Η επιστροφή του Ντάνιελ Ντέι Λιούις στη μεγάλη οθόνη, μετά από οκτώ χρόνια απουσίας, είναι η μεγάλη κινηματογραφική είδηση της χρονιάς. Ο τρεις φορές βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός πρωταγωνιστεί στην ταινία «Ανεμώνη», που σηματοδοτεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του γιου του, Ρόναν Ντέι Λιούις, με τον οποίο και συνυπογράφει το σενάριο.
Η ιστορία, που διαδραματίζεται στη Βόρεια Αγγλία, ακολουθεί έναν μεσήλικο άνδρα -στον ρόλο ο Σον Μπιν-, ο οποίος ξεκινά ένα ταξίδι στο δάσος, προκειμένου να επανασυνδεθεί με τον αποξενωμένο, ερημίτη αδελφό του, Ρέι, έναν πρώην στρατιώτη (Ντάνιελ Ντέι Λιούις). Τα δύο αδέλφια «με το μυστηριώδες, περίπλοκο παρελθόν, μοιράζονται μια τεταμένη, αν και περιστασιακά τρυφερή σχέση -μια σχέση που άλλαξε για πάντα μετά από συγκλονιστικά γεγονότα που συνέβησαν πριν από δεκαετίες».
Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ της Νέας Υόρκης και την Κυριακή 12 Οκτωβρίου θα κάνει πανελλήνια πρεμιέρα στο πλαίσιο του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας (1- 12 Οκτωβρίου), στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Η προβολή θα έχει φιλανθρωπικό χαρακτήρα, καθώς όλα τα έσοδα θα διατεθούν για τους σκοπούς της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών/Πόρτα Ανοιχτή, με την οποία ο σπουδαίος ηθοποιούς διατηρεί εδώ και χρόνια δεσμούς.
Στην πρεμιέρα θα δώσει το «παρών» και ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις -ο οποίος επιστρέφει στην Αθήνα επτά χρόνια μετά την τελευταία εμφάνιση του για την πρεμιέρα της «Αόρατης Κλωστής»- μαζί με τον γιο του.
Σε πρόσφατη συνέντευξη του στο στο Rolling Stone, ο 67χρονος ηθοποιός δήλωσε για την αποχή του από την οθόνη ότι δεν ήταν η ίδια η υποκριτική που τον εξάντλησε, αλλά η βιομηχανία και όλα όσα περιβάλλουν το σινεμά. «Ποτέ, μα ποτέ δεν σταμάτησα να αγαπώ τη δουλειά μου. Αλλά υπήρχαν πτυχές του τρόπου ζωής που τη συνόδευαν με τις οποίες δεν είχα ποτέ συμβιβαστεί -από την ημέρα που ξεκίνησα μέχρι σήμερα. Υπάρχει κάτι σε αυτή τη διαδικασία που με άφηνε να νιώθω άδειος στο τέλος της. Ήμουν εξοικειωμένος με αυτήν. Καταλάβαινα ότι όλα ήταν μέρος της διαδικασίας και ότι τελικά υπήρχε μια αναγέννηση. Και μόνο στην τελευταία μου εμπειρία [γυρίζοντας το Phantom Thread] άρχισα να νιώθω έντονα ότι ίσως δεν θα υπήρχε πια αυτή η αναγέννηση. Ότι μάλλον θα έπρεπε απλά να μείνω μακριά, επειδή δεν είχα τίποτα άλλο να προσφέρω […] Ποτέ δεν σκόπευα να αποσυρθώ. Ήθελα απλώς να ασχοληθώ για λίγο με κάτι άλλο».
