Επανέρχομαι σήμερα στο θέμα της Αλάσκας που συζητούσα χθες στην εκπομπή μας HUFF TROLLS με τον καρδιακό μου φίλο και εξαιρετικό συνάδελφο Πάνο Κολιοπάνο. Είναι απολύτως αντιληπτό ότι ανεξάρτητα με το τί κάνει ο Τραμπ, έχοντας απέναντί τον Πούτιν. ο οποίος, μας αρέσει δε μας αρέσει, σαφέστατα έχει πολύ πιο έμπειρο πολιτικό μυαλό από τον USA ομόλογό του, το ζήτημα παραμένει με πολλά ερωτηματικά στο απόλυτο κενό μυαλού που υπάρχει στα ψηλά μπαλκόνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σήμερα μια μικρή ομάδα ευρωπαίων «ηγετών» (και σκοπίμως βάζω εισαγωγικά στην λέξη «ηγέτες»), θα έχει τηλεδιάσκεψη με τον αμερικανό Πρόεδρο. Ανάμεσα τους και η υποτιθέμενη επικεφαλής της Ε.Ε. Ούρσουλα Φον Ντερ Λαίνεν. (Ότι πιο αδόκιμο έχει περάσει από αυτό το πόστο, με πολλές και ποικίλες αντιδράσεις ακόμα και στο Ευρωκοινοβούλιο , αλλά εκείνη εκεί. Ακλόνητη/ακούνητη).
Οι ευρωπαίοι είναι βέβαιο ότι θα ζητήσουν από τον Ντόναλντ Τραμπ, αυτό που έχουν ήδη δημοσιοποίηση. Ότι δεν μπορεί να προχωράει κάνεις σε λύση, χωρίς να υπάρχει και ο άλλος συμβαλλόμενος σε έναν πόλεμο, που είναι ο ουκρανός Ζελένσκι. Όπως επίσης θα τονίσουν ότι δεν είναι αποδεκτή και η παραβίαση/αλλοίωση συνόρων και η εισβολή/καταπάτηση εδαφών. Αυτά θα ειπωθούν στον Αμερικανό, την ώρα που για αυτούς τους λόγους έχουν βάλει πολύ σκληρές κυρώσεις στην Ρωσία, αλλά με επώδυνη ανταποδοτικότητα σε πυλώνες της ευρωπαικής οικονομίας, όπως είναι η ενέργεια.
Και ορθώς αναρωτήθηκε στην εκπομπή μας ο Πάνος Κολιοπάνος, δίνοντας συνέχεια και σε ένα δικό μου άρθρο με τίτλο: «Η Αλάσκα κείται μακράν της Κύπρου, αλλά μία Κύπρος η οποία είναι υπό κατοχή μετά από επίσης εισβολή κράτους, δηλαδή της Τουρκίας».
Βεβαίως καλά κάνουμε και ασχολούμαστε με το ουκρανικό, αλλά όλοι αυτοί οι αστέρες της πολιτικής που συγκροτούν χρόνια τώρα την ευρωπαΐκή ένωση και πόσο μάλλον τα πολύ τελευταία χρόνια που είναι ανάξιοι υπολογισμού, τί ακριβώς έχουν κάνει για την Κύπρο και το κυπριακό; Πότε τόλμησαν να βάλουν κυρώσεις στην Τουρκία που είναι και εισβολέας και κατακτητής ξένου εδάφους; Ούτε τόλμησαν να κάνουν τηλεδιάσκεψη με αμερικανό Πρόεδρο, τον όποιον ήταν στο Λευκό Οίκο και να του πουν ότι θα πρέπει να παρέμβει και να τρίξει δυνατά τα δόντια στην σύμμαχο Τουρκία. Και μάλιστα μια Τουρκία που είναι μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά και που προσδοκά να πλησιάζει όσο γίνεται περισσότερο την Ευρωπαΐκή Ένωση, ξεκινώντας, για παράδειγμα, από την Τελωνειακή ένωση. Και πώς γίνεται όλο αυτό το κονκλάβιο των ευρωπαίων να κάνει τα αδύνατα δυνατά, από πόρτες, φεγγίτες και παράθυρα, να βάλει την Τουρκία, τον εισβολέα σε χώρα μέλος της Ε.Ε., μέσα στο πρόγραμμα SAFE;
Δεν είμαι ούτε σκληρός, ούτε ανάγωγος, αν τους αποκαλέσουμε άχρηστα ανθρωπάκια για τα πραγματικά συμφέροντα της Ηπείρου μας και πόσο μάλλον για την Οικογένεια των 27 χωρών. Ανθρωπάκια που δε σκέφτονται την Αλάσκα, με προβολή στην Κύπρο. Σκέφτονται την Αλάσκα της Ουκρανίας, αλλά δεν το συνδυάζουν με την όποια τουρκική μπότα στο κομμάτι που καταπατά δίπλα στην κυπριακή Δημοκρατία. Και δεν μου κάνει εντύπωση που σε αυτό το συσχετισμό που περιγράφω, δεν υπάρχει άμεση και έντονη αντίδραση της Ελληνικής κυβέρνησης. Στο πλευρό της Κύπρου. Μη χαλάσουμε την ησυχία και τον ύπνο του γιαλαντζί σουλτάνου; Αποδεκτό για την Ελλάδα το παιχνίδι που παίζει ο Τραμπ με τον Πούτιν; Το πάρε – δώσε καταπατημένων εδαφών; Στην Κύπρο, πολιτικοί και media έχουν εστιάσει ανησυχία και ενέργειες, στο ενδεχόμενο επιβολής ενός καθεστώτος που επιβραβεύει καταπατήσεις ξένων εδαφών. Να μη ρωτήσω καλύτερα το τι κάνουμε εμείς εδώ. Κατάντια.
