Δεν είναι λίγα τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια σήμερα τα οποία καταβάλουν συνεχώς προσπάθειες για να κάνουν παιδί. Πολλές φορές, το βάρος του προβλήματος πέφτει στην γυναίκα με αποτέλεσμα να μην πραγματοποιούνται οι απαραίτητες εξετάσεις ώστε να ελεγχθεί αντίστοιχα, εάν το πρόβλημα μπορεί να προκύπτει από τον άνδρα. Με λίγα λόγια, ήρθε η ώρα να θέσουμε την ανδρική γονιμότητα στο μικροσκόπιο.
Το θετικό είναι ότι σήμερα, τα δεδομένα έχουν αρχίσει να αλλάζουν. «Όλο και περισσότεροι άνδρες λαμβάνουν επιτέλους τις θεραπείες γονιμότητας που χρειάζονται», λέει ο Λέον Τέλις στο The National Geographic, διευθυντής του προγράμματος ανδρικής υγείας στο νοσοκομείο Mount Sinai της Νέας Υόρκης. Η πρακτική αυτή οφείλεται εν μέρει στη βελτίωση των θεραπευτικών επιλογών, αλλά και στο αυξημένο ενδιαφέρον γύρω από τη σημαντική μείωση των παγκόσμιων αριθμών σπερματοζωαρίων, μια τάση για την οποία δεν έχει δοθεί ακόμα εξήγηση. Ως αποτέλεσμα, περισσότεροι άνδρες αναγνωρίζουν πλέον την ευθύνη τους στα προβλήματα γονιμότητας ενός ζευγαριού και αναζητούν ιατρική φροντίδα.
Γι’ αυτό και είναι σημαντικό να καταρρίψουμε μερικούς μύθους οι οποίοι ενισχύουν την λαθασμένη αντίληψη μας γύρω από το θέμα της ανδρικής γονιμότητας.
Μύθος 1: Η υπογονιμότητα οφείλεται κυρίως στη γυναίκα
Οι άνδρες ευθύνονται αποκλειστικά για την υπογονιμότητα του ζευγαριού μόνο στο 20% των περιπτώσεων, από την άλλη, συμβάλλουν σε άλλο ένα 30 με 40% των προβλημάτων. «Η κοινωνία κατανοεί καλύτερα πλέον ότι οι άνδρες έχουν το ίδιο μερίδιο ευθύνης έστω και κατά το ήμισυ», εξηγεί ο Τέλις. Παράγοντες όπως βιολογικές διαταραχές, ορμονικά προβλήματα και άλλες ιατρικές συνθήκες μπορούν επίσης να επηρεάσουν την ανδρική γονιμότητα.
Μύθος 2: Η ηλικία του άνδρα δεν έχει καμία σημασία
Σε πρόσφατη μελέτη ευρωπαϊκών κέντρων γονιμότητας, οι ερευνητές αφαίρεσαν τον παράγοντα της ηλικίας των γυναικών χρησιμοποιώντας ωάρια από νεαρές δότριες. Αν και οι περισσότεροι άνδρες παρήγαγαν σπέρμα φυσιολογικής μορφολογίας και καλά έμβρυα, η ηλικία εξακολουθούσε να παίζει ρόλο. Οι άνδρες άνω των 45 είχαν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά αποβολών και χαμηλότερα ποσοστά γεννήσεων: μόνο το 35% των διαδικασιών κατέληξε στη γέννηση παιδιού, έναντι 41% στους νεότερους άνδρες.
Μύθος 3: Η τεστοστερόνη αποτελεί μία κατεξοχήν αποτελεσματική θεραπεία γονιμότητα
Παρότι οι όρχεις χρειάζονται υψηλή τοπική συγκέντρωση τεστοστερόνης για να παραγάγουν σπέρμα, η χορήγηση εξωγενούς τεστοστερόνης αυξάνει τα επίπεδα στο αίμα και οδηγεί τους όρχεις σε μείωση της φυσικής παραγωγής της.
Ωστόσο, άνδρες με χαμηλή ενδοορχική παραγωγή τεστοστερόνης μπορούν να ωφεληθούν από άλλες ορμονικές θεραπείες. Ορμόνες όπως η κιτρική κλομιφαίνη, η FSH ή η LH διεγείρουν την παραγωγή τεστοστερόνης εκεί όπου χρειάζεται. Το 80% των ανδρών που λαμβάνουν συνδυαστικές ορμονικές αγωγές εμφανίζουν βελτίωση στα χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης.
Μύθος 4: Ο τρόπος ζωής δεν επηρεάζει απαραίτητα την ανδρική γονιμότητα
Οι τοξίνες, ιδιαίτερα από το αλκοόλ και το κάπνισμα, επηρεάζουν σημαντικά την ποιότητα του σπέρματος. Σύμφωνα με το δημοσίευμα του Conversation, σημαντικό ρόλο παίζει επίσης το σωματικό βάρος και η φυσική δραστηριότητα: οι άνδρες με αυξημένο δείκτη μάζας σώματος έχουν συχνότερα μειωμένη κινητικότητα σπερματοζωαρίων. Η άσκηση βελτιώνει την παραγωγή σπέρματος, αλλά απαιτείται μέτρο, καθώς η υπερβολικά έντονη προπόνηση μπορεί να απορρυθμίσει τις ορμόνες.
Σε γενικές γραμμές, ο συνδυασμός ενός υγιεινού τρόπου ζωής αποτελεί πάντοτε την ασφαλέστερη λύση. Από την άλλη, χρειάζεται να αποδομήσουμε σταδιακά ένα ακόμα κοινωνικό «ταμπού» το οποίο περιστρέφεται γύρω από την την ικανότητα του μέσου άνδρα στην γονιμοποίηση.
Με πληροφορίες από The National Geographic, The Conversation
