Η νέα επίθεση του Αζερμπαϊτζάν στα σύνορα με την Αρμενία και σε πόλεις εντός Αρμενικού εδάφους πραγματοποιείται δύο χρόνια μετά τις αιματηρές συγκρούσεις στο θύλακα του Ναγκόρνο Καραμπάχ, όπου στο πλευρό του Αζέρου δικτάτορα Αλίεφ είχε ταχθεί ο ομόθρησκος Ερντογαν, με αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς και εκτοπισμένους Αρμένιους, υπό την ανοχή της Ρωσίας που δεν ήθελε να διαταράξει την στρατηγική συμμαχία της με την Τουρκία.
Η Αρμενία πληρώνει την κατευναστική πολιτική του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Αντονι Μπλίνκεν, ο οποίος όπως και στην περίπτωση των Ελληνοτουρκικών, προτάσσει την δημιουργική διπλωματία και τον συμβιβασμό, αγνοώντας ότι τα δικτατορικά –αναθεωρητικά καθεστώτα υποχωρούν μόνο στην αποτρεπτική ισχύ και στην παλλαϊκή άμυνα αυτών που επιβουλεύονται, όπως αποδεικνύει η Ουκρανική αντίσταση.
Πληρώνει επίσης την αδράνεια της Ευρωπαϊκής διπλωματίας που νοιάζεται περισσότερο για το Αζέρικο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο -«αγωγό αξιών» χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός μας τον ΤΑΠ ενόψει και της επίσκεψης του Υπουργού Ενέργειας Σκρέκα στο Μπακού για την διασφάλιση της ροής φυσικού αερίου το χειμώνα- παρά για τις ζωές των Αρμενίων.
Εκατό χρόνια μετά την γενοκτονία του από τους Τούρκους, ο Αρμενικός λαός ζει μια ακόμα δοκιμασία προοιωνίζοντας ανάλογες εξελίξεις και στο δικό μας μέτωπο με αντίστοιχους συμβολισμούς. Ας ελπίσουμε πως η δυτική διπλωματία μετά το μάθημα της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία θα πράξει τα δέοντα. Εμείς έχουμε ένα λόγο παραπάνω να είμαστε στο πλευρό των Αρμενίων…