Ο μεν στρατιώτης είναι άγνωστος, ο δε αξιωματούχος πασίγνωστος. Και ο μεν στρατιώτης είναι εσαεί ακίνητος, ο δε αξιωματούχος κινείται διαρκώς όπου νομίζει ότι φυσάει ο άνεμος. Μόνον που στην πλατεία Συντάγματος ο άνεμος για τον κ. Μητσοτάκη είναι εντελώς αντίθετος. Και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας ενώ μέχρι πρότινος έπλεε σε ήρεμα νερά, χάρις και στην εν αφασία ευρισκόμενη αντιπολίτευση, τώρα θαλασσοδέρνεται εκτός αλλά και εντός λιμένος.
Η προσπάθεια του πρωθυπουργού να μετατρέψει το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη σε αδρανές υλικό έστρεψε – για μια ακόμη φορά – τον στρατηλάτη Δένδια εναντίον του. Βεβαίως ο κ. Μητσοτάκης υποστήριξε ότι το νομοθέτημα για το περίκλειστο του μνημείου το υπέγραψε και ο υπουργός Αμύνης. Μόνο που ο πρωθυπουργός εκφωνώντας τον σχετικό πανηγυρικό στη Βουλή άφησε ασχολίαστη την ταυτόχρονη επιθετική ανακοίνωση του απουσιάζοντος κ. Δένδια ότι το μνημείο «δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως μέσον πολιτικών επιδιώξεων και διχασμού».
Η επιδίωξη του κ. Μητσοτάκη είναι να παραμείνει εσαεί πρωθυπουργός, η δε επιδίωξη του κ. Δένδια (επιμελώς κρυπτόμενη) είναι να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Κι έτσι η ΝΔ βρίσκεται εν μέσω δύο αρχηγών, ενός εν ισχύι και ενός εν αναμονή. Η δε ΝΔ μεταξύ σφύρας και άκμονος. Με ό,τι ήθελεν προκύψει. Ο τρέχων αρχηγός εκτός των δικών του «κατορθωμάτων» έχει να αντιμετωπίσει και την μήνιν των δυο πρώην πρωθυπουργών. Ο δε επισπεύδων την προσωπική του φοβία μην χάσει την υπουργική καρέκλα. Όμως ο κ. Δένδιας, ως ευφυής πολιτικός, γνωρίζει ότι χωρίς να σπάσεις αυγά, ομελέτα δεν γίνεται. Ως εκ τούτου είναι μοιραίο ένας πρέπει να θυσιαστεί – αυτοβούλως ή πιεζόμενος – ώστε να επικρατήσει ο άλλος. Εκτός και αν εμφανιστούν και άλλοι επίδοξοι δελφίνοι. Οπότε το κόμμα της συμπολίτευσης θα βρεθεί μπροστά στο εφιαλτικό ενδεχόμενο ενός εμφυλίου σπαραγμού. Και μάλιστα έχοντας απέναντι μια αντιπολίτευση με συμπτώματα νεκροφάνειας. Μύλος… Περιμένοντας φεύ μια προσδοκώμενη επιφοίτηση του αγίου πνεύματος, όποιο κι αν είναι αυτό.
