’70 ως σήμερα.

Ο Γιώργος Κολόζης πήγε για πρώτη φορά στη Δονούσα το 1972, όταν δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα ούτε τουρισμό το νησί. Μένοντας μόνος του στην παραλία του Κέδρου, απέκτησε το προσωνύμιο «Ο Γιώργος του Κέδρου». Ο θάνατός του το 2009, οδήγησε τον γιο του Γιάννη να συνεχίσει το έργο του, δημιουργώντας μια ιστορία στην οποίο ο χρόνος αντιμετωπίζεται ως μια αναθεώρηση της παρούσας στιγμής.

Διαφήμιση

Το ντοκιμαντέρ των Γιάννη και Γιώργου Κολόζη «Ο Γιώργος του Κέδρου», μετά τη συμμετοχή του σε φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού, με μια σειρά διακρίσεων στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η υποψηφιότητά του για καλύτερο Ντοκιμαντέρ από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, θα προβληθεί στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας, στο θερινό Λαΐς, την Πέμπτη 2 και Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου.

Γυρίστηκε από το 1972 ως το 2018, με μια σειρά από διαφορετικές κάμερες, από φιλμ 8μμ ως ψηφιακό 4K, από τον Γιώργο και τον Γιάννη Κολόζη.

«Ο Γιώργος του Κέδρου» είναι ο Γιώργος Κολόζης, συν-σκηνοθέτης της ταινίας αλλά και ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της, μαζί με τους κατοίκους του νησιού. Επισκέφτηκε για πρώτη φορά τη Δονούσα όταν ήταν 19 χρονών, το 1972. Από τότε πήγαινε κάθε χρόνο, κινηματογραφώντας και φωτογραφίζοντας τους ανθρώπους και το τοπίο με μια 8άρα ή μια 16άρα κινηματογραφική μηχανή μέχρι το 1978. Όταν επέστρεψε το 1999 είχαν αλλάξει τόσα πολλά, που αποφάσισε ότι το υλικό αυτό έπρεπε να αποτελέσει ένα ολοκληρωμένο ντοκιμαντέρ. Έτσι, το 2007 πήγαν μαζί ο Γιώργος και ο Γιάννης, ο γιος του, για αυτό που θεωρούσαν ότι θα ήταν το τελικό γύρισμα του ντοκιμαντέρ, ψάχνοντας να βρουν τους ίδιους ανθρώπους από τη δεκαετία του ’70, να ανακαλέσουν τις παλιές αναμνήσεις και να δημιουργήσουν καινούργιες. Ο θάνατος του Γιώργου το 2009 τα έφερε έτσι ώστε να ολοκληρώσει ο Γιάννης το ντοκιμαντέρ. Πήγε μόνος του στη Δονούσα τον Απρίλη του 2010, με μια μηχανή 8mm και έμεινε στην παραλία του Κέδρου σε μια σκηνή, με σκοπό να αναβιώσει την εμπειρία του πατέρα του από το ’70 και επέστρεψε όσες φορές μπορούσε, σε μια προσπάθεια να μελετήσει την εξίσωση χρόνου, χώρου, ανθρώπινης αντίληψης και συναισθημάτων που έχει ως αποτέλεσμα αυτό που ονομάζουμε αναμνήσεις.

Διαφήμιση