Στο περιοδικό ΟΚ! φωτογραφήθηκε η Κατερίνα Ζαρίφη, προχωρώντας σε μια συγκινητική κατάθεση ψυχής στον δημοσιογράφο Αστέρη Κασιμάτη για την απώλεια του αγαπημένου της πατέρα. Στην ίδια συνέντευξη αναφέρθηκε στην επιτυχημένη τηλεοπτική της συνεργασία με τη Φαίη Σκορδά στην εκπομπή Buongiorno του Mega, την επιστροφή της στο θέατρο με την κωμωδία των Ρέππα- Παπαθανασίου «Ούτε μπρος, ούτε πίσω», αλλά και τον σύντροφό της, με τον οποίο συμπορεύονται τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Η τηλεόραση σου έχει χαρίσει μόνο χαρές;
Μόνο χαρές, 100%. Όταν προχωράω στον δρόμο, με αναγνωρίζει κάποιος και αμέσως μου χαμογελάει. Αυτό σημαίνει ότι έχω πετύχει τον προσωπικό μου στόχο. Πραγματική στενοχώρια μού δίνει μόνο οτιδήποτε μπορεί να βλάψει την οικογένειά μου και τους φίλους μου. Αν μαλώσω με έναν συνάδελφο, σαφώς θα μου προκαλέσει δυσφορία, αλλά δεν θα το κουβαλήσω στο σπίτι μου. Έχω μάθει να διαχωρίζω εντελώς τη δουλειά από τη ζωή μου. Ταυτόχρονα δεν θέλω να έχω παραισθήσεις. Γνωρίζω ότι αποκλείεται να συμφωνούν όλοι μαζί μου και χαίρομαι για αυτό. Δεν θα ήθελα να συμφωνούν άνθρωποι που δεν σέβονται την ελευθερία του λόγου, που πρεσβεύουν το μίσος ή είναι ομοφοβικοί. Θα ντρεπόμουν. Θα σήμαινε ότι κάτι έχω κάνει λάθος. Καταλαβαίνω βέβαια και αυτούς
που λένε «και τι κάνετε εσείς εκεί στην τηλεόραση; Βάφεστε, φτιάχνεστε και μετά η ζωή χρυσή, που λέει και το τραγούδι». (Γελάει.) Δεν είναι όμως έτσι. Φέρεις μεγάλη ευθύνη με τα λεγόμενά σου στην τηλεόραση. Απαιτείται διαύγεια και καθαρότητα. Κάθε μέρα πρέπει να δίνεις τον καλύτερό
σου εαυτό, είτε είσαι καλά στην προσωπική σου ζωή είτε όχι.
Ακόμα και όταν αντιμετωπίζεις δύσκολες καταστάσεις. Όπως όταν έφυγε από τη ζωή ο πατέρας σου και έβγαινες κανονικά, σαν να μην τρέχει τίποτα, στην Ελένη.
Ο πατέρας μου διαγνώστηκε με καρκίνο του πνεύμονα στις 25 Μαρτίου 2013, μία μέρα πριν από τα γενέθλιά μου. Έφυγε από τη ζωή τέσσερις μήνες μετά, στις 20 Ιουλίου. Εκείνη την περίοδο έπρεπε να φεύγω από την εκπομπή της Ελένης και να τον πηγαίνω για χημειοθεραπείες. Ο πατέρας μου δεν ήξερε από τι νοσούσε. Δεν έπρεπε να το μάθει. Η καλή ψυχολογία θα τον βοηθούσε. Ήθελα να βγαίνω στο γυαλί και να με βλέπει χαρούμενη. Έπρεπε να παίζω αυτό το θέατρο. Ο μόνος χρόνος που είχα
να παθαίνω συντριβή ήταν στον θάλαμο αναμονής της χημειοθεραπείας. Έχουν περάσει δώδεκα χρόνια από όταν έφυγε από τη ζωή. Τους ανθρώπους όμως που αγαπάς βαθιά τους έχεις κάθε μέρα μέσα σου. Ο πόνος γλυκαίνει αλλά δεν εξαφανίζεται ποτέ.
Πρόλαβες να του πεις όσα ήθελες;
Είχα μεγάλη αδυναμία στον πατέρα μου. Ήμασταν η κλασική ελληνική οικογένεια, όχι σαν αυτές που βλέπουμε σε διαφήμιση αμερικανικού βούτυρου, που τώρα μαθαίνει να απενοχοποιεί την αγκαλιά και το χάδι. Οι ελληνικές οικογένειες είναι πολύ δεμένες αλλά δεν είναι τόσο τρυφερές. Ένιωθα ενοχή να λέω «σ’ αγαπώ» στην οικογένειά μου. Τα παλιότερα χρόνια πίστευαν ότι το «σ’ αγαπώ» είχε μόνο ερωτική διάθεση. Χαίρομαι, γιατί πρόλαβα και είπα στον μπαμπά μου «σ’ αγαπώ». Του το έδειξα και το
κατάλαβε. Ήταν ένας άνθρωπος χορτασμένος από τη ζωή. Τον ρώτησα αν θα άλλαζε κάτι και μου είχε πει ότι θα έκανε ακριβώς τα ίδια πράγματα. Για μένα αυτοί είναι ευτυχισμένοι άνθρωποι, που έχουν βρει το νόημα στη ζωή τους. Εγώ ακόμα ψάχνομαι. Αυτό βέβαια με κρατά σε εγρήγορση. Η υποκριτική που ήρθε στη ζωή μου συμπεριλαμβάνεται στο κομμάτι της δικής μου αναζήτησης.
Κατερίνα Ζαρίφη: «Προσπαθώ να σκοτώσω τον φασίστα μέσα μου»
Τι έχεις αναθεωρήσει σε σχέση με το παρελθόν;
Παλιότερα με ενδιέφερε να βγάλω χρήματα. Πλέον διαπίστωσα ότι δεν είμαι πλασμένη για αυτό. Δεν λέω ότι δεν έχω καλές οικονομικές απολαβές, αλλά κατάλαβα ότι δεν έχω ανάγκη να έχω προσωπική περιουσία. Δεν έχω αγοράσει σπίτι στην Αθήνα, ούτε έχω δικό μου αυτοκίνητο. Επίσης, πλέον δίνω πολλές ευκαιρίες στους ανθρώπους. Στο παρελθόν τούς απέρριπτα πολύ εύκολα. Προσπαθώ να σκοτώσω τον φασίστα μέσα μου και να μη βγάζω γρήγορα συμπεράσματα. Δεν ξεγράφω εύκολα ανθρώπους από τη ζωή μου. Πιο παλιά ήμουν πολύ αφοριστική. Αλλά πλέον είμαι πιο ανοιχτή στο καινούριο. Για παράδειγμα, ακούω τραπ – δεν μου αρέσει ο βίαιος στίχος της, αλλά μπορώ να αναγνωρίσω τους ταλαντούχους ανθρώπους της, και πολύ περισσότερο στη ραπ, που τη λατρεύω. Θα απορρίψω όμως πράγματα που ακούγονται μέσα από τους στίχους, όπως η βία, τα ναρκωτικά και η μείωση της γυναίκας.
