Οι σκύλοι δεν βλέπουν όπως εμείς. Έχουν διχρωματική όραση: ξεχωρίζουν καθαρά μπλε και κίτρινο, ενώ κόκκινο και πράσινο τους φαίνονται θαμπά, προς καφέ/γκρι (Neitz, 1989· Siniscalchi, 2017). Σε δοκιμές διάκρισης, τα σκυλιά βασίστηκαν περισσότερο στο χρώμα παρά στη φωτεινότητα, κάτι που εξηγεί γιατί τα κίτρινα/μπλε παιχνίδια φαίνεται να είναι ιο διακριτά από τα πράσινα/κόκκινα στο γρασίδι (Kasparson et al., 2013).
Η ευκρίνειά τους είναι χαμηλότερη από τη δική μας (περίπου 20/75) αλλά έχουν μεγάλο πεδίο όρασης (~240°) . Επίσης βλέπουν πιο καθαρά στο ύψος των ματιών τους, και όχι πολύ πάνω η πολύ κάτω. Αν κρατάς το παιχνίδι πολύ χαμηλά ή πολύ κοντά στη μύτη, μπορεί να μην το «πιάνει» καλά με τα μάτια. Βοηθά να το κρατάς λίγο μπροστά και στο ύψος των ματιών του, ώστε να πέσει στη ζώνη που βλέπει καθαρά. Αν είσαι υπερβολικά κοντά, κάνε μισό βήμα πίσω και άφησέ τον να εστιάσει. Όταν «δείχνεις» με το χέρι, τα σκυλιά συνήθως καταλαβαίνουν καλύτερα τα αντικείμενα και ας έχουν αρκετή απόσταση μεταξύ τους (Soproni et al., 2002· Miklósi et al., 1998).
Συνοπτικά:
Διάλεξε κίτρινα ή μπλε παιχνίδια. Στο γρασίδι προτίμησε κίτρινο· σε σκούρες επιφάνειες, μπλε. Δείξε το αντικείμενο μπροστά και στο ύψος των ματιών, όχι κολλητά στη μύτη ή στο έδαφος. Αν χρειάζεται, πάρε λίγο χώρο για πιο καθαρή εικόνα. Και όταν θες να του «δείξεις» τι να πάρει, φέρε το δάχτυλο κοντά στον στόχο και άφησε αρκετή απόσταση ανάμεσα στα αντικείμενα. Με σωστό χρώμα και σωστή παρουσίαση, ο σκύλος «βλέπει» πραγματικά αυτό που του ζητάς — και το παιχνίδι αλλά και η εκπαίδευση γίνονται αμέσως πιο εύκολα.
