Στο κυριακάτικο μήνυμα του ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρεται στην στάση της Ελλάδας στον ουκρανικό, κάνοντας αναφορά στο κυπριακό. Αυτό αποτελεί σημαντική πρόοδο για τον ίδιο και την εξωτερική/εθνική πολιτική μας . Ορθώς το είπε και ορθώς το επεσήμανε. Και η HuffPost αισθάνεται απόλυτα δικαιωμένη, διότι σε αλλεπάλληλα άρθρα της αναφέρεται με σαφήνεια σε αυτό το κορυφαίο θέμα.
Οφείλω. όμως, να κάνω μία παρατήρηση/επισήμανση στον Πρωθυπουργό. Όπως με το κυριακάτικο μήνυμα του για εσωτερική επικοινωνία/κατανάλωση, φωναχτά και γραπτά, διατύπωσε για πρώτη φορά σήμερα, το θέμα του κυπριακού και της κατοχής από την Τουρκία, ως απόλυτη και σωστή δικαιολογία για την θέση της χώρας μας στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να επιλυθεί η εισβολή και κατοχή στην Ουκρανία από την Ρωσία, έτσι ακριβώς πρέπει να το διατυπώνει και στις οποίες παρεμβάσεις του, ο ίδιος ή ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης, στα διεθνή fora ή στον διεθνή δημόσιο λόγο τους. Μέχρι τώρα μιλούσαν για στήριξη της Ουκρανίας «στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου», αλλά ποτέ δεν ανέφεραν την λέξη Κύπρος και την λέξη κυπριακό. Ποτέ δεν έκανε συσχετισμούς εισβολής και κατοχής Ρωσίας και Τουρκίας. Για να γίνει κατανοητό ότι όποιος παρεμβαίνει, ο αμερικανός Πρόεδρος, η Ευρωπαΐκή Ένωση, η Βορειοατλαντική Συμμαχία, για επίλυση του ουκρανικού, δεν πρέπει να ξεχνά το αντίστοιχο ζήτημα το οποίο μένει άλυτο 51 χρόνια στην περιοχή μας. Και φυσικά ότι δεν μπορεί να δοθεί λύση με το δικαίωμα στον εισβολέα της παρακράτησης εδαφών που καταπάτησε/θέλει να υφαρπάσει, με την εισβολή του.
Συνεπώς από σήμερα ο Έλληνας Πρωθυπουργός και το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, πρέπει σε κάθε δήλωση/ομιλία/ανακοίνωση, μέσα ή έξω, να κάνουν αναφορά στις λέξεις Κύπρος/κυπριακό με αντίστοιχες υπενθυμίσεις για το τεράστιο εθνικό ζήτημα του ελληνισμού.
